Alle inzendingen over peluw

Droefenis naast zich op de peluw vindt.…

Mogen liefdes gouden uren Die uw ogen zijn vergeten Tot één glans van hemels weten, Zó uw witte peluw vuren, Ziel mijn ziel, waar uw gezicht In zijn laatste glimlach ligt!…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken -- dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan -- bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

Zo de donkerkoele bruisende branding stroomt over een sneeuwwit strand hunker ik de gloeiende zon te vloeien tot een zwak scharlaken schemerlicht Ik verlang de lucht zinderend haar krekelgeluiden te mengen met het steevast bulderen van gepassioneerde kleurenpracht als peluw van de nacht zodat ik mijn schaduw kan rusten alleen gelaten…

De jonge vrouw kijkt vol afschuw naar het monster uit haar schoot dat ligt te krijsen op een peluw in de armen van haar echtgenoot. Ze had er alles voor gegeven maar nu het dan geboren is verwenst ze dit mismaakte leven. Het kind moet weg, heeft ze beslist -wie het kan mag er van houden- om nooit te weten wat ze mist.…

Naast mij ligt afgrond, een deuk in de peluw. Ik tast naar haar zoete geur.…

's Morgens op het witte laken doet er een gelaat ontwaken - dat ligt daar als een waterlelie op een golf water, op de peluw. 's Middags loopt ze in het bos te schijnen, haar ogen tussen bladen als twee kleine vuurjuwelen, kijkend in een laan - bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.…

Op m'n peluw licht, - Bleke lijn, - Weemoed-schijn Van het maangezicht. 'k Ture weer Ied're keer Naar die zilv'ren stoet;... Want ik weet Liefdeleed Dat me bidden doet... Wat doortrilt Er de stilt' Van m'n kamerkijn? - 't Is 't gerucht Van een zucht Om bij u te zijn...…

Die mijn bedje wel bereidt, En mijn peluw zachtjes spreidt; Die mijn slaaprige oogjes sluit, Steekt hij zijne vinger uit. Die, wanneer hij met mij speelt In mijn droom, de wang mij streelt; Die mij dekt, woelde ik me bloot; Die mij wekt bij 't morgenrood.…

De onrust en de lichtbewogen ontvanklijkheid van hare trekken zijn weggewist en overtogen door maanlicht, dat in zachte plekken gestort ligt over kruin en peluw — en dekens die haar slaap bedekken welven het maanlicht tot een landschap, een keten die zijn tere bekkens van zilverglans doet overstromen — hoe lieflijk droomt het hoofd daarboven…

sneeuwwit Vergeefs zoek je het in haar ogen Zij volgt slechts het pad der rozen, de bloemen die zij deelt met engelen Zonder de geur van jasmijn schittert haar gelaat als kristal bespeelt zij de grasharp, de snaren van het riet Ach, hoe mooi klinkt het lied van haar lach, smelt zij de sneeuw, die rijpt rond mijn hart Ik zoek de peluw…

Ik ben niet meer met u alleen en op de peluw is er geen o lieveling, die lot en leed zo onafwendbaar zeker weet. Geef mij uw mond en zie mij aan: lang voor de zon, lang voor de maan verzinken in de wereldmist zijn onze namen uitgewist.…

Straks, als ge zult sluimren, kind dat ik zo geerne zie, dàn misschien zal ik u zoenen, lijk men kust een relikwie ------------ * peluw…

Laat in haar hand de levensappel blozen, Strooi om haar peluw koele balsemkruiden, Geef háár de sluier en de dos der bruiden, Hul míj in 't zwart, de kleur der vreugdelozen. Laat mij nog eens die marm'ren lippen kussen! De priesters preev'len en de kaarsen branden... 't Is me of die kus mijn ziel in tweeën kliefde.…

dan weet ik dat er engelen gaan komen tot aan de peluw van mijn bed dat ik die nacht heerlijk zal dromen en ons gesprek morgen wordt voortgezet. Naast mijn engelen zal ik dan ontwaken die mij wakker schudden uit mijn fantasie zij zullen mij op hun gouden vleugels dragen tot ik mijn avondrood met vreugde wederzie.…

Onder effen wolkentent ging Aarde slapen; Stilte alleen was aan haar peluw wakker. Niets scheen te leven op de donkerbrede akker Dan wat oude wensen, lang begraven.…

Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelik getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust.…

Dan met dikke longen vol stenen, men stikt op de peluw of ergens in een werelddeel ver van de moedertaal, Men verdwijnt achter de kiezen van de kannibalen. Vrienden, mag ik het vertellen? Luister, wij zullen niet meer sneuvelen als helden. Wij zullen doodgaan bij gebrek aan vrijheid.…

----------------------------------- peul = peluw - kussen…

achtergrond der bonte dromen Lichtschaduw van uw verre schijn, Uw zon die nimmer boven kimmelijn Rees uit oneindigheids verstilde stromen, - Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten Der gouden dagen, der juwelen nachten, Geen inniger en dieper smaken Van de eeuwigheid in aardes brood, Geen naadre weg tot God te naken, Geen zachter peluw…

Op kouse'voeten in een wijde boog- Langs het bed waar ik zo vaak In je ziel, ons peinzen en ons minnen, Je dijen, je borsten en je haren De roze peluw en vers linnen. Kon adem halen en het venster sloot- Je voeten zoenen en je tenen tellen Telkens tien en 'n keertje negen In het kronkelen van je knieen in je schoot.…

Hij vouwt om mijn peluw zijn wieken wijd Met loom gebogene lijn En over mijn voorhoofd zijn adem verglijdt In schaduw van maneschijn.…

Tussen uitlopers der sierra nevada en costa del mediterrana na de siësta de matinees vullend met ritten naar gokhalcasino's aan 't piazza d'espagna sevilla In halfduister ter middernacht zijg ik neer op zachtwelvende peluws onder klamboebeschermd baldakijn in mijn pronkbed in 't private boudoir Genietend van pennies from heaven…

Koel is ’t in uw arm, en op uw peluw, zacht. ‘k Heb lang de felle brand van ’t middaguur gedragen dat bloed en brein ontstak, en hijg naar ’t eenzaam graf. Ach, zij ’t gekromde lijf van ’t harde juk ontslagen, en neem me uw dorre hand het pak des levens af! Wat ’s leven? – Lijden. – Wat ’s genoegen! Wakend dromen. – Wat ’s vreugde?…

En eer ik van mijn peluw kom, Is heel de lieve zomer om. Ik heb nu tijd om na te gaan Hoe duur die grap mij kwam te staan, En 'k denk met menig diepe zucht: Wat gaf mij die verboden vrucht? Ach, was het proeven suikerzoet, De nasmaak is als gal en roet.…

Schatplichtig wordt ons lichaam, warm Dampt uit het land een geur van wijn - Mocht nu een blank-omvangende arm Lijfs lome lust tot peluw zijn! En rondom ruist en ploft de val Van wat door maanden luistrijk leeft Slechts daarvoor dat het eindlijk al Zijn pracht het zand te spijzen geeft. En wij ?…

En strookt zijn peluw glad, En luistert – tot het laatst geluid Gestorven is in stad. En als zij ’t oog voor altijd sluit, Dan is ‘t, schoon bleek en stom, Als murmelden haar lippen nóg: ‘Houd moed; ik kom weerom.’ --------------------------------------- ree: ligplaats voor schepen…

Gij, die op donzen peluw rust, Beschut voor wind en sneeuw en regen! Kwam in de droom mijn beeld u tegen, U tegen, als ge uw kindren kust! Denk u aan huis en haard onttogen, Van gade en kroost en brood beroofd, Denk u de misdaad boven 't hoofd; En - kunt ge 't - luik dan zorgloos de ogen!…

Dan klim ik, als een prins, ten geurige alkove Van hooi een paardendek als zachte peluw mee. En als 'k mijn kleumse leên tot milde warmte stove, Schikt aan mijn voeten zich de goede hond gedwee. Zo sluimer ik een wijl. Als 't licht de kim komt roden, Lekt reeds zijn lauwe tong de slaap van mijn gezicht.…

Uw oogen zijn twee stille vlammen waar Mijn hoofd ligt op mijn peluw; terwijl ik Indroom, blijven ze branden liefelijk. Als toen ge kind waart en om uwen voet Bloemgeuren walmden en dat licht gebroed Der wolken m' over 't hoofd voer, als de maan Ontluikte, Phoebus' bloem te rust gegaan.…