'k ga met je mee
bereis gedachten
kwetsbaar
open
'k ga met je mee
hoe wankel
ook het evenwicht
je bent een zeepbel
die vandaag
geen hand verdraagt
ook geen
die streelt
en zwijgend spreekt
maar toch...
'k ga met je mee
verpakt en
ingepakt
vertraand
betraand
vermoeid en
moedeloos
'k ga met je mee…
Wie kent het grote reislied dat niet
Als de ijdele hymnes van de malaroneslikkers
Onledig de wankele verte bezingt maar het zelf
Dat altijd doorwandeld, omlopen, betreden
Moet worden om - toch vaak vermeden
weer vast te stellen wat er zelf aan is
Het zelf is eindelozer dan de sterrenwinden
Het vat zich samen op het puntje van de tong…
Als in 't najaar vogelscharen,
Zich verzaamlend voor zij trekken,
Blanker dan het schuim der baren,
Kust en duinenrug bedekken,
Eerst in aarzelend gewemel
Angstig door elkander kringend,
Dan - hun opvlucht naar de hemel,
En de zee het reislied zingend;
Zo staan talloze verlangers
Zuidwaarts naar de trans te turen;
Doch hun stem…