Alle inzendingen over plastic beestje natuur

De oceanen liggen vol met troep En microdeeltjes drijven in hun maag Het leven wordt verdrongen, laag na laag Wij maken van de zeeën plastic soep Ons kunststof-dna vervormt de cellen Straks zwemmen er slechts plastic schaalmodellen…

Die bakker van Albert had niet door Dat een muis niet achter maar voor Het brood ingekropen was. Nog mazzel werkelijk waar, dat de zoo gesloten was, want stel je voor dat er een olifant ingekropen was!…

De hond werd in de pot gevonden, er was niet veel van over het beestje had er te lang gezeten, als men vooruit had geweten, dat zij zich in de pot had verstopt, had men de hond in de pot eerder gevonden.…

en natuurlijk heel veel bomen alleen staan nu in het landschap heel andere bordjes te dromen…

zwart van de koeien en plastic balen kuilgras het groene hart…

Wie verlost mij van 4 plastic oranje voetballers met magnetische balletjes?…

plastic onttrekt hooi hier aan het felle daglicht straks geen hongerklop…

van plastic met hebzucht…

Er was gras gegroeid Over dat heilloze Dat maanden, wie Weet al jaren niet Lag weg te rotten In wat we de bermkant Van het leven noemen - Kunststof die eeuwen Liggen kan zonder Ooit in zichzelf op Te lossen - door gras Overgroeid en aan het oog Onttrokken alsof het niet Meer bestaat - wij weten Wel beter, ' t is juist De…

Roomijsverorberaars! Suikerbietplasticmarkt zit in de lift en dat komt goed van pas Straks is een stuk uit het bioafbreekbare bakje nog zoeter dan roomijs ooit was…

Verpakt in plastic zak Hondenpoepzakjesdump, krijgt véél kritiek Onverantwoordelijk Overlastfenomeen Wie der geleerden vindt een methodiek? © - Foto – Dirk Verberne…

Bericht aan de leiding van de expeditie wij claimen een vondst en het tart ons verstand ons schip is kapot en inmiddels verlaten wij staan met ons team op een nieuw ontdekt land bijgaand de foto's en eerste rapporten wij voeren ons werk uit vanuit deze tent een dikke laag plastic en zwarte bitumen vormen de bodem van dit continent Boringen…

Het varkentje kon zijn geluk niet op, Het beestje werd veel blijer nog dan blij Toen iemand in een kleine slachterij Een pen schoot in zijn blije varkenskop. Om in een grote slachterij te sterven, Dat zou zijn stervensvreugde maar bederven.…

op de bodem van een zee van wijn roert het wier zich door het water na eerst wat onderwaterstil als een soort van camouflage omdat het beestje bang is van water komt de kater later…

aard van het beestje Moeder Aarde, herinner mij woordeloos te spreken met dieren, onze broeders, levend en stervend als wij alle beesten zie ik: de wezens met bont, wezens met vinnen, gevederden, vierpotigen, de kruipende wezens ik voel hun grootsheid samen met hen zing ik het lied van de schepping Titelgedicht…

Ik dacht, ik dien je van repliek, maar jij hield slechts een betoog, over hoe het wel en niet moest zijn, en dat men jou nooit tegenspreken zou. Ik dacht, ik heb jou niets misdaan, maar jij herhaalde steeds mijn fout, alleen al in je buurt te zijn, maakte jouw schande veel te groot. Ik dacht, en misschien dacht ik te veel, dat jij wel menselijk…

Een kat is na zes jaar weer terug gevonden Haar naam is Shaffy. Die kent vast geen rust En is wellicht op dooltochten belust Die tot ver buiten Glasgow uit gaan monden Óf blijkt weer dat zo'n Shaffy mettertijd De stilte zoekt? En de geborgenheid?…

Ik denk aan Churchill, Kant, Solsjénitsin En aan Picasso, wat een kunstenaar! Vernoemen is en blijft een mooi gebaar Een paus, een koning of een koningin... Of zal hij soms een dichter ermee eren? Wat vindt u van Frank Fabian van Keeren?…

Al dit feesten leidde tot een soort van ultimatum kwam dag kwam doel kwam eind Ik duwde je weg op de fiets net als bij de Spelen maar dan minder enthousiast we hebben niet verloren leerden doden en bekoren hadden ‘t beste met elkaar voor Waar wacht je op? Tot je me ziet huilen? Tot je sterker bent? En alle gevoel lag bevroren…

Door het kleinste hoekje van de kamer kruipt een kriebelend klein beestje misschien wel onwetend van het feit dat zijn oude boomgaard is vervangen door kille stalen buizen voor ons, o, zo warme huizen waar we eten, drinken, lachen en huilen voor hem, vlakten zonder horizon, kilometers lang, met daarachter een Berlijnse snelweg de muur…

Ik was het vergeten, opende het en was zelf verneukt, goed, niet zozeer: over de lege blauwe lijnen liep, voor het eerst in zijn bestaan, een dun haastig beestje, dat had God gedaan. ------------------------------------ uit: Een morgen in maart (1967)…

Hoe klein is toch zo’n beestje. Met pootjes o zo dun en fijn. Zijn kraaloogjes keken me aan, alsof ze zeiden: “Ik hoef voor jou niet weg te gaan.” Rustig liet hij zich door mij bekijken, hij at zijn buikje rond. Ik zag het warm oranje van zijn borst, hij pikte zelfs de zaadjes van de grond.…

de eikenprocessierups heeft ons nog niet verlaten of ze is al teruggekeerd maar dan geïncarneerd als big bags en plastic vaten maar volgens mij ging er iets fout... moesten het geen vaten zijn van eikenhout?…

Terwijl omstanders me voor gek verklaren, tors ik mijn zware plastic zak en schenk ik je nog wat luchtzoentjes.…

crocs plastic klompen hippe felle kleuren gedragen door een man? croque-monsieur!…

Toen Bob nog maar een sponsje was En Batman nog geen tafeltennisheld Toen had je, hebben ze me eens verteld Een tv-programma - eerlijk, scherp en kras Elk beestje deed zoals het was gebekt Pedagogisch echt schandalig incorrect…

Een beestje als een speeltje Blozend van zijn buik tot aan zijn keeltje. De beentjes recht en lang Dun als een ijzerdraadje, De boezem fier omhoog Zonder behaatje. Hij zingt een oerontroerend liedje. Is het een hij, is het een zij, Of is het een sierlijk travestietje.…

Een windvlaag, een knal tegen het raam, kijkend naar buiten zie ik nog net, het beestje zijn laatste klap wiek slaan, dan stort ie ter balkon. Geen terreur maar domweg de storm.…

17 gram botjes en veertjes, mooiste kleuren, dit roestige kaneelbruin, zwart gestippeld, een kleine winterkoning kleurt de struiken, ik voel dit tere en slordige hoopje veren oprecht leven, bruin en zwart gespikkeld, kwetsbaar hoopje licht en lucht, donker asfalt, dit vogeltje: teer, een zacht kloppend hartje, grootste woorden helpen nu niet…

Als de zon schijnt over mijn mooie hei Komen gedachten in mij en verdwaal ik in stilte en rust Geniet van het een zijn met de natuur Vergeet ik elk uur en hoop dat ik niet verdwaal of de weg kwijt raak Maar kom altijd op het juiste pad…