Alle inzendingen over ravenzwart

Woorden ravenzwart gebroken wit het papier volmaakt gebonden…

Ik schrijf u met het ravenzwart het teken: neen. ----------------------------------------------- Uit: Verzamelde gedichten, 1980.…

Ze denkt zo vaak nog aan verjaarde tijden toen ze menige man een zere nek bezorgde Haar gezicht hartvormig door ravenzwart omkranst de van nature rode lippen en wangen met een blos Behendig manoeuvreert ze haar rollator door de koffiezaal dáár is ze nog de jongste, maar toch…!…

gestempeld in herinnering die oeroude verhalen waar eens gestilde kracht verging hemel en aarde elkaar raakten de ravenzwarte morgengang van uitgesleten stenen loopt door de hesperidentuin toen is de tijd verdwenen zijn porseleinen beeldhouwwerk streelt de zucht van diep verlangen…

Met felle, ravenzwarte ogen die onbeschrijflijk moois betogen hoorde ze wat verbouwereerd naar wat door mensen werd beweerd. Ze was geboren in het Frans en vader gaf haar alle kans net als haar moeder uit Tahiti: die was in't Engels 'nice & pretty'.…

Ik zie Amy Met iets geopende mond En neergeslagen Ravenzwarte Koolomrande ogen Afgelegd verlangen Tastend naar de waarheid Van zijn glans ontdaan The image as burden Olieverf op doek Amy Amy-blue Op het netvlies gebrand Expositie van Marlene Dumas: The image as burden…

Zwoele warmte hing als een gordijn in ‘t ravenzwart duister rondom ons Liefde vloeide royaal uit ons fontein door ons opgezogen gelijk een spons Verlangend in mijn armen gegleden al in het begin van die zwoele nacht Haar pyjama?…

Haar gedachten gaan terug naar die jongen met zijn donkere ogen en zijn ravenzwarte haar haar hart zingt in zijn taal de woorden...ben seni sevyorum...…

in schuine banen schijnt de middagzon door de jaloezieën jouw luie lijf ligt loom gestrekt op mijn versleten canapé -perfect gearceerd- met houtskool veeg ik plagerig wat grijze strepen in je ravenzwarte haar waar het zonlicht je raakt verzacht ik je met sepia in warme voorjaarstinten zo meng ik zomer en jou met langzame halen…

Meisje met ravenzwart Haar die met knikkers Speelt, samen met Je vriendin - Gewoon op de stoep In een waterig Oorlogszonnetje, Jij kijkt met Vrolijke kinderogen De toekomst in Terwijl je een Van je glazen Knikkers naar je Beste vriendinnetje Rolt - zij heeft De waanzin die oorlog Heet overleefd, net Als jouw blik met…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…

De passage van de twee ravenzwarte vlechtmeisens vuur- straalogig de diepe straat door brengt de nacht teweeg. De hengst de merrie bevruchtend, zijn fabelwindvleugels over haar, de samenhuivering hoef aan hals: uitgeveegd. Door de lievezoete voedster opgevreten een spijze wordt het miserabele nest kleverige misgeboorten dat ze kreeg.…

zo zonder schaamte lig je daar lonkend met je ravenzwarte haar, dat pronkend over het kussen spoelt daartussen je gezicht met ogen fonkelend vol heimelijk vuur ongerepte bruid ik tover raadsels op je blanke huid en luid kreunend strekt je lichaam zich wellustig kronkelend onder mijn lichaam uit de ultieme zonde voor de val sluit…

Omhandig behelst hij haar hele ziel, haar hele lichaam Ze strijkt door zijn ravenzwarte haren en laat haar tong de vrije lik Hij riposteert met een stevig beetnemen van haar appelvormige borstjes Ademhaling en gevoel osmotisch kosmotisch chaotisch Hij beroert haar rug streelt de dijen spreidt haar benen dringt alzo binnen…

Als de merel mij gewekt heeft 's Ochtends vroeg, voor dag en dauw, Is zij het eerste wat ik zie En strek mijn arm uit naar een vrouw Die zich Monchou Elime noemt  Die ik bewonder om haar huid Haar ogen, lippen, ja ik uit Mijn liefde als een bij die zoemt Rondom haar ravenzwarte haar Met wat kastanje erdoorheen Streel ik haar rug, haar…

