Alle inzendingen over permafrost

Hoeven modderen traag over een ontdooide bovenlaag. Broeikasgas verandert toendra in plas-dras. Het gewei is ijdeltuiterij, machismo zonder doel, een zwemblaas een uitkomst nu het land wordt overspoeld. Kariboe, waar kan je nog naar toe? Een leger muggen zuigt je leeg. Dat wat je van ons op je bordje kreeg, maakt je meer dan methaan-moe…

ik heb je gezocht stenen ontdooid ze spraken me tegen verwezen naar rotsige formaties uit oeroude tijden ik wist dat er voor jou niets veranderd zou zijn jij kende enkel de permafrost aan je ijskoude borst…

Lichaam Vertel me jouw verhalen Zing de ballade van mijn weifelende handen Klapper mijn tanden Ril me los uit permafrost Rol de stilte op Huil de steen uit mijn hart…

De polen aan de horizon Zijn zenit en nadir Oneindige vlakte met Tijgers en permafrost Gedevalueerd milieu ten Faveure van economische Groei, terwijl de Steppe dooit Met de verte dichtbij* Nabijer dan ooit *Vrij naar een dichtregel van Gerrit Kouwenaar…

Siberische idylle, dan een jagerstred op de permafrost. Freefighter Joop staalt zijn spieren alvorens de ring in te denderen, overal ter aarde dooit of laait het licht. Als een wenkbrauw bloedt de einder. ---------------------------------------------- uit: 'Callahan en andere gedaanten', 2004.…

je blauwde weer in ijs van nooit ontdooide permafrost waarin jij tevergeefs je dromen zocht met tijdloze kristallen in briljante setting vocht om de dood met staal te kaderen in de groene aderen van het land mijn warme hand heeft jou gesmolten in het kruis de dwarsverbinding met de werkelijkheid zij opende jouw zilte huis…

engels zoveel beter we lachten in een groet ze haarde blonder dan veroostenlijke genen waar ooit haar grootouders in afstamming verschenen amandelde met ogen in een blik die dostojewski ook zou mogen maar zonder schuld en boetekleed met schik rook naar toendra's was de lente in siberisch bos maar mijn warmte heeft helaas haar permafrost…

strooi maar lentewarmte dwarrel handenvol met sneeuw ik smelt echt niet mijn liefde is diepvries ik permafrost al eeuwen mijn toendra's dooien slechts als zomerzon haar gulheid geeft vol leven dan jongt het wild en vreet zich vol kan ik ook geven maar als de herfst bronst gooi ik de kont tegen de krib verrijst je warme kus weer…

ik heb je opgegraven onder vele vreemde aardlagen en nog goed geconserveerd de tijd gaf mij de spade aan om veertig duizend jaren de geschiedenis na te gaan zocht en vond een tropisch regenbos nog gaaf onder een ontdooide permafrost een ijstijd van eonen gaf zo lucht aan dromen over de opstanding van het eeuwig regenwoud…

Voorbij aan 's mensen waarnemingsvermogen en aan het zicht onttrokken horizonten, sneeuwbedekte nevelvlakten grenzen overschrijdend en boven schaars begroeide toendrabodem rijzend, lagen tussen brede lagen veilig onder glaciale permafrost fossielen en kadaveren begraven: lang geleden uitgestorven gave mammoetexemplaren -…

bevroren kraken dennen wortelend in permafrost nog is er geen ontdooien ik voel je kou droom witte vachten bij het grijsblauw van je blik in ogen die de verte weten in het sneeuwblinde vergeten het universum kruisen in vertwijfeld zoeken naar wat noorderlicht als tegenwicht nog lacht de poolbeer in zijn laatste vacht onwetend…

tussen je warm bloeiende bloemen vond ik soms de prijs die wij betalen voor doorzichtigheid waar leven sprankelt in balans is kou de andere kant van het altijd groen tropische land er bestaan geen ruikers ijsbloemen geplukt uit permafrost soms schildert strenge vorst buiten ze strak op onze ruiten samengaan belemmert groei…

ik zie de hemel opengaan wat wolken dwalen langs het blauw en lossen op ik voel de zon en wind waan me weer een kind op eindeloze vlaktes muziek waait zacht langs strijk van wat violen ik vang met lach je melodie we dansen hitte van de poesta's en wijken later uit naar permafrost van toendra's nu gaan we lente brengen in…

