Alle inzendingen over repeteer

Dat repeterend het doel zoekt van een nieuwe hartstocht in de maak; dat repeterend raak schiet voor een goede zaak.…

Echte liefde is de ander ontmoeten in de ruimte waar het zelf gemaakte, continue repeterende, verhaaltje over jezelf en de ander niet meer afspeelt.…

De onaantastbaarheid van iemand anders zijn geheugen zit als een gesloten pot mayonaise onder water repeterend voor een obsessie vol met tegenstellingen in een ongemakkelijke situatie op bevrijding te wachten…

Om het zingen goed te leren Moet je vaak repeteren. De dirigent zorgt voor dingen, Zoals het zuiver zingen En voor allerlei aanwijzingen. De dirigent zei: “wij zingen, Nog een keer de wijzingen”.…

Het driemanschap vertrok vol goede moed naar Moskou om daar flink te repeteren. Vooral het dansen moesten ze nog leren, want als je meedoet, doe je het ook goed. Ik vrees dat aan het slot het scorebord laat zien dat het een shine-vertoning wordt.…

Geen kroeshaar meer en ook geen dikke lippen Piet krijgt van Van der Laan wat meer niveau Hij ziet hem groeien tot Sints CEO Maar die wel zwart blijft door het schoorsteendippen Wij mij betreft: hou op met tijd besteden Aan repeterende pietluttigheden…

Zie de laatste zin. Zie de eerste zin.…

Ieder voor zich spoelen straks op een ver van ’t strand gelegen vloedlijn eenlingen aan miljarden doden schrijft de krant die onder water niet gedrukt wil dus nu al is verschenen men tart het noodlot schrijft de krant start de motoren en verzuipt sociaal pruttelend in de file als een uitgestorven soort straks teruggevonden als een…

we dachten de mozaïek van het leven te hebben gelegd jij met magie en een stralende lach ik creatief in kracht wij moduleerden heerlijke kleuren repeterende liefde was hot op vloeren en muren onze kunst kende alleen adembenemende uren oefenden geen puzzels maar verbonden wat zichtbaar node werd gemist plakken en voegen deden…

Gisteren blijkt verder weg dan toen die dag op school en andere herinneringen even verjongen ze de oude geest die steeds meer vernauwt tot een repeterend verleden de paden terug naar het heden blijken verzande sporen dwaalwegen in de tijd die stilaan terugloopt naar een eeuwige jeugd…

Zelfdestructie nonstop repeterend Liefdesvragen angstig verwerend Genezing afbrekend zoekend Voldoening ten spijt Godvervloekend Engelen eeuwig dankbaar Levend respectloos per brancard Blaast Gabriël schel zijn trompet Zijn gemoedsrust wederom gered…

zij vult de glazen het rituele drinken naar jaren van weleer bloemrijke borders buiten aan de randen van vergetelheid in gangen de holle lach luidkeels repeterende mismaakte memories het laatst geheven glas nog eentje dan op daar en toen op nu en later in achterwaarts begrijpen toon ik mijn sporen van verleden naar weerzien…

Droomkleurig als ze waren verwachtingen doordrenkt van rozengeur vol open deuren naar de toekomst met de schone schijn van als en dan maar het was een sprong naast het gat in de lucht recht in de geslepen messen van wat het noodlot leek maar eigenlijk gewoon de realiteit die zich niet weg liet dromen rest de repeterende vraag: hoe desillusie…

als het leven toch eens in serie geschakeld blijkt repeteerbaar in een volgende fase en zonder oordelen en straf ooit een hoger doel bereikt alle mensen zijn dan gelijk deel van die ontwikkeling op weg naar een gelukkig zijn delend in verdriet en pijn en niemand die mislukt kon ik maar reizen in de tijd mijn eindpunt achterhalen en…

Achter gesloten ogen Ligt de nog ongedachte Gedachte onbewogen Te wachten Op een grofstoffelijke trillingsvibratie Ontvouwt zich een sidderende sensatie Een kaleidoscopisch kleurenspectrum, een repeterende ringcollage Niet te koop, onbetaalbaar En geenszins geschikt als handelswaar Stromen mijn gloednieuwe gedachten Naar mijn gedachtenetalage…

ik was gestopt kon geen welbevinden meer aan kleuren binden vormen konden mijn grote vragen over alles niet meer dragen de compositie werd een doolhof waar in ikzelf geen uitweg zag doeken staan mij vragend aan te kijken wie hen gaat beschrijven in dit repeterend ochtendlijke spel voel ik mij verliezer en besef dat wel maar…

