Alle inzendingen over restafval

Je navelpluisjes zorgvuldig deponeren bij het restafval…

gekärcherd tot op nul graden elk vers ontbladerd elk woord gevild de man slacht een schaap in één haal snijdt het mes het bloed bulkt – zo ook de dichter de kraagsteen stut niet meer de waterspuwer zwijgt geen weemoed, geen vergankelijkheid geen woekering, geen decorum geen meeuwen op het spantbeen restafval zucht niet restafval…

niets gooit zich weg en bewaren is geen optie plastic en blik op maandag verzameld werk in een spoor van achterlaten; lege dozen een notitieblok zonder aantekeningen een gedicht aan de rand van taal twee helften van hetzelfde potlood bossen zonder uitgang een huis dat zich ruimt voor een dood die wacht…

ik heb nog restafval waar ik vanaf wil er zijn nog puntjes zonder i nog paaltjes zonder parkeerschade tijdelijke voorzieningen, gewoon, voor het geval ik moet empoweren er is haast mee, er zijn plannen om uit te rollen, planten te bewateren, een maaltijd te verteren voortgang te bewaken, het teamproces, goals en objectives een liefde…

kan ophouden te bestaan * en ik en mijn oude jongensdroom ik leg mijn klauwen neer alsook mijn eeuwige tweestrijd en misschien dat ook de muren ooit ophouden te bestaan tot er doorkijk is tot op het vel van de andere de harmonie die wellicht doorzichtig onleefbaar is zonder strijd * alles valt altijd op zijn plaats, zelfs wij zijn restafval…

Het vrolijke van vuilniszakken wordt wel eens vergeten. De vrolijkheid van de terugkeer. De korte duur van koeien, zonneschermen en de liefde is onopvallend. De vuilniszakken blijven. Hotels voor gisten zijn het, haltes voor de dingen op reis naar de tijd in de heuvels. Ach zoveel nepalese prinsen langs de stoeprand, zoveel nepalese prinsen…