Alle inzendingen over perpetuum

Tijd is als de zee oneindig verre deining in hoog en laag aanspoelende vloed woedend als branding ebbend verdwijnend met regelmaat en rust, perpetuum mobilé van levensritme.…

leegte jezelf opnieuw uitvinden vanuit niets alles wat gisteren was is anders het boek herschrijft zichzelf als een perpetuum mobile alles wat was wordt niets niets wordt alles wat zijn zal…

Wat is het toch een vreemd verschijnsel. Zojuist heb ik het weer eens uitgevonden. We waren opgewonden toen het werkte ondanks de onbetrouwbare beschrijving. Het nieuwe gaat er inderdaad niet af zolang het eigenlijk nog steeds niet kan. ------------------------------------------------ uit: Te voorschijn stommelt het heelal, 1988.…

Sindsdien maak ik nog enkel in de file Gebruik van mijn perpetuum mobiele.…

~ na gedane arbeid ~ Mijn harde schijf een megazee Een oceaan die niet meer stijgt Zodra mijn tekstverwerker zwijgt Perpetuum Immobile Een laatste woord van Zonnegod Adieu, gij kleine laptopzot.…

verdwaald in het labyrint samen met vissen vogels en reptielen allemaal op zoek naar de uitgang die niet te vinden is in dit perpetuum mobile slechts één ingang is er en het wordt steeds voller in wonderlijk Escherland zonder die meesterhand…

Beweging in tijd Simpel en volmaakt ritme Eens stopt het leven…

Een Machtige Liefde van het tweede soort, fysiek onmogelijk, en zelden verwoord nee, nooit meer stoppen Liefste, nee, onze Liefde, een perpetuum mobile....…

we slijten alleen en met elkaar reizen we door het stromende leven perpetuum mobile als in een muziekstuk trekken we langs liefde en dood een dodelijke reis die verwondt ontroert tot op het bot we zien slechts een glimp…

Waar wetenschappers koortsachtig naar zoeken om deze aarde te redden van een naderende ramp heb ik moeiteloos gevonden in dit gevoel voor jou: Een wonder van thermodynamica Een cirkel die doorgaat in een zichzelf vernieuwende beweging Een zichzelf aandrijvende motor perpetuum mobile…

verlangen het perpetuum mobile rusteloos draaiend traag kantelend houdt het zichzelf tegen het licht wat wil het in welke naam dan ook hunkert het naar waarachtigheid zoekt het als water naar het laagste punt verlangens hebben veel om het lijf soms vaker zijn ze de kleren van de keizer…

Aan geeft de klok een twee en een drie digitaal gezien een elf nog een jaar met menig volle maan dan ben ik daar dan ben ik terug terug naar mezelf drie keer elf dubbel drie wie o wie is nummer vier aan tafel geschoven nooit geweten altijd bedrogen door het toeval en het lot hier en daar geen ruimte zonder tijd geen tijd in…

Net als het tijd voelt oude tranen te begraven brengt het leven nieuwe waardoor ook de eerdere zich alsnog verversen de kloof weer doorleefd opnieuw doorworsteld de dood valt niet te stoppen eist telkens weer zijn tranen gewennen doet het nooit…

aan de dobbelstenen van zes kanten vraag ik waar is het begin en einde van jouw ogen het geweten die rond, rondom het dobbelspel spelen van kans en keer verleidelijk draait het spelkompas dan eeuwig door als perpetuum mobile waar eindigt alles, waar is het slot van begin tot einde...…

Antieke broederschap echoot dwars doorheen de aderen van deze hartverbonden muren Geen klank kan klinken zoals deze de regen doet verdrinken in haar gebrek aan Romantische melancholie Uw perpetuum mobile blijft kloppen en straalt ingetogen de eenzaamheid vaarwel Ach buien op de achtergrond sputter pruttel en val nu maar ik heb het…

Luchtig als wolken zweven gedachten Wit als wol langs Pruisisch blauw Of lichtend bij maanlicht in duistere nachten Wisselend van vorm bij warmte of kou Vluchtig als wolken zweven gedachten Door wisselend tij in het leven Als zonneschijn bij dagen of duister in nachten Door welk gevoel ook gegeven. Gedachten zweven door heel het leven Het…

In rood, grotesk halfduister gevangen, een verdronken metamorfose, vechtend en rollend in patronen van onderaards geluid Deze warme holte, als een slangenhuid om mij gegroeid, een microcosmisch perpetuum mobile, immer krimpend, als was ik in de poten van een logge reus, sterk en onbehouden Wachtend op de dag dat mijn vrees een weg baant…

