Alle inzendingen over priester Ronde van Frankrijk

Het wonder waar ik steeds op wacht is ongetwijfeld rond en zacht Het komt – zo heb ik het bedacht precies om half negen En anders pas na middernacht…

Vergeet de tijd, trekt de aarde rond om dan zomaar voor mijn ogen te dansen in het licht van een andere lente.…

met naam en toenaam vlogen wel honderd vogels in zijn regels rond toen zag hij honderd grassen naamloos mooi in bloei en stierf…

Zo’n dag rond draaiende dromen. Een molen met muziek. Jij en ik, als kinderen van was die nog niet dachten aan tegenslag en het omen dat in onze genen lag.…

binnen de zwaarte rond mijn eigen lijf draag ik een luchtige ziel schoonheid laat mensen bloeien precies zoals ze echt zijn…

hard doodlopende singels rond herinnert nu aan hoe jij jouw ogen je geur en mond je handen mij mijn zijn alleen gewond in je hart vond…

De wereld huilt en weet waarom actie is reactie en de cirkel is rond Draadloos verloren groeperen mensen om vooral niet bij een groep te horen…

Woorden voeren geen schip als het aan het paard licht Diamanten blijven ongelezen als het rond middernacht regent of niet we waren hier allemaal samen Peace…

In de loop der jaren Verloor ik bijna al mijn tanden en haren Rond mijn buik zit nu vet Heb meer tijd dan vroeger Ga ook vroeger naar bed.…

'k Zat rustig in de zon te genieten een boek op schoot, maar las geen woord ik luisterde naar allerlei geluiden en stemmen die ik nog nooit had gehoord De buren links zijn weer opa en oma geworden en hebben de oudste bij hen te logeren het ventje mag opa helpen in de schuur want van opa's kun je heel veel leren De buurtjes rechts van ons…

Ik noem je blank en rond je heupen en je mond je heet Isabelle en je blankheid verlicht de nacht De maan zegt daar niets over de wolken halen hun schouders daarover op, verdoezelen je borsten, die opvliegen tussen blad van bos loofwoud in winter dat zichzelf verliest droomt van maretakken…

Haar schoot is in zichzelf gekeerd, haar handen gebalde vuisten, geweld heeft haar tot niets gekneed. Ontstelt in bloot zijn gaat haar lichaam sluiten schaamte wordt haar eindeloze vlucht. Verward ontdaan van zekerheden nog slechts verwant met beeld in schaduw... En nooit meer zal zij zijn.... de beminnende beminde met handen die rusten…

Hij, Wilders, had z'n kruis gedragen neen Hij, Geert, had het kruis gedragen Hij had zich als Christus gevoeld: opgejaagd, bespot, geslagen en uiteindelijk in de steek gelaten ook door zijn discipelen Ze hadden zelfs geen uurtje meer met hem willen waken toen hij in zijn ziel werd geraakt Toen brak zijn hart; zijn hart begaf het…

Het koningshuis ligt nu weer onder vuur: “Die oude monarchie moet op de schop. Het is toch decadentie op en top: het hekwerk van de villa ‘s véél te duur.” Je zou maar leven in zo’n gouden kooi - je valt aan flauwe jaloezie ten prooi.…

Waar beukenbladeren de bodem overheersen Aan de randen van statig malenbos Mysterieuze sferen al eeuwen lang dicteerden Mist in het gat onheilspellend wordt uitgedost Waar bombastische heksen zweefden Duistere monniken in een guur klooster leefden Voor menig bezoeker was het er niet pluis Als s ’nachts de klokken speelden en wind zorgde voor…

een vagebond streelt bergen rond werp duister in ravijnen de vingers van zijn handen slijten door de jaren heen de tanden van de kammen zijn mantel wappert over heuvels en in dalen vertellen vlammen uit het vuur verhalen zijn armen zwaaien en draaien de wereld wijder hij is de bevrijder van de wind en blaast met wangen vol de wolken…

sinds kort hebben we een hond het is nog een hele kleine de kinderen gaan uit hun dak en om de beurt een blokje rond we hebben al een jaar een hond gelukkig is het niet zo'n grote de kinders lopen af en toe wel eens een blokje met hem rond al jaren hebben we een hond nog altijd moet hij poepen maar niemand loopt er ooit nog een blokje…

goed en oh ze heeft de hoogte graag want nu, nu loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar paarden bijten op het bit hun ijzers schrapen naakte grond ze giechelen een beetje om de kraaien bij de buxushaag een smoezelige hoepelrok veegt over het tapijt fluistert vuil de schone randen van haar moeders mantel rond een rijp geworden…

