Alle inzendingen over punt

op het dode punt van de boulevard nabij een ijzeren wapen van weleer staart hij ver weg concerteren schreeuwende meeuwen in lawaai van golvend geweld melodieën in een witblauwe sfeer hij ziet in de verte gedachten passeren schepen, af en aan, doch op wisselende afstand in de herinnering wel te verstaan haren, dun door de jaren…

Ergens is er een dood punt tussen in- en uitademen, op en neer of heen en terug Dat is de schuilplaats van bijvoorbeeld reizigers boven een wolkenlandschap die de tijd najagen maar ondertussen tijdloos in zwart geronk naar een tv-scherm turen want de ovalen ruitjes bieden slechts dat naargeestig uitzicht op de eigen uitzinnige drift…

Zeilen met tastende punten schuiven behoedzaam ogend tussen eilandjes voort, als vleugels van traag zwevende duiven.…

Alles doet je pijn Je snapt niet hoe men je dit kan aandoen Je gelooft het gewoon niet Met een gebroken ziel en hart Krabbel je overeind Je begint weer aan de verschrikkelijke klim Naar de top van die mooie berg Maar met elke stap die je zet Weet je dat je harder zal vallen Met een geschaad vertrouwen klim je omhoog Op een bepaald punt…

Groots, mooi en bijzonder Kustmammoetbomen of Sequoia's met een historie van echt eeuwen her Prachtige kustlijn tot diep diep-zuid Portugese 'Noordkaap' Meest zuidwestelijke punt van Europa: Cabo de São Vicente Mooi' alledaagse tafe- relen Bijzonder raak, treffend 'p tegeltjes afgebeeld ook dit is prachtig Portugal naast zon…

Op dit punt schrok ik vroeger wakker badend in het zweet, nu kan ik erom lachen, ik gil het uit van pret alsof ik eeuwig met vakantie was, zo zit ik hier te gillen. ---------------------------------------------------- Uit: DW&B juni 2012.…

rokende gaten zou branden in je vel Je moest aan regen denken, aan tranen verdampen en op een zonnig terras alleen op hem vallen en de mensen verbazen in wonder bovenwonder laten geloven nieuwe glazen met vergetelheid bestellen proosten op nog een beter leven Niet meer weten hoe het zou moeten weer als wrakhout willen drijven naar dat ene punt…

(bij 'frombeneath' van Francien Krieg) Vanaf de jubeltenen kijk ik omhoog naar het rijzige lichaam van een naakte dame, die op het punt staat om te gaan duiken. Nu is haar schone lichaam nog kurkdroog en ze duikt naar mij, is mijn zoete aanname, terwijl ik hunker naar haar flinke kruiken.…

Stekeblind en uitgemergeld krijg ik gratie om als een kruipend wrak mijn ontgoochelde kop te stoten tegen de vlijmscherpe punten van zijn kruisbogen, waarna - zoveel na Christus - de wrede massa nog steeds juicht om hun bloeddorstige barbarisme.…

toekomst zijn sporen smeedt waarmee de tijd wordt bekleed langs euforische en onveilige signalen de losse eindjes in loom refrein gekneed zonder de bestemming daarin te wegen, onbewust of ik mij door een cadans laat dragen en of ik op dood spoor ben gerangeerd, niet te weten nooit aan het eindpunt gedacht, weinig balans tot op het dooie punt…

De blik star gericht op een punt nog verborgen in de mist, een uitkomst die tegen elke voelbare prijs wordt gevernist? Zijn we niet gebaat bij een aardse diversiteit, de oorsprong in de oer wortels van intimiteit?…

Ik hoef niet langer als een engel de punt van mijn vleugels in de zwarte inkt te dopen om mijn onzichtbaarheid op te heffen. Engelen hoeven niet te schrijven, hun lampen schijnen onmerkbaar, zij kunnen beter hun goddelijke lieren in de hemel laten.…

Een punt zetten maakt wellicht ruimte mogelijkheden voor een nieuw begin edoch leven geeft eerst graag een komma in een zin. En voor je nu spreekt, oordeelt en denkt, opgeeft of het niet eens een keer probeert, dat ene norse nog overheerst, luister even.…

druppel herbergt een regenbui, zijn richting berijdt, verbindt zich naar alle kanten in sommige gevallen traag en lui daarin raken we de richting kwijt en uit zich in emoties vol razernij verwond en ruimtelijk vermomd in een ongeremd gevoel, afstand nemen als sediment wordt uiteindelijk door de cijfers afgeremd. ontkenning als hekel punt…

ik de God uit het verleden met woorden die ik had geleerd Zijn Zoon heeft de chaos ook niet gekeerd paarden braken hun nek en tanden op stenen handen die wezen naar elkaar vingers beschreven hun strijd met bloed uit die tijd vol jaloezie barstend van nijd de zwarte hengst met flanken die dampen en schampen langs komma's en punten…

