Alle inzendingen over rillingen

Vandaag zitten we te rillen, is heel wat anders dan chillen, dat rillen doen we met zijn twee, doet verder geen enkel mens aan mee. Vandaag komt de wind uit een verdomd koude hoek, ik denk dat ik de knop van de verwarming maar opzoek, want vandaag zit ik te rillen, van mijn kleine teen, tot warempel mijn billen...brrrrrr…

ik krijg rillingen als ik je zie vlinders in mijn buik voel jouw warmte als een kruik jij bent mijn evenknie mijn ogen stralen telkens weer als ik jou zie lopen het verlangen is zich aan het ophopen en het groeit steeds een beetje meer mijn denken gaat niet meer gestructureerd mijn woorden missen samenhang ik ken je nog niet zo lang maar…

, zo af en toe ergens is 't ook wel een kunst zo de rilling te kunnen ervaren dat alleen ík er last van heb…

de geur van madreliefjes doordringt het geboorteland waait door het geweld gekwelde slachtveld met de ijzeren robots die het lijden van het volk begraven lamgeslagen door angst dat zich als een huilende wolk boven de steden der landen uitbreidde alsof we kijken naar een toneelstuk dat ons koude rillingen bezorgt en de adem beneemt…

koude in stilte rillingen door het lichaam in concentratie…

Een blauwe reiger zorgt met zijn raspende schreeuw voor koude rilling…

Als tranen lopen over het geluk dat het rood van je wangen herbergt weerkaatst de pijn onder de huid tot aan de ziel.…

leeg is de bladzij waar doorheen gezwommen wordt opzoek naar de prille waarheden van geluk langs het ochtendgloren had ze kans gezien te ontsnappen…

Vervolgens dook ik terug in mijn bed met rillingen geen verspillingen vandaag geen drukte voor de maag. ... Nu niet misschien morgen maar alleen als ik daar zin in heb.…

de oren uitgeschakeld geen rilling in de huid het oog naar binnen toe en wimpers neergeslagen de lippen dichtgeknepen geen tandenknarsen meer alleen nog streling van het zand zo ver van de wereld…

de zee lokt met haar ruige beweging wild ademend neemt ze mijn innerlijk tot zich laat me daar mezelf zijn kwetsbaar rilling bij de eerste aanraking laat ik mij golvend meeslepen in de woeste diepte…

Uit de rilling, die mij opwarmt vis ik sprankels hoop, die mij even weer doet leven, ik bijt mijn lip tot bloed, want jij was mijn doel!…

Toen ik vanmiddag je buik had geaaid Een beetje onnadenkend, liep meteen Een koud ontroerde rilling door me heen.…

het ritme van de rust regeert in rillingen van warmte twee kloppende harten slechts gescheiden door wat huid we ruiken nog naar elkaars zweet…

Vrolijk straalt zijn rode roos haar warmte tegemoet koude rilling een tweede hands kus gedragen op handen beleefd bedank ik…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

de glimlach van je mond kust me nog ongezien de rilling van mijn rug gaat als een lopend vuur met jou de wereld rond in louter één moment van ongekend verlangen…

Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

Stoute woordjes in je oor Plagende kusjes op je hals Strelende handen over jouw lijf Pure liefde tussen de lakens Rillingen van genot langs mijn ruggengraat ...…

Je adem wordt een zuchtje rook Blijf aangenaam verrast Een rilling gaat van top tot teen Hou mij nog even vast Je laat de boel de boel vandaag Blijf aangenaam verast…

De donkere nacht Samenspeling van duister en kou Het jaargetijde doet Anders verwachten Een ijskoude windvlaag Gevolgd door Een rilling over mijn gelaat Doortastend Verhelderend Een poetische zinspeling van de nacht In het hart van de zomer…

als koud van woorden verdwaald in een hart langzaam met zachte handen de verborgen smalle lijnen van een lichaam streelt neervalt in rillingen van vergeten gevoel ontwaakt als goud van sterrenstof het verloren verlangen…

Bij ieder ongeluk, bij elke brand, Bij lekke banden en bij uitlaatknallen En elke boom die hier is omgevallen Gaat er sinds kort een rilling door het land. Wij vrezen immers nu met groten vreze: Het zou best een terreurdaad kunnen wezen.…

Een koude rilling kroop langs m'n rug De maan schetst jou en ik kaats terug Ik moet jou hier niet meer, nooit Je hebt me verlaten je taak voltooid Je bent nu weg voor altijd Ik ben alleen ben je kwijt…

bloedkoralen letters uitgevlakt tegen de mozaïeken wanden door gesloten verten over rillingen in steen gaan diep uitgekerfde vingers ze krassen kringen van geween maar vinden slechts verdwijnen in die nacht toen ook de maan verscheen…

Als ik dat hoorde vlogen de rillingen over mijn rug. Ik verlang naar die tijd terug.... Bij mij was vroeger die warme sfeer in huis. Voelde me toen echt thuis!…

Zacht streelt hij mijn wangen speelt met mijn haren zucht in m'n oor rillingen kippevel houdt niet op gaat maar door. Maakt me weerloos zwak en hulpeloos als een kind verdwaald verloren ik houd van hem mijn vrind; de wind.…

Vanuit mijn tenen Langs mijn ruggengraat Een rilling, door mijn benen Het is alweer te laat Een vleugje, niet meer Het brengt me in extase Het maakt me zo teer Het kriebelend blazen Het is een geur Prikkelt in mijn neusgaten Het is jouw geur Ik weet het zeker, ik zal je niet meer verlaten…

Er geldt in Friesland al een vaarverbod Men staakt het lozen van het boezemwater Ik lees zo'n mededeling en dan gaat er Een rilling door me heen van puur genot Straks zit er weer, ik slaap er nauwelijks van Zo'n ijsmeester bij Pauw en Witteman.…

Juist op dat moment dat de angst haar in zijn greep kreeg en een ijskoude rilling door haar aderen joeg zag en hoorde ze de fluister van de liefde die net op tijd de kou verjoeg heel zachtjes voelde ze het strelen van de wind door haar verwarde krullen…