ik hoorde woorden verdrinken in stemmen die zongen over wanhoop en pijn het lied van de zwemmers met stilte als repeterend refrein de barstende lippen van droogte en kou memoreerden hun vlucht voor angst en barbaar in een regen van kogels als minachtend gebaar zij hebben vrijheid voor even gezien het benedendek kraakte maakte snel…

psychedelische verknettert cellen dag en nacht weken, maanden weet ik veel hoe lang al het hele systeem op tilt snij mijn oogleden af die hebben geen nut meer met naakte ogen kijk ik de wereld in, dat wat er van over is… doorklief mijn schedel met een botte aks zoutzuur druppelende, zelfs half opgelost blijven de vlekken stroboscopisch repeterend…

jij hebt met subtiele hand en lange armbeweging geluiden aan elkaar gevlochten met een rode draad als toon daaromheen vibreerden golven rapten teksten hun akkoorden vloekten dissonanten in een straattaal die hier niet hoorde in de veelheid van muziek knoopten losse einden snel weer hun begin in eindeloze mantra’s en repeterende…

Wat ik krabbel op papier Zullen wijze woorden zijn Klinkend als een lied Repeterend als refrein Het hoofd vol met spinsels Over de vrede op aard Hoe dat tot stand te brengen Terwijl jij mijn kindje baart Een nieuw klein leven Op deze verdorven planeet…

Genoeg te repeteren. Doch, geen woorden te vergeten, Want alles lijkt reeds gezegd. In dit verfoeide spel, Heeft stilte de regie.…

ik wil je niet schreeuwt de eeuwige luidspreker aldoor repeterend naar de doofgeraakte ziel van het kind je bent niets of gelijk aan gesloten ogen je zal in een leeg zwart huis zijn dat traag groeit vol honger naar links en rechts maar zonder licht en rozen in het haar ademen voor jou is luisteren naar litanieën van vals…

ik voelde nog vaag jouw tweede huid in tedere omhelzing zacht rode lippen kusten ingetogen schermend blauw met het eindeloos repeterende nabeeld ik houd van jou woordloos koos verliefd het manuele spreken waarbij het scherm voorkwam dat wij ons al snel verveelden zelfs in de meest subtiele lichaamstaal waren wij nooit klaar…

Hoe bedrieglijk kalm de atmosfeer vóór de storm lieflijk doorzichtig tot de rotsbodem van de stroom schurend banen woorden zich ingehouden een pad nog halverwege strandend op hun weg naar uiting Woede nog op een kier als een gericht projectiel tot de laatste druppel wachtend op ontlading Dan spatten zinnen staccato repeterend rond borend…

wijsgeren blijven in taal repeteren hertz tilt m`n frequentie om hoog ligt een graftombe, wij leren in staat tot niets, bij chateau dom zo staat het standbeeld vrij ongeduldige pagina`s en bibliotheken lantaarn hoekpand zei zij genetisch bepaalde neusje bleek kijk zie simpelheid met je rollende glibberige onmogelijke en er was vervlogen…

de volgende klop neemt de tijd het hart loopt over van liefde het vult zich met bloed tot slot een extra zet een paukenslag BOEM daar stroomt de vloeistof door de wirwar van het vatenstelsel ben je van slag als woorden niet of repeterend uit het hart stromen bang misschien dat je hart voor iemand anders overslaat…

De man is rijk en kiest een stoot. Ze stelt z'n kapitaal op prijs. Hij neemt 'r in de huw'lijksboot. Ze gaan een jaar op huw'lijksreis. Genoeglijk zijn ze aan het varen. Wat later komt er storm op zee. De vrouw wordt zeeziek op de baren en kotst van deze barenswee. Hoe heerlijk ging ze eerst van bil met hem. Nu rent de vrouw gezwind toiletwaarts…

Ontelbare lege eenzamen repeteren holle geprogrammeerde zinnen lokomotiefstomend razen ze door je hart houden je gevangen in tijd tjoekesjoek tjoekesjoek en dan sneller tjoekesjoek tjoekesjoek en nog sneller tjoekesjoek tjoekesjoek tjoekesjoek je zou willen schreeuwen delete delete delete!…

's nachts repeteren we de dans der doden het is niet zwaar, er wordt geen stap gezet je ligt alleen maar languit in je bed zoals je later rust onder de zoden je bedtijd is je eigen onheilsbode er is gelegenheid voor een gebed maar 't is een onverbiddelijke wet: de dansvloer blijft voor rozenkrans verboden de charleston, tango zijn haar antipoden…

Naast mij een levensvorm die zich uitstrekt wanneer ik naast haar lig en de perfectie bemin van een repeterend beeld wat zich op het netvlies voortbewoog in een caleidoscoop zich steeds herschikt waarin de wereld werd gewogen naar ziel, zin en norm, geschapen alleen voor een oog dat het wil zien de precieusheid rekt de nacht naar…