Dan ligt zo’n rondworm eindelijk te pitten, Genietend van zijn welverdiende rust, Komt er een prins langs die hem wakker kust, Zo’n Sickbock die hij toch al nooit zag zitten. Dan hoort hij wat die wetenschapper quoot: “Eureka!, er is leven na de dood!!”…

Vederlichte lippen op elkaar handen die onrustig, willen strelen tot alle pijn en ongerief de wereld uit, zich oplossen schuilen gaan in het donker In het blauw van de nacht maken sterren en maan hun opwachting verontschuldigen zich voorzichtig zij kunnen er evengoed niets aan doen dat wij, die smelten voor elkaar bevriezen en in extase raken permafrost…

je verijsde in je jeugd de permafrost duurde een half leven waarin je niets kon geven of ontvangen liefdeloos zonder verlangen warmte kon je niet bereiken in het grijze licht van fijne sneeuw zodat het zicht op enig toekomst werd gemist zacht ontlook de lente in je koude huid mijn vingers dooiden ijs dat de seizoenen brak…

laatste tijd zijn beste kleren aan en gaat de heuvel af de toendra door het westen roept de zon heeft het gehoord pjotr haast zich voort hij moet voor het donker terug hij kan niet zonder licht maar eerst moet pjotr doen wat pjotr doet onder of achter de kist de aarde of een oven in lichter dan lucht of bewaard in de schoot van de permafrost…

(Välkommen till Jokkmokk) Poolcirkel, Sami, rendieren en sneeuw Leven in toendra, honderd jaar na eeuw Pingo, palsa en permafrost Samisch Verheffende verhoging in moeras Via Trondheim en de Noordkaap kerk & rots Welkom in Jokkmokk, dus aange- komen De zeer lange reis vorderde gestaag door veel elanden gadege- slagen Vervolgens…

vertraagd de lange bergen kruiend ijs spanning kraakt als stilte decibellen vreet anonimiteit zijn naam vergeet in desolaat strekt tijd in eenzaamheid de rekbaarheid het onderkoelde traag beginnen van het leven dna dat zich weer splijt met dood ten spijt elementen in verval tot kernengloeiend ijzer permafrost…

Nergens was iets van mammoetpoep te koop. Daar men het nu in Rusland weet te vinden Gaan ze de strijd met de bacil aanbinden, Maar hopelijk biedt dat geen valse hoop. Die mammoetmoeder leek wel zo verminkt, Dat je mag vrezen dat het zaakje stinkt.…

zichzelf collage van bevroren beelden het huis komt er onder te krommen ik zou het liefst reepjes trekken de wilgen en de katten die de achtertuinen door steken de ramen betrekken in een damp binnen ligt alles te tochten in wachtkamers het ligt er vol scheurprenten' plakboeken het koude frisse overtrekt al het rot verschoont zich in een permafrost…

Jaarlijks keren de bloemen terug uit het noorden O zij ontwaken buiten in hun verblijf, in hun hoge Goed binnen de cirkel, de naam Permafrost draagt het, u te verblijden is hun eerste gedenken, en dat het donker in Uw hart is maar licht om u heen, waar het bij hen andersom is, Daarom de wende, om uw geduld te belonen, hun fleur zal…

uitwassen te midden van subterrane biotopen en blindemolterraria in een zelfs voor het blote arendsoog nauw te ontwaren speldeprikknop van het metaversum in het mycelium waar een wortelnetwerk van alle organische humaananimale reïncarnerende biomeuk reduceert tot talgrijke algentaiga's in het terra infinita van ijskapsmeltende permafrost…

NIEUWE ZIJDEROUTE Als globetrotter kon je tot voor kort Van Vladiwostok tot Kalíningrad Door toendra's als een steppenwolf naar Tomsk Toen reed de Transsiberië expres Van Petropávlovsk aan de oceaan Naar Novgorod Kazan en Permafrost Langs Irkoetsk Alma Ata via Omsk Nu ligt de nieuwe zijderoute open Door Krasnapolsky en Kirgizië Tiblisi…