Mijn schaduw zwaait driekwart rond mij heen niet te volgen ook al draai ik op een been andere mensen die mij gade slaan kijken rond, zien ze mij dan niet staan Aan de hemel staat ook Jantje maan sommigen hebben er al opgestaan een ongekend geluk alleen voor die paar eersten de anderen kunnen nu best met Vlaanderen feesten.…

wat moeten toch de vlinders in gedichten ze fladderen als goede feeën rond een huichelachtig lachje rond de mond die zweverige, valse lichtgewichten ze mijden laf depressies en het front en weten van geen zorgen, van geen plichten je kunt ze nooit van arbeidsdrang betichten ze existeren slechts als vagebond wellicht is er een zweem van jaloezie…

Je dwarrelt nog zo vrolijk rond en zoekt jezelf een plekje ik zie je soms verdwijnen in een bloeiend leeuwenbekje. Ook nu het wat kouder wordt dwarrel jij nog rustig rond en als ik jou zie fladderen verschijnt er een lach om m'n mond.…

woordengespreek van ze, woorden zo koel als ronde hande' die zich neerleggen in de mijne, de volle bloedige, bloemefijne -- het kwam tegen me aan tegen mijn oren aan koelgeblaze -- arefijne, vlaggerode -- vlaggekwijne.…

Weerkaatsende stem galmt rond en verdeelt de klank met karakter ze vertolkt haar eigenzinnige sfeer en trekt de aandacht, keer op keer Gedreven woorden verlaten haar mond en worden opgenomen door aandachtige oren niet één letter gaat ongehoord voorbij en dwarrelen in beminnende zinnen rond Gebarend vertel ze haar eigen verhaal luchttekenend…

ik zag hoe jouw handen de stenen raakten het laatste stukje haakte aan de info die jullie deelden het rechte rond in perspectief met de natuur die vuurspelend met de zon het huis verwarmde rondom zij waren het die het ronde rechter lieten lopen om de openheid perspectivisch transparantie te geven de ingetogenheid kwam van binnenuit…

door verschrikkelijke smart Met een brokstuk in m’n keel en na wat stappen rond het perk wordt ‘t al mij plotseling te veel en druppen tranen op je zerk…

handen op de koude grond rond plastic verdriet jouw doodsgezel die je niet verliet maar alle anderen wel...…

Ging zij ooit open in het oosten, het noorden wachtte op de zon de terugkeer van het licht symbolisch in het dennengroen in deze koude winternacht bedenken dat het zuiden straalt en onze nacht in 't westen daagt: het is nooit overal hetzelfde de maan is rond, de maan is rond en uit het donker stralen sterren als alles zo om alles draait…

Er zit een bal in mijn buik Vol angst en onzekerheid Tranen zitten tergend hoog Ik raak elke grip nu kwijt Ik weet het even niet meer Waar ik nu goed aan doe Ik wil open zijn zoals altijd Maar waar leidt het naartoe Ik mis het gevoel van liefde De warmte die ik bij je vond Voel me verlaten ontheemd Spinsels dolen rond en rond Misschien…

ik schud de kussens nog eens op verplaats de vaas een millimeter ook de wijnglazen staan klaar wacht, ik snijd alvast wat kaas de spiegel glimlacht lippenrood als ik haar alweer passeer de klok slaat intussen negen keer ik schud de kussens nog eens op en draai het wijnglas rond en rond proef de wijn, laat haar rollen door de mond en voel…

een wereld die bestaat waar ik met jou -als ik het kon nog graag een stiefkwartier zou wonen om te dansen op jouw dromen met een lach die nooit vergaat Toe -draai maar rond nog zeven rondjes want het is nog niet te laat…