Alle inzendingen over reizen

twee zeewaardige karvelen een kraak met vierkant getuigde mast varen uit de haven van de Zilvervloot een landtong nabij de zuilen van Hercules hij vervalst tijdstip en afstand in het logboek om de matrozen niet van hun moed te beroven op zijn hoed plant hij een pluim, kruipt uit zijn huid waant zich op het grote oosterse schiereiland maar…

Hij is een emigrant, Uit een ver land Hij weet wat reizen is Wat overleven is als een vis Gevangen in de netten van de visvangst Doorbrekend de barrières van de angst.…

In Napels is het rustig; wat een wonder Kerkklok en voorganger zingen me wakker Getuigen van het leven van hun Makker De katholieken kunnen niet meer zonder Beland in Napels’ groene hart en longen Zijn ’Rijksmuseum’, kinderen en palmen Blijf ik bij honden en bambini talmen Voor ik ’t vermenigvuldigde, verwrongen Gelaat van Christus zien…

Er was eens een reis Opwelling van gevoel Zolang verdrukt geweest Even een sprank van hoop Een beving van contact Mijn eerste haar was grijs Gesprek zonder doel Boeide het meest Mijn zuivere ik Gaf even vrij van zorg Los van daags geworg Emotie ten doop De contactsinus heeft zijn top Gaat licht dalen Mijn eigen wijs Zegt mij…

Kom mee naar Friesland Dat vind je aan je linkerhand. Dan moet je wel uit Groningen komen, anders ben je er voor niets heengekomen!…

een man voelt soms de drang op pad te gaan de weg is lang, hij weet niets van tevoren hij hoort sirenenzang en is verloren beloften aan de sterrenhemel staan in een geheimschrift, god weet waar vandaan hij staat vroeg op, vertrekt bij ochtendgloren is een oase daar, een stad, een toren? hij gaat voorop en leidt de karavaan doorkruist woestijnen…

veel wijzer werd ik niet van mijn bezoek hoewel mijn plan was grenzen te verleggen heb ik op mijn verblijf toe moeten leggen en eindigde als zwerver op een hoek de handel stond als magertjes te boek had niemand mij dat eerder kunnen zeggen? ik viel ten prooi aan dieven en dieveggen mijn tas met portefeuille raakte zoek ik vroeg een juwelier…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door. Dan springt het mee met een vorkheftruck, Dan trippelt het langs containers die wachten In het…

Een vogel vliegt waar ik wil gaan Kijkend naar bezige steden Zoals een broedkamer van de mieren die ik vroeger als kind graag opende: Paniek Geregel Geschrokken sloot ik dan het domein Rende naar huis om over mieren te vertellen ----------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 1999.…

Irgendwie bist du süss staat er met viltstift geschreven op een bank van het tweede perron te Bad-Bentheim blijken Duitsers irgendwo toch poëtischer dan ik ooit heb durven dromen…

hoort hoe kraakt het spant dapper waait de vlag met alle winden mee ziet haar vanaf het land in volle glorie stevenen op niet voorziene verten een gestaag verkleinen onder turen en kwijnen tot wit stipje op zee bestemming als immer onbekend voortjagend onder de zon in stijl ons gebed zonder end dat zij veilig over moge komen zonder…

Op het strand, mijn gezicht naar de oceaan gekeerd, zong ik met vissers terwijl we zware netten binnenhaalden. In de haven, stond ik schouder aan schouder met werkers, containers met vreemde schrifttekens van roestige boten takelend. Op de rotsen, zocht ik met mijn zoons naar schaaldieren, we vulden plastic emmertjes met exotische…

zo lichaamstaal iets kan vertellen dan zegt de houding van het paard in de wei mij dat het niet gelukkig is met het hoofd diep voorover gebogen lijkt de zwaartekracht het vooralsnog op punten te winnen verstoken van de oorzaak van zijn verdriet kan ik er toch in het voorbijgaan niet omheen... op zulke momenten ben ik weerloos…

