Alle inzendingen over persiflage op het vi

de verwenste dichter en ik zelf wensen u een aangename nacht een plaats onder het hemelgewelf zoals je ’t zelf zou hebben bedacht wij schrijven niet langer uit volle borst eerder vanuit de hondse onderbuik of vanuit een bijna ondraaglijke dorst dit allemaal tot eenieders verbruik zo nemen wij beiden plechtig afscheid met dit laatste welgemeend…

Al wie asiel aanvragen in ons land die ondergaan een integratiekuur: in hallen worden zij voor zekere duur met achten opgehokt; niks aan de hand. Vierhonderd slapen daar met hun bagage. Mijn auto slaapt bij ons in de garage.…

Sinds de gebroeders Co Vid en Rona de samenleving in een ijzeren houdgreep houden van lockdown en quarantaine, mondkap en aërosolen, teststraten en vaccinatieplicht, 2G, boostercampagnes en intensive care valt niet te ontkennen dat Gedichten.nl aan devaluatie onderhevig is. Waardevermindering qua niveau, aanzien, status en niet in de laatste plaats:…

Welkom in het generale altruïstische decorum Een persiflage parodie op melomane poetry In een uithoek van Hinault, Bourgondisch Henegouwen De laatste der verlaten desolate knapenkoren Wederkerig en minstrelig in lendenen der raven Blikken pikhouwelen snavels die mijn hert doorboren...…

hij gaat voorwaar hij staat rechtop zijn haan die kraait neemt van voren of gedraaid oogt ruige rover van Riaadh borst'lige kin van dagen ongeschoren zijn machtig torso glanzend glad gaaikes zijn helemaal wild en nat in droom vereend al lang van voren nagelknipper nooit van gehoord onderhoudt zichzelf met stippen tollen schroeven en…

De bloed'ge strijd om het bezit Is ook een strijd om machtigste geest, Het bezit van het goud, het wit, Zweept óp de geest het allermeest. En 't storten van het mensenbloed, En 't willen winnen in de gloed Van staal en vuur, die moorden, doet De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.…

zo zuiver spelen: Chinese pianiste doet Mozart blozen…

Gedaagde, bodemvaste bosgenoten, bomen, die ‘k, wel vijftig jaren lang, boom wete; en zo hoge als nu geschoten, gezien hebbe, op zo menig wandelgang; wat ben ik, arme miere, u bijgeleken, die sta en u aanschouwe, o hoge bomenreken! Mijn handen, uitgestrekt, en konnen, eiken, beuken, op wel twee drie vamen…

Toen zagen wij de wolken kruien En wachtten door de zwoele dag Het breken van de donderbuien In regenvlaag en hagelslag. En de avond daalde en geen vertroosten Van koelte en geen verkwikken kwam. Toen barstte ’s nachts het grommend oosten In blauwe gloed en rode vlam. Wij haalden onze adem ruimer En zonken uit de lauwe druk Tot Uwe grondeloze…

De dag verga, waarin ik werd geboren, Der donderbuien dikke duisternis Trekke zich samen waar zijn luister is, Hij zij verschriklijker als geen te voren. Was ‘t mij bij de eerste oogopslag beschoren Te sterven..., waar zelfs geen gefluister is Van leed, men vrij van elke kluster is, Zou mij de rust van koningen behoren. Ik rustte…

De lieve Ruth, de lieve Ruth! De dochter Moabs, de getrouwe! Die, zelve een droeve weduwvrouwe, Een weduw was tot steun en stut; Gezegend zij de stroom van smarte, Die toen haar minlijk oog vergoot, Toen uit Naomi’s brekend harte De zegen op haar nedervloot: „Gods liefde zij als de uwe groot!” Zij hief haar stemme op en zij schreide, En…

Golven van geluid planten zich in ruimte voort trilling op je trommelvlies trigger in je oor de bron is louter klank of toon geluid signaal of woord een zoem een motor slag of stoot het ruisen van de wind het ritme van de regen of het huilen van een kind het schreien van een meisje net verlaten door haar vrind…

Toch kennen wij al meer van die verhalen; wij denken eens aan Alexander VI. De geest van Borgia roept: "Waar ik rondwaar verandert zelfs een engel in een zondaar!"…

Tussen de regels lezen staat u vrij; Maar daar niet naar te luisteren, staat aan mij. Vervalsing is ‘t, of louter fantasie. Wat zwart op wit staat heeft betekenis; Niet wat vermoeden, gissing, argwaan is.…

staar En alle bloemen bloeien Die manke Jelle die daar stond Zijn scheve ogen, open mond Met bloemblaadjes te stoeien Die Suze is zijn achternicht En alles is op hem gericht Dat tussen twee gestoorden De vlinders fladd'ren in het rond Ze zitten nu waar hij net stond Ze zijn het eens geworden -------------------------------------- Persiflage…

