Alle inzendingen over poezy

Wat geeft de Dichter roem? Wat leven aan zijn schriften? Wat voert zijn naam, zijn werk, naar 't late Nageslacht? Is 't schildren der Natuur? Is 't prikklen van de driften? Is 't trots gezwollen toon, waar hij die roem van wacht? Neen, 't is gevoeligheid: 't is diep en waar gevoelen, En dit der ziel ontstort in kracht van zuivre taal; Niet…

Volzoete geest der poezy! keer in mijn doffe boezem weder! Beziel opnieuw de ziel in mij, en in mijn hand de zwanenveder! Met traagheid klopt mijn smachtend hart, wanneer gij 't opgeeft aan de smart van een ondichterlijke wereld!…

gaadlik slype myn wurden stadich utsocht fan wjerskanten beklaaid yn streekjes paadwiis yn de poëzy fan no skynend troch de poarte fan takomst te plak yn myn fersen meigeand sunder swetsen slomjend yn slompe fertoevje yn myn sjongsum fers it is ivich hâldber pjuk in foarkje mei soe ik sizze Vertaling: geschikt geslepen mijn…

Op eenmaal soms ontwaakt in mij, Wanneer ik 't minst verwachtte, Van schoonheid en van poëzy De wordende gedachte. Een onbepaalde en zoete lust Sluipt hart en aadren binnen, Als werd ik in de droom gekust Door een der Zanggodinnen.…

. --------------------------------------------------------- Vertalingen en navolgingen in poezy (1884)…

Ljocht tusken beammen fan eartiids ferduste poëzy har yn it hear en fear yn e limoer fan ljocht bruts se iepen trochskinend yn e linen fan natûr fuotstapjend op e wyte wei sa sêft yn sjeandereach wher yn fûgels fleane ûnmerkber hast stil yn it tsjinljocht fan e joun vertaling Licht tussen bomen van vroeger verdrong poëzie…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Voor mij, Ik wij’ Mijn Poëzy Geen dorre plichtbetoning: Haar lied Klinkt niet Op vreemd gebied; De Dichtluim kent geen Koning. Doch kon Een bron, Die eens begon, Steeds onuitputbaar springen, Hoe blij Zou zij Op ’t Feestgetij Van Eliane zingen! Dan ach!…

Zo is 't met my: De poëzy, Die eens mij heeft ontgloeid, Stierf als de roos, Die voor een poos Elks ogen hield geboeid. Mijn lente is dood; Mijn zomer vlood; Mijn sombere herfst is dààr! Mijn boezem hijgt, Mijn citer zwijgt, Met losgesprongen snaar.…

(OPDRACHT VAN DE BUNDEL ,POEZY’) Gunt gij 't, hoog vereerde Vader! dat een zoon U hulde bied' met de eerstling van een ader, die nog ruwe zangen schiet? Dat bij drie en twintig jaren, in uw weldaan doorgebracht, met de galmen van zijn snaren (ach! hoe min!) te erkennen tracht?…

. ----------------------------------------------------------------- uit: Verspreide en nagelaten poëzy 1828-1874 (1896)…

zijn voorbij, En ik heb die doorgewandeld aan de hand der Poëzy. Zij, getrouwe gezellinne, zij, meestresse van mijn hart, Was mij weelde bij de weelde, was mij toevlucht bij de smart. 'k Had een loopbaan ingeslagen, hobblig, distelvol, en naar; Zij vereffende mijn paden, strooide bloemen; dank zij haar!…

Zeg het mij, herhaal het mij, Dat gij deel neemt zonder smarte In de toestand van mijn harte, In mijn dorre poëzy! Dat de lente van uw dagen Door de sombre majaarsvlagen Van de klachten, die ik stort, Niet geheeld ontluisterd wordt! O!…