Ik vraag me af of jij het was die fluisterde in mijn dromen in veel te korte nachten Want ik had je gezien in het eenzame duister van de nieuwe maan het kristal van sterrenbloemen Je beeld een geur een waan misschien zo ijl en dun als spinrag het hield me gevangen intens zalig als winde van de nacht Vreemde vrouw, zo mooi ravenzwart…

Haar haren waren lang en ravenzwart Haar mond was mooi, haar ogen nog veel mooier Zij droeg een donkerrode overgooier En kleine felle vlammen in haar hart En hij was blond, misschien wat klein van stuk Maar sterk en vrolijk, en hij rook ook lekker Hij had een bruine pet, een zwarte jekker En ogen die verlangden naar geluk Zo wandelden…

de epiloog voorbijsnellen in dichtersplaatsen; ogen ravenzwart, gans nacht. Eros tegenwoordigheid: Venus in ‘t opgeklapt bed en vrijende geografie van lijven.…

Ik strijk mijn streken met een droge kwast, lees de verlichte tred in de ravenzwarte ogen en word onder een steelse blik van meewarigheid begraven, ze steelt papavers uit de sterren van haar figuur, tomeloze last van weelde in een aansprekelijke natuur, die ze eerst met me deelde en ik vrijliet door haar persoonlijkheid .…

Als de vlinders komen die de zinnen van je huid mogen vangen, de zinnelijke spirit in de ogen, bron van dromen als de knoppen botten, fluisterend gebaar van vingertoppen in de ravenzwarte haren, de koelte van schaduw op de oogleden, sproeten op de wangen, bloesem van je jeugd in een zijden cocon te spinnen.…

Mijn liefste, Alle vogels fluiten als jij langsloopt Als je lacht, dan gaat de zon schijnen En zoals een spiegel iemand zichzelf laat zien Zo zou jij jezelf kunenn zien in een zonnestraal Mijn engel, met je haar zo ravenzwart bezet met kleine diamantjes in de regen Mijn engel, al die kristallen schitteren voor mij Bij jou vallen alle mannen…

Terwijl onze tongzoen toch zo heerlijk was en zo verboden, omdat je een ander had, ook een dichter net als ik en weer een vriend van mij, we zaten in dezelfde dichtersgroep en jij had zo'n goddelijk figuur, zo'n prachtig profiel, heerlijke heupen, ravenzwart haar, lichtbruin getint, peervormige borsten die mij in veelvoud besprongen, eens…

Daar stond je – achter de kassa van die kadowinkel in Lewenborg ravenzwart haar zo mooi zo godsgruwelijk mooi een black magic woman betoverd was ik maar geen zelfvertrouwen zo verlegen ingepeperd door het verleden zodat ik je amper durfde aanspreken Vele jaren later na een verhuizing kwam ik je in de Herestraat weer tegen arm in arm met…

Zoals de wind door het ravenzwarte haar streek, ruist een eindeloze beek het kan niet waar zijn dat zij daar in ruste ligt, een plek met eigen woord gekozen als een onvoltooid gedicht.…

Het meisje strijkt met handjes door haar ravenzwarte haar. Het water stroomt kolkend aan haar zielenroerselen voorbij zo woest en wild en ongecontroleerd als haar gedachtenbrij. Een gloeiende traan maakt een plonsje in het zwarte water. Het meisje denkt haar hele leven al aan later. Maar wat als later nou niet komt?…

Ovaal gezicht, omlijst met ravenzwarte haren Groene kijkers maken het geheel compleet Door velen wordt dit als mysterieus ervaren Een reis waarvan men het einde nooit weet Uitdagend gaat ze het avontuur tegemoet Niet bang voor dat wat komen gaat In haar ogen die ondoordringbare gloed Je weet bij haar nooit wat je te wachten staat Mooi, dat…

Zo weent hij en hult met wanhopig gebaar, Met angstig vertrokkene mond, Het vochte gelaat zich in 't ravenzwart haar, Dat om zijn handen zich rondt. Tot plotseling hij rijst, als door furiën gejaagd Zie ik hem omziende staan, Wijl diep in het Oosten de morgen daagt, De ochtend in 't kleed van saffraan.…

Ik houd van niets meer dan van de verweerde tatoeage van een bloedende roos op de linkerschouder van mijn kort-ravenzwart-harig, tonggepierced, bleekneuzig, pas afgestudeerde kleine Gothic anorexia-chick.…