Laten we dicht bij huis blijven vrijuit bij elkaar blijven elkaar de ruimte gunnen op de vierkante centimeter elkaar mijlenver uiteen dicht op de huid dragen elkaar in het hart sluiten zonder de deur te grendelen Laten we ontdekkingsreizen nieuwe verhalen vinden en de oude opschrijven aan de keukentafel thuis…

met de trein "full speed door Nunspeet" en je toch verwonderen over het beleven van een innerlijke stilte het kan je zomaar gebeuren in een lawaaiig bestaan... aan de andere kant van het vensterglas walst het landschap aan je voorbij terwijl jij juist nu de stilte beleeft als een echo van weleer die je lang geleden bent kwijtgeraakt…

droom na droom splijten de rotsen open steken ravijnen scherper af verstuivend gebied getijde na getijde onder de blauwe koepel tekent helder een woestijn terrassen van zand resten van een tempel in stralende verlatenheid ------------------------------------ uit: 'Verstuivend gebied', 1979.…

de nacht op zicht in mistig nevelland gevangen geef ik iets bloot zolang de voorraad strekt van nu af aan het onbeperkt verlangen eens verder weg te gaan als straks de trein vertrekt... ginds wordt de morgenstond al opgehangen…

Nog steeds in de hete lucht van de Filippijnen, een beetje gewend aan de smaak van de rijst en de kruiden, maar niet aan de geuren van de vis en aan de luchtvervuiling in Manilla. Zo blij dat ik over enkele dagen weer duizenden kilometers weg kan van hier. Toch veel gezien en gehoord en warme mensen ontmoet, maar ook de vragen en verwachtingen…

seizoenen zijn als stations die niet kunnen blijven met altijd maar het komen en gaan van doorgaande reizigers zo heeft elk seizoen zijn uitzicht op momenten van verwondering de winter staat dikwijls borg voor het maagdelijk wit de lente voor kwetsbaar groen en een gevoel van groei de zomer echter geeft ons warmte en soms iets van geluk…

de zon schijnt fel in vers gevallen plassen vlak achter teenslippers loopt een bontmuts niemand kijkt op of om sirenes loeien af en aan krijgen voorrang geen aandacht verder zoveel gezichten zonder gezicht insiders in het licht van de anonimiteit saamhorig zonder respons let’s face it we gaan op in de menigte in het wij…

eventjes liet ik je achter ik zocht de zon op aan de rode zee mij wenkte het land van de lagunes maar wees gerust in gedachten nam ik je met mijn schaduw mee…

tors rotsen sleep koffers vaten touwen de trog we schepen haar in scheef net schelpdieren rukken de matrozen op versnellen hun pas langs het want de trotse trossen gaan uit hun bol en nergens is olie en alles is vol alleen mijn snelle handen rijmen nog met de zeilen de doden de winden het zog ------------------------------------…

glashelder water kobaltgroene rode zee paarsblauwe kwallen ik omarm je in de wind haveloos zijn mijn woorden…

Dreunend dendert de intercity, van Groningen naar Amsterdam in een onverstoorbaar ritme, terwijl zij uit het raam kijkt van haar eersteklas coupé door de sterke, stalen bogen van de spoorwegbrug. Breed glimlacht de rivier haar toe, en spiegelt zich zelfverzekerd in de stralen van de zon. De uiterwaarden staan nog onder water, tot aan…

Wild slaan gitaren uit de vlammen van zijn handen, eenzaam danst de gouden tand in zijn mond. Het lied van de gitano rolt als een bal langs de wanden in het dal van de Guadalquivir. Uit de bergen ijlen ruiters in verrukking naar de fiësta in de stad aan de oevers van de bruisende rivier. Daar zijn de señorita’s! Rode castagnetten klepperen…

Bliksem velt een gouden ezel boterbloemen vonken, uit de beige regenwolken druppelt glazig zonlicht. Van de heuvels rolt de donder over kromme vijgenbomen over kronkelende stromen op het zinderende dal. In de toren zwiepen klokken eenzaam huilt de westenwind, hagel slacht de oleander op de plaza jankt een hond. Voor een maagd uit glas…

onvergetelijk colosseum in el jem onafscheidelijk als de schaduw van de zon bleven eeuwen aan je gouden stenen kleven verstild omgordt lila bougainville de pracht en glorie zinderend als de zon in de ovaal van je arena…

zo pal in de zon hier is kunst een lijnenspel een haag van zuilen onder hoofse bogen zoek ik vergeefs naar een gezicht…

emplacement Hengelo (5 juni 2007) een paar knappe herenschoenen op het oog schat ik maat 43 keurig in het gelid naast het spoor neergezet... is dit een wrange grap of de trietstheid ten top hoor ik mezelf hardop denken mijmerend over de juiste reden probeer ik mij iemand voor de geest te halen uit mijn kennissenkring die barvoets…

- O reizen, reizen, verre gaan En op de golven zweven! Ik had de dagen opgeteld. Thans was het uur verschenen. Wat gaf mij eigen haard en huis? De verte trok mij henen: De verte met haar toverlach, En al het onbekende; Hoe sloeg mijn hert van ongeduld, Als 't schip zich zeewaarts wendde!…