Wat zal ik: eindeloos klagen
zonder een punt te zetten
achter ons rijmloos gedicht?
Beter is dromen aan korte metten
te slaan dan ze ongericht
maar door en door te zagen.
Het is wat het is,
je bent nou eenmaal wat je bent,
wat je was en altijd wel zult wezen:
mijn niet te rijmen wolk.…
“Wat een gezellige kámer!” Piepte zij met haar meest enthousiaste stem. “Mams, je kunt zelfs pa`s dressóirtje meenemen, voor die antieke servieskast is geen plaats, die neem ík dan wel in huis oké?”
Net als zij keek moeder in de rondte en zag de afmetingen van het vertrek waarin ze haar laatste tijd zou doorbrengen.
Een claustrofobische ruimte…
Rijmloze verzen, in het metrum van de Griek,
Zijn lekker als — tabak. Die maakt gezonden ziek;
Wekt walging; ’t koude zweet breekt uit; het komt tot braken.
Maar ’t went wel en begint van lieverlee te smaken.
Ten laatste vindt men ’t heerlijk, en het heet:
'Zo’n fijn sigaartje is ’t keurigst dat ik weet.'…
De nacht, huiddiep en rimpelloos gelegd
met sterrenspikkels op zijn tulen kleed
baant zijn pad met staal van scherp geslecht
door tunnels mensenpassen breed
De dag van buiten rijmloos opgezegd
draagt hoornhuid als een dure eed
snijdt zich een weg door boeg en plecht
als horizon het licht betreedt
De avond neemt terloops de weg omhoog
schurkt…