Alle inzendingen over razend

Herinneringen razen rondjes om het huis – trillen voor het raam.…

De tijger gromde, de zwaarden zwaaiden razend, de wolven huilden.…

mag ik ervan dromen om eens stroomopwaarts te komen ooit de bron te bereiken die mijn leven zal verrijken ik meander mijn bestaan tussen kribben en kades laat me gaan in razende wielen en rust in de waarden wil weer wellen tot beekjes frank en vrij dansen in geulen heulen met zon en de wind watervallend spelen als zorgeloos kind…

In Nice was hij toevallig bij de truck, Op het moment dat die voorbij kwam rijden, En even later, - het zijn drukke tijden - , Was hij in München tot zijn groot geluk. Trekt hij ‘t aan of wordt hij soms gestuurd? Let dus goed op en blijf ver uit zijn buurt.…

om het huis een trein vol loden zand het spoor verwaaid, de daken gedicht in de lucht een blauwe spiegel glanzend op het heetst van de dag het verstand steekt zijn koppen bij elkaar schaduwrijk, het is geen gezicht nu nog 'n hongerdorst, geurend naar het lijf dat ik niet omhelzen mag…

Een razend geloei vrachtwagens scheuren weer het dorp hulpeloos in twee…

misleid door de razende wind die fluistert in mijn oor dat ik alles écht alles verkeerd doe dat duivels goed zijn en engeltjes slecht zijn ik geloof het niet… gevangen in de handen van de koude en razende wind die van alle richtingen vandaan komen… ingesloten in mijn gedachten lijken vuurrode ogen mij aan te kijken… alleen…

zijn als de zee: razend te keer gaan of zwijgend het licht uiteen zien vallen in schitterende visjes…

ik ben teleurgesteld noch kwaad of pissig gebelgd evenmin ik ben witheet ziedend razend woedend ja WOEST ben ik jaha!…

Er is een razende storm Een storm die mij raast Helaast, juist nu mij naast in mij gaat, huist, gaat. Er is een raas, een graas het groene als gras, raas als een haas, op de vlucht als een dwaas, door de lucht Er is een razende storm Een storm die mij dwaast haast, juist nu naast mij inhaalt, in huist en gaat.…

dansende bladeren op het wegdek geven vorm aan een razende storm die al takken brekend en beukend tegen ramen de gemoedsrust in alle hevigheid verwaait…

jij in die volgepakte trein mocht op reis brieven verder dan mij ontspoord denderde mijn brein in razend besef van het verstikkend einde voor allebei…

Is de nacht vol dwaze geruchten bij het ochtendgloren zingen gevleugelde mannetjes opgetogen hun lied Ver weg groeit het aantal wezen en bamboeratten die razend kezen…

Mijn sterkste haan wil vurig in de politiek Razend wil hij een nieuw hoenderbeleid Nee niet trekvogel en viezigheid Maken hem behoorlijk ziek De reden ligt in Veermans gokken Waarvoor hij nu moet dokken…

Zittend in je tuin grenzend aan rotonde, luisterend naar merelzang vermengd met dreunende bassen uit open autoramen razend achter groene grens Dan denk je: wie is beschaafder - Merel of Mens?…

soms in banken vlammend aan zee vee in weiland op wolken die zachte stilte in razende treinen voorbij de polder beneveld gekneveld door miljarden druppels zie ik niet wat ik heb gemist…

Zolang het mij niet lukt om werk te vinden Heb ik het met van alles razend druk. Vanmorgen nog het tuinpad aangeharkt, Hoera voor ‘afstand tot de arbeidsmarkt’.…

Een vrouwtjesbonobo, een echte spetter, Zo 'n apenoogverblindend lekker stuk, Die heeft het in haar leven razend druk, Zij domineert zich in haar groep te pletter. Een rode kont en welgevormde kuiten, Geen kunst daarmee je schoonheid uit te buiten.…

Niet in een glas water Maar op volle zee Bedenk ik mij later Het is geen storm Maar een orkaan Razend over de golven Het licht van de maan Donkere wolken Ik word voortgestuwd Het is niet op zee Deze storm die nooit luwt Maar in mijn hoofd…

Het maakt me razend en moedeloos steeds weer te ervaren dat de afstand tussen hersens en strottenhoofd zo groot is.…

Sprankelend razende watervallen, rollende zomerballen, langs druipende wanden van geel. De zon is een zoete citroen, zoen, zoen! Onbedwingbaar druppelt het licht in gretige monden. Het is een sappige dag.…

verkeerslawaai nadert opnieuw het razend monument op 't harteloze kruispunt van onheilspellend leven tussen de stille bloemen zoekt zij beschroomd naast zoveel groter leed haar plek voor niet vergoten tranen…

tast teder naar verloren woorden roffel razend op de trommels blaas leven in een dode taal wijs woedend naar de witte wolken schreeuw je schor vanaf de daken zing je ziel uit je lijf…

De schraalte is voorbij, we gaan weer laden Met nootjes, kopjes en goedkope wijn Het kerstpakket wordt weer als het moet zijn Een hebbedoosje om niet te versmaden Het kerstpakket wint fluks en fors aan flair Net als de inbox razend populair…

Onder de toren razende voorbijgang. Boven de toren draaien de wolken. Tussen de cijfers op de klok rusten bedachtzaam de minuten. In het uurwerk hangen onverstoorde webben en zittend op een wijzer klaagt de onbewogen nachtegaal geen ochtend aan.…

De razende vaart van de film. De verwarring. De ontknoping. Het scheuren. Het brandende celluloid. 44 jaar in 5 minuten en hier sta ik - stil - over nog eens pakweg 4 minuten is het allemaal voorbij: ik gooi mijn ticket in de lucht als een bruidsboeket.…

in de lentewind wuift wit boorduursel langs de smalle weg op pas gemaaide velden wordt een mestsilo fel beschenen door even doorpiepende zon in razend tempo groeien aardappels en maïs in de schoot van de aarde…

je hoorde wel maar wilde niet verstaan de eigen cirkels bleven draaien je kon de werkelijkheid niet aan je koos voor stilte maar de razende gedachten zij niet weggegaan je hebt je afgesloten van de wereld om je heen kom terug samen zijn we niet alleen…

Geen kloeke ogen die zeggen of uit gaan leggen Noch woorden en ook geen klanken die mijn zijn bedanken Niet eens gelul of boos gebrul Geen razend handgebaar Ach, m’n lief Stoot die deuren open Haat of min mij niet alleen maar alles om je heen…

razend maaien ze het gras 's nachts zoemen zij en zuigen aan mijn armen klokslag zes beginnen ze te koeren op het randje later zetten ze de radio aan bij de buren olifanten: hoe krijg ik ze weer klein? druppel voor verdomde druppel…