Aan de oever wisselt vandaag een groep meerkoeten Als bladeren op de wolken op het punt van weer vertrek, Ik aanschouw ze en voel een soort met ze mee moeten In mijn hart voer ik met een van hen een open gesprek.…

dan draait onmiskenbaar een vrouw zich om en krijgt hem stijf van schrik in het vizier zij ziet de onbezoldigde wachter te velde maar hij ziet zelfs haar ogen niet hij ziet alleen een elegant lichtbruin gevaarte een punt des tijds kijken zij door het hennepen venster tussen hen in tot ze giechelt en met hafiz in haar hand naar binnen…

Ach als ik opeens kabouter was Dan wist ik wat ik deed Ik schudde alle lasten van mijn schouders af En maakte nergens van een punt Behalve van mijn muts Waarna ik in de badkuip gleed Vanaf een grote hoge trap Dat lijkt me echt een stunt Ik luierde de hele dag En lunchte wel 3 keer Waarna ik dan een tukje deed Verscholen in een grote struik…

Dus maak je maar geen zorgen, wij maken er ook geen punt meer van.…

Je bent bang om hem te verliezen en geeft op vele punten toe. Je krijgt nogal wat voor je kiezen en het maakt je ontzettend moe. Je houdt van hem en hij van jou maar afspraken komt hij niet na. Wat voor inhoud heeft zijn trouw naar zijn vrienden en zijn ma? Toch laat je hem niet vallen, want hij is je eigen kind.…

Ik vond een blonde haar op de bank vandaag het glas waar je uit dronk staat ongeveer op dezelfde plek als waar ik het volschonk een uur voor je vertrek Ik zie de lipafdruk van een dag geleden stille getuige ik eindigde ontevreden Je zette er een punt achter Omdat je me zou kunnen kwetsen Jij maakt je zorgen Ook al voelt het voor jou…

in weemoedige gevoelens Slenter ik over het plein van de stad Terrassen vol met kleurrijke mensen Maar vandaag heb ik het even gehad Gedachten probeer ik te verdringen Zwaarmoedigheid stuurt mijn gevoel De knoop in mijn buik knelt pijnlijk Ik leef adem door maar mis ieder doel Mijn ziel is kwetsbaar en lijkt broos Tranen staan op het punt…

gaan uit hun dak en om de beurt een blokje rond we hebben al een jaar een hond gelukkig is het niet zo'n grote de kinders lopen af en toe wel eens een blokje met hem rond al jaren hebben we een hond nog altijd moet hij poepen maar niemand loopt er ooit nog een blokje met hem rond we hebben een hele taaie hond hij lijkt z'n dooie punt…

En kijk eens aan, er werd zowaar een aantal punten mee gescoord. Hoezo ongehoord ? And when I cry, I cry for both of us My pain has no name And when I cry, I cry To the merciless sky and say: There must be another way.…

teugels in luie loom, trage cadans verdwijnt langs kale biels en in rood en room geblokte bomen, onveilige signalen werden genegeerd, niet opgepikt in de tussenliggende stations, ondermijnt een refrein wat verder spoort in geblindeerde wagons, om zich in cadans te laten wegen, niet aan ijk en eindpunt gedacht, weinig balans op een dood punt…

De letters, punten, komma's van de nog ongeschreven verzen, verdwijnen ze in oneindige leegte? Of zweven ze mee... Met de ochtendwind?…

Wij zijn allang het punt voorbij dat jij mij kunt verleiden. Het is bezit dat telt en absolute macht. Krimp in een schommelhouding zodat ik je kan omvatten. Binnenste buiten is nog niet voldoende. Laat mij je plukken en alles tegelijk verrukken.…

Het ontwaken in een al oplossende droom waarin sprake was van een vergeefse reddingsactie een lange tocht door de woestijn en een zee die op het punt stond open te breken. Het kale licht van een dag vol gemis. Later worden de koffers teruggevonden in een verlaten schuur.…

Laten we punten slijpen de polsbanden doorknippen die slippendragers van uren. Konijnen bij de vleet sterven het geworden leven ontwortelt de grond begraaft zichzelf. Telkens als stenen tekens slaan en plots planeten vervagen vervelt de zon als een slang.…

' Die hadden niet veel op met 't riekend zweet van heksenvoeten Ze plukte nog wat takjes om de soep mee te versieren En prevelde een metrum over kleine wilde dieren De soep begon te koken, peentjes kwamen boven drijven Nog snel een komma en een punt; toen was ze klaar met schrijven!…