Verpakt in nieuwe zakken met speels gemak,
als noviteit wordt opgediend en naar gelang,
als verschraalde etensgeuren zijn weggemoffeld
onder het tapijt en het bloemetjes behang,
blijft de associatie van een retrospectief gevoel,
gebonden door ontnuchterende gedachten, dat
oude pantoffels nu toch echt versleten zijn,
ben als marionet gebonden…
Ach, zo’n verzuurd retrospectief
maakt wat ons pijn deed beter draagbaar,
al blijft het even onverklaarbaar
en ook in wezen onbestaanbaar
- al was je me bij vlagen lief –
dat ik ons tot sonnet verhief.…
Wanneer hij van afgunst smelt
En zich door spijt gekweld bekijkt
Om de rijken met hun bakken geld
Wiens existentie zo geweldig lijkt
Traceert hij het levenspad achter de rug
En hervindt in hem het kind zich retrospectief
In zijn verdrongen verjongingsbron terug
Lief steppend door de lang geleden straat
Of met een boek onder de dekens
Als…
In een slaap die eerst
Maar niet komen wil
En daarna van geen wijken weet
Komen vreemde dromen voorbij
Van dingen die mij
Over veertig jaar zullen
Overkomen,
Of zaken die mij meer dan
Veertig jaar geleden
Werden aangedaan -
Vooruitzicht of terugblik,
Wat maakt het uit,
Zo lang mijn werkelijkheid
Hiermee wordt geduid…
In retrospectief meer verarmd dan verrijkt
verloor ik jeugd, illusies, idealen
om steevast op ’t levenspad te verdwalen,
niets op deze aardkloot is wat het lijkt.
Doe ik mee met volwassen rituelen,
inwendig wil ik het blije kind blijven
dat ik ooit was, als dichter harten stelen.…
dwangmatigheid ontstaat,
waarachter dat meer of mooi
in intrinsieke normen ook in
schaduwkanten worden uitgedrukt
de nadruk zich te moeten meten in
veel wat blinkt, wordt geretourneerd
om ongenood een plaats te moeten krijgen
in waardering uit een diepe put die stinkt,
waarvoor gelukkig weer een noodoplossing
wordt gevonden, als men in retrospectief…