Toujours la même, la même histoire 't Is weer hetzelfde lied, Wat ik voor morgen maken moet Onthoud ik telkens niet Twaalf maanden in een compact ding Een businesslijst voor taken 'To do' voor je privé beslommering, Voor eìgen zaken Het wereldweb dat mij verbindt Toont als publiek perpetuum Wat ik bedreef, in woord en daad Maar wat…

De eens witte kruizen op de graven zijn grauw geworden door de uitstoot van het verkeer op de snelweg dat voortraast van niets naar nergens in een soort perpetuum mobile en staan vergeten in rijen voor een al lang gesloten loket.…

al smeult het as en is vuur als de dood waakt er toch een vlaag van puur purperrood over verspreide paden door onzichtbaarheid opdat geen traan zich daar verbrandt aan sterfelijkheid ook al draagt mijn hand een hemel zonder gewicht en zijn de ogen verdwaald of zichtbaar gedicht waar ook nog kreten zijn gestaald door beproefde gebruiken hoe…

Groen gras over verre velden struiken zo hier en daar een boom die geschiedenis vertelt of een bos vol frisse geuren een tuin vol weelderige bloemen park met borders van kleuren waarin concerten van vogelzang mensen op bankjes langs paden rust van water in rivier, meer of beek geluid van klaterende waterval wind zacht ruisend door de…

hij vroeg zich steeds weer af of en zo ja hoeveel het verleden langer was dan de toekomst maar elke keer weer kreeg hij hetzelfde antwoord…

Niets blijft hetzelfde, alles wijzigt, elk uur. Verandering als constante, geen trend zonder cesuur. Water warmt op, lucht koelt af. Het keerpunt, de wisseling van de wacht. Een hapering, een twijfeling in mij. Verschil van dag en nacht. De stroming gaat op het ritme van het tij. Perfectie is een dood evenwicht. Alleen pijn prikkelt,…

De reden, denk ik, dat M. Nostradamus de toekomst kristalhelder voor zich zag kan zijn vanwege 't vast herhaalgedrag van 't sprekend kuddedier: de Ignoramus De mens die door 't verleden wordt bezeten en steeds weer in dezelfde vallen trapt en dan met val en al weer verder stapt die hangt hij om zijn nek als een ereketen Wellicht is het niet…

lusten en de lasten balans zonder werkelijk gevoel vanzelfsprekendheid ontstaat niet zonder reflectie van de eigenheid dus laten we hossen en uitbundig zijn, dat we uitverkoren zijn te hopen, omdat wat we hadden kunnen zijn maar soms niet kregen, deelbaarheid als willig doel van op - en neergang, een oneindige beweging van een perpetuum…

als ik de wijzers terug kon duwen deed ik dat toch zeker niet de gouden stralen van de maan zo warm toen dit begon vooruit met de tijd vooruit ik wist wel dat dat kon het whiskyglas van zuiver kristal breekt saffier was toch beter geweest harder toen jij mijn hart en alles stal wat in mij zit en ik geef nog meer dan ik kan geven perpetuum…

drek houdt het ongedierte op afstand modderman een leven vervat in nat zand letterbrij verstikt haast heel de dag breien woorden zich als een sluier voor mijn ogen voor uitdrogen oppassen hardheid beknelt pijnlijk daarom laat ik mij beregenen bewust van het feit dat dan mijn leven telkens opnieuw verdrinkt o eeuwige perpetuum…

Dagen rollen als golven over ‘t strand van de tijd spoelen zand en schelpen tot vloedlijn voor ‘t duin van vele jaren slijpen in uren het land tot vlakte en heuvel overleven de bergen en keren terug naar de zee.…

In lijnen loop ik mijn weg over deze aarde zoekend de rechte baan maar kom mijzelf dikwijls tegen daar paden in cirkels gaan volg mijn leven in hoeken donker uit het licht blijf stug in schaduw zoeken naar zonneschijn en evenwicht geen wegen lopen recht, noch krom door vlakten of bergen en langs de waterkant kan niet de stroom verbergen…

De permanente percussie van de Peugeots en de Honda's creëren een gesloten ruimte, een blijvende waas het perpetuum mobile is mobiel, jammert de aarde in een halve eeuw onthoofd in waarde de stampvolle staat vergaat in de rook vreemde gestalten vormen een collectief spook, paranoïa De huismus zingt zijn laatste volkslied, vluchtend…