Alle inzendingen over ritme

De tuinmerel fluit mij wakker z’n euforie werkt aanstekelijk ik grijp deze lentemorgen aan te ontsnappen uit de zondag die de hele winter duurde Verlang naar ‘t ritme der dagen wandel over het schelpenpad langs de ringsloot van de polder waai uit op het boogbruggetje luister er naar de stilte ruik er het drassige groen Een…

In een prachtig ritme. En dan droom ik, dat jij speelt, in je maat, en dat jij mij dan laat dansen in je eigen maat, zachte dissonanten, en dwaze maatverschillen stoeien en vloeien tot ze bloeien tot een prachtig resultaat Ik ben een prachtige melancholicus in desolaat verlangen.…

De populieren wiegen het ritme van haar lied. Bij het “verlangt mijn ziel naar U” mindert ze vaart. Langs het fietspad hoort de Lindt een stroom van levend water, de Zon vormt in de oostenwind een pakkend takkenspel; de lijnen in het grijs schijnen herten uit het niets, zich lavende aan smeltend ijs.…

De route van mijn hart leidt me steeds weer naar jou ik heb er geen planner voor nodig om te weten hoeveel ik van je hou Jouw liefde, onstuimig en teder het doet ons opgaan in elkaar steeds weer jouw liefde te ontvangen elke dag weer het mooiste gebaar Waarin ik verdrink in je ogen onze harten hetzelfde ritme klopt geen mens op aarde…

tegen de zachtgrijze hemel grenst de kim aan gele korenvelden scherp geaderd in tinten en zo een hoogte kleuren de stroming kent blauw ruisend bronwater en bezingt deze heilige plek op de kruising der paden waar natuur zichzelf is en verval tot pure kunst verheft daar voel ik knieën in grind gepijnigd waar stilte mij in haar ritme…

En zeer, zeer vroeg was vanmorgen het licht, de wereld, de zon en het jaar, waardoor ik liep in snel, verend ritme, stromend en stralend - en lachend met haar, die nu met een blinkend gezicht tegenover mij zit. Zij lacht, haar tanden zijn wit. De schaduw op onze tafel verschuift...…

Je lichaam deed mee in dat ritme van de natuur. Het zwakte af en was je tot last. Je eens zo heftige vuur Werd langzaam aangetast. Je snakte naar het nieuwe voorjaar, Als dat er maar eenmaal was. Niet wetende dat deze winter De láátste in je leven was. De eerste dag van de lente, De zon was nauwelijks op, Kreeg jij van God die lente.…

geloven in onze eigen verrijzenis is verder zien dan wij kunnen denken door het ritme van lente, zomer, herfst en winter wil de schepping juist vertrouwen en rust schenken tijdens schaduwrijke momenten waarin wij ons leven hier zo vaak met anderen delen is nieuw licht te ontdekken omdat onvoorwaardelijke liefde, door Gods…

daar zwaargewond Het schema neemt het vele wit te pakken Een zin bestookt een afgebroken zin Een paradox ligt bloedend op de grond En humor snijdt een tweede laag in plakken De muze Terpsichore verroert geen vin De volta ramt bezeten in het rond En hoor de beeldspraak eens naar adem snakken De taal gutst uit een ongerijmd begin Het ritme…

Als donkere wolken voor de zon versluieren sombere gedachten de doorbraak die voorhanden leek Tegenwind dwingt tot twee stappen terug één stapje vooruit De geur van angst dringt in het hoofd met de verwaaide hoop dat de vorige basis niet sterk genoeg is om op terug te vallen Het ritme van het vechten twee stappen terug één stap vooruit…

genieten van schoonheid in zachte klank gedachten op hoger dimensie wil richten leg ik mij neder met vocht der druivenrank Laat klassieke muziek de achtergrond strelen Vraag woorden te reizen uit poëtisch hart Geniet van het metrum dat niemand zal stelen onthuld uit herinnering aan vroeger bard Gedachten ze komen als schepen op golven ritme…

Daverend schoot de trein voorbij uur na uur elke dag alsmaar weer Die trein, hij stopte nooit voor mij desondanks hoopte ik ‘t elke keer Denderend sneed één stuk metaal als een kogel langs de stille nacht Met eigen ritme, in zijn eigen taal sprak hij dat hij mij had verwacht Woedend hortte ‘t staal langs mij krijsend nodigde zijn ijzer…

't Zijn de bekende wegen, 't is het ritme van de dag. 't Is de richting in mijn leven, zo monotoon en straf. Het is het lopen in de pas, als ganzen in een rij. Het is de veel te krappe jas van de uniformiteit. Dar kledingstuk past mij niet meer, maar een ander heb ik niet. Ik moet het dus wel aan tot mijn groot verdriet.…

Eeuwen oude zinnen glijden aan mijn zijn voorbij, onhoorbaar in de uitgestrekte stilte, op het zachte ritme van mijn innerlijke stem. Nog nooit werd ik zo diep gehoord en gingen woorden zwiepend zwijgen, als twijgen tastend in de lucht, om plots stil te hangen in het voorbij zwaaiend moment van sterven, het 'sterven van mijn ik ' !…

Stemmen verborgen in de boomtoppen, orgelpijpen in een naderende storm, bewogen in het krakend ritme van het uitgewaaide riet, gerimpeld in het huilen van de wind en wat men alleen maar hopen kan maar niet voortijdig ziet, laat het getijde zich niet foppen door het, kreunen van de vals gestemde instrumenten de kraag opgestoken in…

