Alle inzendingen over poollicht

als een aureool glinstert tussen ijsbergen een ketting van goud…

de zon blaast een vlam uit haar rode krans een snelle, zinderende wind dringt door onze dampkring buigt af naar de polen in een ritselend spel van kleur gebundeld in bogen in fonkelende gordijnen als een dans van licht…

Lichtverschijnsel in de aardse atmosfeer. We zien een lichte gloed van bewegende bogen. Gordijnen van licht zelfs een vlammend zicht. Als zoeklichten schieten ze omhoog aan de noordelijke horizonboog. Het is een geestenwereld een strijd tussen de krachten van de hemel. Angstaanjagend. Wanneer aurora haar roodgloeiende ogen opent…

Met haastig weggedraaid gelaat schuilen de zonnebloemen voor het poollicht Het geluid van hoog afgestemde harpen sterft weg over de juichende steppen van weleer een schrale wind, een jammerlijk knarpen omlijst de schepping van de vroegste Ambachtsheer De engelen, ze zijn wat verlaat zo dachten de grijzen onder het oostenlicht Voor een…

Denkende ogen worden overmand: eerbied zal steeds als het poollicht gloren!…

sterrenkrachten ons kunnen strelen, want door slaap verzacht Wanneer de ziel zich laaft in illusoire oorden door zwaartekracht noch logica gestoord aan 't helend kleurenspel van kosmische akkoorden: de harmonie vóór 't vleesgeworden woord Wanneer de spirit-geest in ultra lange golven de verten peilt gelijk een prairiewolf en 't wervelende poollicht…

je zweeft boven dagen en oceanen dolfijnen springen uit het water je zwerft door de Melkweg in de nacht zie je de groene golven van het poollicht? opgetild uit onze wieg reizen we met je mee Vaya con Dios…

botsen, kortsluiten en breken Zich hechtend tot nieuwe lussen Krom als de gespannen boog De straal die klaar zit voor een trillend vlucht Atomen die versneld van de top naar beneden schieten Alsof een stip verhit raakt Een onploffing van sprankels licht Miljarden tonnen gas stromen weg Een beetje zoals in de staart van de aarde Als het poollicht…

vergruist de kamer wordt een instant graf waar ik als een hond naar de wormgaten blaf hoe zij de schaduwen verwelkomt herkent, omarmt, de namen noemt en onbeschaamd in erkerramen zich van haar vrieslichaam ontdoet hoe zij giechelend de sneeuw onhaalt rijp likt van mijn bevroren armen verwarm mij, zegt zij, jij bloedarme gendarme zij die door poollicht…