Als een witte kat, naakt en languit Ligt ze in de zon, in een bed van bloemen; De borsten van haar boezem komen Als koepels boven de kelken uit. Ze is volmaakt blank, behalve de haren En benen, in zijden kousen zwart; Blank ronden de dijen zich weer tot waar een Plek zwart dons ligt als een driehoekig hart. De wind die door ’t bos in zoele…

Een kleine, bescheiden persiflage op het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig blinkend kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje MAARTSE VRIJE KÜR Maar hoe nu verder, is de grote vraag Wat was er eerder, krokus of de zon Was krokus eersteling of andersom?…

Een iets bescheidener persiflage op maartse Küren en het hedenochtend over onze vredelievende hoofden neergedaald zesregelig kwikzilverig razend snelsonnet van de hand van onze zondagswoordenaar, maestro Jan Bontje ZOMERTIJD Het lijkt al mei en toch is het pas maart Al kruipen IJsheiligen uit hun holen Voor krokussen de dood of gladiolen…

De tuin is toegesneeuwd; 't gazon Ligt onder 't hoge witte duin bedolven. Maar veilig in hun warme strooien kolven Wachten de rozen (en mijn hart wacht ook) de Zon! 't Is late nacht, de lamp brandt laag, De ruiten glinstren van de blauwe koude, En koel is 't hart, dat gaarne branden zoude Van ongeduld naar Uwe komst. Vandaag? O, nacht en…

Ik vermoed een koe in de wei 's avonds laat, daar -- die zwarte vlekken.…

Elke dag al ruim voor dag en dauw, gaat onmiddellijk haar kwebbel aan Ik vraag: Wat is zij voor een vrouw? die die kletser zo lang aan laat staan Van slijtage heeft ze nooit gehoord of wel, maar is ze ’t geheel vergeten Wordt die stoorzender ooit ontstoord ze breekt elk record al voor het eten Praten, kletsen ze is ‘t nimmer moe je oren…

De vrouw was dronken, moest dus voor de bijl Zo deelde hij een oude anekdote Dat prompt de media die uitvergrootte… Excuses maken? Nee, da’s niet zijn stijl Dus Talpa heeft het nu bij hem verbruid Hij stopt ermee, hij blaast het kaarsje uit…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

Misplaatste persiflage van het zelf als herhaald proces wordt kwetsbaar door onzekerheid vermomd, ontmanteld zoete dromen die door de tijd wordt recht gezet als leidraad voor een levensstijl, verwijtbare bescherming in onkwetsbaarheid, getooid met maskers en de narrenkap van onwetendheid, wat zeker niet naar protectie leidt, toch als medicijn…

Op zee in schomlend schuitje, Zo rank gelijk een zwaan, Zou met een schalk-zoet bruidje Ik willen gaan. Geen bries, die ook maar even De zilverspiegel brak; Hoe zou ons bootje zweven Op 't glazen vlak! Hoe zou het golfje kabblen Met murmelziek gesus! Hoe spottend zou het babblen Bij elke kus! En wen wij minnensmoede…

O aangezicht zo licht en stil, Een goudenregen in April, In gure tijd voorzegt gij zomer. Gij hebt mijn dagen rijk gemaakt. Ik, door uw goedheid aangeraakt, Werd tot een godgeslagen dromer. En dacht gij, dat ik u vergat, Voor schoon gelaat in schone stad, Belust verboden buit te werven? Uw wezen wies zó door mij heen Als klimopwortels door…

Ik zie een man die weggaat. Een vrouw laat hem passeren. Daar gaat een schouder en een heup die ze heeft vastgehouden. Ze zijn nu bij de deur. Het is een messcherpe vouw. De plooien heeft ze al weggestreken. Er valt droge regen tussen zijn hemd en haar rok. Wat zullen ze groeien! -------------------------- Uit: 'Zandloper', 1997…

de slaap die zich vannacht iets van mij aantrok liet me vallen. of een ander me nog oppikt wat je niet zien kunt in een donkere kamer, wie je niet ziet ergens meet cirkels eens maar nooit is nu, het vergelijkt weer het ruisen in de bloedbaan met het ruisen daarbuiten -------------------------------- uit: 'Zuurstofschuld', 2008.…

De wereld valt op me En dan word ik door Onmetelijke zwaarte verpletterd En ' t vreemde is Dat het lijf nog min Of meer intact lijkt Waar de geest in Miljoenen snippers uiteenwaait En het Ik onherstelbaar Beschadigd is…

Omgeven door stralen is 'het Oog van God' het alziend Oog, zwevend door de kosmos vrijwel alles mag, zonder echte ingreep…