’t valt niet mee dat moderne dichten ik gebruik zinnenmixers woordenschillers en letterzifters drank - grammatica exit schema's - dat nooit hoofdletters afgeschaft komma's en punten ook ritme - weg ermee rijm - laat me lachen structuur - oer-ouderwets ik wil de eenvoud terug het oerdichten kan beginnen weg kwijt soms ja…

gezicht, geen water dat je diepste dorst kan laven, alleen maar pijn en vragen, kreunen, klagen, de muren stom, je lichaam zonder kracht, het graan sterft in de grond nog deze nacht, maar Iemand is er die je toch blijft dragen, je klein bestaan verbindt met eeuwigheid, je wortels diep doet dalen naar de bronnen, je vastheid geeft in 't ritme…

duizenden op wacht er is er niet een die zich in het zwart kan verplaatsen dat zijn die momenten in een dode lente en de winter deuren sluit, bruggen lijken opgehaald ook oren verzwijgen dan haast ieder uiterlijk geluid toch verzachten klanken gepaard aan het hart het gevoel in kille mistbanken meedrijven op een melodie die het ritme…

Het oude jaar torst een zandloper met vlijt, die iedere laatste korrel telt op het ritme van de wind. Het vooruitzien naar de nieuwe tijd verliest even elke lust met het leven welgezind. De tijd vliegt. Maar wat niet liegt dat is de tijd.…

Het glas is halfvol Als het roodborstje zingt Als de dagpauwoog de tuin bezoekt Als de bomen fluisteren op het ritme van de wind Het glas is meer dan leeg Als de tv aangaat Als de ene mens de ander een vreemdeling noemt Een vluchteling En er is geen plaats meer in de herberg Het is vol Ga maar in de stal geboren worden in een kribbe Je…

speel muziek in het klankbord van je ogen verwonderd zing je van verdriet voor het applaus heb ik te lang gebogen hoog zet ik de tonen aan in ijlte van verlangen met grote koren laat ik mijn emoties gaan je blikken blijven aan me hangen bassen dreunen hun refrein in ritme van de paring genot is stil doet pijn passie wint we delen…

Liefde is een licht, dat nooit dooft liefde overwint alles, geeft kracht liefde blijf erin geloven het leven verloopt vaak anders dan gedacht Liefde is iets geven van jezelf liefde is een kwestie van vertrouwen liefde is onzichtbaar, onmeetbaar,vaak onbereikbaar weet op wie je kunt bouwen Liefde verdraagt geen wrok liefde is het ritme van…

we lezen gedichten meestal doen ze ons niets woorden zijn geen gezichten emoties niet warm of koud voor liefde gaan we niet zwichten omdat niemand toch van ons houdt we kijken naar punten en komma’s voelen het ritme letten op rijm betasten de strofen op niet te veel gein altijd is er wel iets om te vitten bepalen wat dicht is te licht…

Heerst er slechts dik makende duister in het hart van de ademloze provincie plaats ik mezelf een extra paar benen pure bluf met de longen van een paard bemin ik je toch in dat zachte ritme bewegende snaren naar romantiek langs golf stromen van jouw eiland als ik jouw ziel dien van repliek o diepe binnenste eenzaamheid bewaar mij een plek…

licht, maar wel in glans door oude zon beschenen, dat wordt door ‘t oude duister niet ontwricht, het helder schijnsel zal zijn krachten lenen dan wordt in jonge tijd opnieuw geboren begrip, ontsproten aan nieuwe bron, en laat voor toekomst plannen horen waar men in lange tijd van dromen kon dan zullen golven over kiezelstranden in rustig ritme…

die alles vastlegt in een keer, die de angst verkommerd wanneer de mist de keel schraap van de dageraad de lokroep van de toenemende zon ontwaakt een onomkeerbaar geluid, de wijzerplaat van het seizoen licht op onder de capuchon van de niets ontziende tijd de schaduwgong die mij verslaat ieder kwartier als ik het mij voorbij gesnelde ritme…

Wat zou ik lekker lezen op het warme, mulle zand, op het ritme van die Zweedsen die flaneren op het strand. Hun Uppsalaans is kruidig, hun blikken familiair dus trek ik gauw mijn buik in en waan me musculair. De herfst klopt op de deuren en bijt weldra augustus dood, hij smoort de zomergeuren en blaast de lindebomen bloot. En dan !…

Ik hoopte jaren Sloot haar in mijn hart Om daar te bewaren Ze klopt iedere seconde werd het ritme van mijn hart Waar ze slaat in de ronte Ging zweven Het beeld van de wolken Zal ik nooit meer vergeten Ze ging maar viel terug Naar de grond omdat ze Niet los laten kon Aan verhalen Die ze wil vertellen Ik hoor het haar zeggen…

ik speel muziek in het klankbord van je ogen verwonderd zing je van verdriet voor het applaus heb ik te lang gebogen hoog zet ik de tonen aan in de ijlte van verlangen met grote koren laat ik mijn emoties gaan je blikken blijven aan me hangen bassen dreunen hun refrein in het ritme van de paring het genot is stil, doet pijn de passie…

naderende herfst voor rust en vree lange avonden brengen ons op een nieuw idee een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat nagenieten van vakantiefoto' s aan 'n blauwe zee waar de herinnering ons nog zo levendig staat toch blij dat alles weer zijn gewone ritme…