Alle inzendingen over prikkel OR bloemen

De prikkels van 't goede te kweken, Dat vordert elk blijvend genot, De prikkels van 't kwade te doden, Dat eist ons bestaan en ons lot. Het goed brengt zijn eigen beloning, Het kwaad is zich zelve ten straf: Wie strijdt voor het goede in het leven, Plant bloemen, die bloeien op 't graf. 1858.…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

prikkelende ogen van vers groen gras in februari hooikoorts weet nog hoe het zonder was genietend van bloemen bloesems in de wei nu almaar een loopneus is de pret snel voorbij steeds maar weer niezen wanneer houdt het op het hebben van hooikoorts wat een vreselijke strop…

prikkel verlangen inbezitname genot genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname genot verveling afstand prikkel verlangen inbezitname verveling afstand…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Ik voel mij net een cactus soms Dan ben ik prikkelbaar Die dag zijn alle mensen stom En iedereen doet raar Die dag zet ik mijn stekels uit Niemand komt in mijn buurt Voor mijn omgeving is het goed Dat zo'n bui nooit lang duurt Een vogel voor mijn open raam Een kleuter zwaait gedag Een oude vrouw met een rollator Schenkt mij haar liefste…

Een fiere fakir in Hoboken Werd heel laatdunkend toegesproken Dat was onterecht Want zijn spijkerbed was echt Doch het heeft hem bijzonder gestoken…

Een entomoloog uit Hoboken Heeft onlangs de horzel besproken Hij miste respect Voor zo'n mooi insect En dat had hem heel erg gestoken…

het linnen krijgt kleur achtergrondmuziek in variatie uitingen verdeeld in contrasten toegevoegd aan belevenissen herhaaldelijk teruggekaatst in het denken en ervaren raak ik mezelf kwijt zijn mijn gedragingen overijld de kleuren remmen en versnellen in een niet te stuiten tuimeling de zon, de vrijheid, de liefde warm gevoel, de prikkeling…

de kleuren remmen en versmelten in een niet te stuiten tuimeling de zon, de vrijheid, de liefde, warm gevoel, de prikkeling, het avondrood een smachtende hunkering om niet te verliezen wat vol gevoel werd opgebouwd…

de veiligste plek waar een vlinder haar ei legt is een distelplant…

De nieuwe pacemaker is zeer gewild Een echte boezemvriend - nu zonder draden - Vindt vlot zijn weg naar ‘t hart langs nieuwe paden En in ‘t gareel slaat dat nooit meer op tilt 'Is dat niet wat voor jou' vroeg ik m’n vrouw Geprikkeld zei ze 'wat hartstikke flauw'…

je loopt door alsmaar door vlug, vlug, zo vlug geen weg terug… in je is een ontij warboel, broosheid hinderlijke vragen heb je mee te dragen luister, luister… zoek stilte, de rust als de late herfst die in de naakte takken van de bomen huist zie de laatste appel in een bleke zon met rode wangen aan een dun takje hangen loop…

stekels opgezet of opgerold tot een bal pure bescherming…

De prikkels worden mij teveel Emotie's vliegen naar mijn keel Ik kan de vele indrukken niet meer verwerken Dat laat mijn zenuwstelsel mij dan ook zeer goed merken Het eist nu zijn hoognodige rust Ik ben mij daar dan ook zeer van bewust Als ik verkeer in deze staat En weet dat dit niet zomaar over gaat Er zware hersenmist ontstaat Ik me haast…

Een bloem bloeit open teder gekust door de zon wederkerigheid Hoe vroeg in de morgen mijn aandacht wordt gevestigd op de wolkenslierten in allerlei tinten en in verscheidenheid verenigd een opklarende hemel voorstellen en vormgeven op hetzelfde moment laat een zon zich van haar beste kant zien.…

vanwaar de maan haar stralen zendt blikt mijn oog omhoog milde prikkels ik ontvang ze met een open hand breng ze op het land naar een mooie bloem die de vlinder boezemt daar waar de zon de aarde raakt spreekt het verlangen blijven woorden op mijn lippen hangen ik zal ze bewaren eens misschien zal mijn adem ze spellen…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Gelijk een spelend kind, in zoete waan, Haar pop aan 't liefdevolle hartje drukt, Van 't zielloos mondje menig kusje plukt En meent haar kindjes hart te voelen slaan, Het vlassen haar met bloem en lintje smukt, De kleertjes aantrekt, die zo mooi haar staan, De wassen wang, wier rooskleur haar verrukt, Warm streelt - de verf hangt lipje en vinger…

De winterslaap ziet visioenen van bloesems door lente prikkel.…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

huid als een pantser beschermend, soms prikkelbaar veilig omhulsel…