Alle inzendingen over pedanten

"Voor mij Chateaubriand," bestelde ik pedant bij een sportieve griet. Maar in een restaurant serveert Arantxa niet.…

Heeft ze niets willen leren, Van al die andere keren, Toen deed ze ook pedant. Misschien teveel met zichzelf ingenomen, Dat was haar vaker overkomen.…

hij heeft iets pedants een snelle lach in uitgestoken hand het woord van een charmeur buiging in dezelfde kleur maar hij houdt voet bij stuk zijn eigenwijsheid is oprecht toch vechten ze om hem de vleugels van de engel op zijn schouder zijn zo echt…

De paus weet het gevoel van kerst te raken De makke schapen eten uit zijn hand Uw hart is leeg, zo preekt de man pedant Het is nu tijd voor geestelijk ontwaken Ik hoop dat hij het licht ziet en dan voelt Dat hij uitsluitend hier zichzelf bedoelt…

Gij,die uzelv' zo wijs gelooft, Ei, let eens op die korenschoven! De volle halm buigt needrig 't hoofd; De lege steekt het trots naar boven.…

Neem ons als voorbeeld,” zei Gerd Leers pedant en blies daarbij nog hoger van de toren. Ons land is echt een beetje ‘speciaal’; Geen hoogvliegers, maar wel een hoop kabaal.…

Wij pedanten? Restanten.…

puik panklaar pasteitje praat me niet van plomp pedant protserig pompoenen eten pinda's achterover gooien pepsels knauwen omdat uien prat gaan op pruttelend vlees protesteer, mijn lieve profileer je ongenoegen potentie in overvloed punt is hoe plezier je die pleit voor fijngevoeligheid per pc of per se bij precaire, culinaire…

wij hebben gedanst als nooit tevoren op vleugels van de tijd muziek uit onze eeuwigheid vloeren zweefden wij werden verheven door uithalende tonen die sierlijke draaien bekroonden galant zonder pedant te zijn met hoofse ernst naast uitbundig plezier kostumeerden wij nostalgische zwier wij dachten orkest met strijkers en blazers…

Gebogen wroet hij in zijn wetboek de pedante chagerijn zijn ziel verzuurd het hart verhard verlustigt zich aan het vilein? Maar steeds dieper buigend ervaart hij toch een bange smart kan zijn ik niet meer bereiken zuigend begint hij dan te zijken zoekend de steun bij zijn gelijken.…

Je hebt een tafel bij het raam genomen, (dat men je ziet) je bent nogal pedant. Maar op dat plekje zit je in de tocht, het tafellaken waait zelfs op en neer (toch ben je niet in de goedkoopste krocht) en je bespeurt een opgeklopte sfeer.…

liederen als honingbijen gonzen Dat zoemen klinkt onschuldig, maar o wee Er steekt een angel achter uit dat donzen Zwart-gele mini-monster's eindsegment Enfin, het zijn Elf regels, 't komt van 'Onze' Dozijn van 'Douze' da's ons welbekend Hij zei dat het geen andere naam kón zijn 't Onstuitbaar Elfje steekt soms met een angel En haalt pedante…

Met veel toneelspel draait hij mij een loer en hoor nog steeds zijn pedante verwijt. Voor eeuwig sta ik bij hem in het krijt, blijf ik immer voor hem een lompe boer. Is nu de open wond al lang hersteld, iets waarover ik me soms flink verbaas, en weten we wat voor ons als broers telt, wordt bij het “Makkers, staakt uw wild geraas!”…

' En ik zag, Afgunstig, hoe hij met pedante lach Heel langzaam wegging. Eens zei iemand, boos, Omdat 't mooi weer was: 'Jood!' Dat vond ik voos: 'Jood!' - 'Paap!' te schelden, is iets, dat niet mag. Het goud horloge, ja, dat was voor mij: Hij had het zelf beloofd. Dat was gemeen.…

Witte reuzen begeleiden zijn laatste reis De Wolkerse wolken fluffig en pedant Hij was groot, groter dan zijn zijn Warrig en onduidelijk zijn praatgrage mond Ieders ogen gekleefd aan de barstige lippen Mierenheuvels, wespennesten in rouw gedompeld Pissebedden, spuugbeestjes, grijsgrauw duingras Vogels, bunzingverdriet......overrompeld.....…

het is niet zo dat de steel van de blanke lelie is gebroken, vertrokken alle keren op een houten slee, die plaats biedt voor twee, ik dien dat te accepteren, voor al die anderen die het tegendeel beweren,ik beween haar in gepolijste steen, ik kerf in hout haar klare faam, verwerf haar taal op eigen naam, fluister haar geduldig toe, pedante…

Ik walg van een kneepje, koket en pedant, Een pink van een man van genie... En, vrindlief, uw bevende, klevende hand Is waarlijk mijn antipathie! Verstijve de hand, die de hoveling speelt; Beleefde, vernedrende hand! Verdorre de hand, die verraderlijk streelt; 'k Voel liever een klauw of een tand!…

Ik zou vergeefs mijn vrienden zoeken, Ik heb geen moed en geen plezier; Het is of gij uit alle hoeken, Mij toebromt, o pedante boeken: ‘Gij zijt geen boek, wat doet gij hier?’ Hoor! De oude grenen kasten kraken, De meester komt…het vunze stof Dampt naar de zoldering duf en dof!…

Ik walg van een kneepje, koket en pedant, Een pink van een man van genie.... En, vrindlief, uw bevende, klevende hand Is waarlijk mijn antipathie! Verstijve de hand, die de hoveling speelt; Beleefde, vernedrende hand! Verdorre de hand, die verraderlijk streelt; ’k Voel liever een klauw of een tand!…

Mijn liefste vriend in voor en tegenspoed; redder in alle nood dus Engelbewaarder en wel constant Veel te goed ook gewillig voor deze vrij harteloze boze wereld, ergens groot nadeel; men wordt uit afgunst vrij snel pedant Me nooit ofte nimmer in plan gelaten al was dat beslist geen evidentie; trouw Je steeds stilzwijgend op handen gedragen en daarom…