Alle inzendingen over roept

Diep in de jungle van de politiek Zat stilletjes de brave bioloog Al tijden in zijn boomhut, hoog en droog Vanwege de perfecte akoestiek. "Je kunt hier," zei hij, "met gespitste oren Zelfs af en toe de roep om Wiegel horen."…

aan zwaarte voorbij dans ik lichtvoetig met ogen gesloten ingekeerd, toekerend naar jou, mijn lief jij die mij roept een glimlach ontluikend een wals van vreugde langs mijn lippen voel mijn tasten kom in mijn sferen kosmos ademloos in tedere verrukking om jou mijn lief kom dan, zing mijn lied stil…

Ik zeg niks ik kijk wel uit wie ik ben maakt geen 'gender' uit. Illustratie, J.d.Groot…

Het volk roept uit de woestijn en gaat zijn weg door het dorre zand. Een satanische slang siddert in Mozes hand en wordt de staf die wijst naar het beloofde land. Mozes gaat tot de berg naar het Al en brengt het woord te tafel dat eens spreken zal.…

Denk met vleugels dat geeft vrijheid, zei een wijs mens tegen mij.. Los van ketens overstijgend, diep van binnen vogelvrij…

De frisse lente wind roept me. De voorjaarsglinstering op het water roept me. De oranje ondergaande zon roept me. Het kleurenpallet aan de horizon roept me. De melodie van de koude zeegolven roept me. Alles is nu opzoek naar een speelkameraadje en ik ben op zoek naar de boot van de lente.…

Vandaag ben ik weer teleurgesteld, voel me onbehagelijk. En als men vraagt, hoe dat komt, dan zeg ik ; Kijk maar om je heen. Er is nogal wat aan de hand op deze aarde ; hongersnood, oorlog, rampen en armoede. Die zich tot ieders woede verspreiden. Zo krijg je een wereld waarin vrede en vrijheid nog ver weg is. En er nog velen zijn die…

Mijn tong lapt mijn bord leeg, opa vindt het niet goed – want ik meen het niet.…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel…

geloof mij als ik spreek over mijn gelopen ronde denk maar dat het helen is van een open wonde wees niet bang wanneer mijn blik stagneert als mijn weg doodlopend is en mijn fakkel nog spaarzaam walmt in een verloren nis nog eenmaal zal ik mijn bruid aanschouwen als zij is gekleed in een zwarte japon zij gaat met vaandel vooraan…

Blijf niet wachten op talent, om een wereld te betreden Als ik me erin kan vinden, dan ben ik allang tevreden Voor mij geen goud of prijzen, ‘k ben al blij met elke dag Dat ik mij niet hoef te bewijzen voor een publiek of prijzenslag Winnaars houden zich aan regels, maar talentlozen zijn altijd vrij Ze bedenken hun eigen regels, en breken…

hoe mooi is mooi als ik lagen schraap van ogen en je huid schuur met mijn vergeelde nagels die vergankelijke schoonheid aanschouwelijk maken hoe vol is je leegte als ik jouw adem opvang in stoffen zakken voel jij dan nog waar licht voor staat als de avond rust in verkalkte kransslagaders als ik je naakt zie neen, met het kleed…

Als God de onschuldige tot zich roept Wordt het boek dan gesloten ? Zullen wensen vervliegen Als een herfstblad in de wind ? Zullen sterren verdwijnen Als wolken der vergetelheid voorbijdrijven ?…

In de eenwording van onze liefde blijf ik kalm zitten totdat de wereld familie mij zoetjes roept en ik mijn onbekende avontuur voortzet.…

breek ik boven mijn enkels af blijft mijn sokkel achter dat is wat er rest van mijn betonnen blok hoelang mijmeren wij dichters al niet? waarom ben ik op aard? wat laat ik na, behalve schulden? hoe dat te schrijven wat al geschreven is? mijn anker ligt in zee waar anders? die onuitputtelijke bron voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht…

God roept ons en zegt: “Kom tot mij Ik zal rust en vrede geven in je hart Want ik weet van je pijn en je smart Ik maak je van schuld en zonden vrij”. Laten we dan in ’t geloof tot Hem gaan Met al onze noden, zorgen en verdriet Hij, die altijd in gunst op ons terneer ziet Want God is bewogen met ons bestaan.…

en de koekoek roept naar een gewenste liefde of naar eentje die hij verloor die hem ooit geriefde en de koekoek roept wat wij ook zouden durven willen maar nee wij wij schrijven ons lijden op in gedichten en laten het verstillen wees een koekoek lucht je hart voor je in ongeuite gevoelens raakt verstrikt verward…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…

Haastig verkeer snelt 's avonds over de weg langs de zwarte bosranden van landgoed Olterterp bestuurders werpen wellicht een vluchtige blik op de rossige gloed die hun hart voor een ogenblik wil opwarmen dat glanzende raam bedekt vriendelijk eervol zwoegen en zweten aangenaam samenzijn vingers vol fijne tastzin kneden en persen gerechten…

Veel goede woorden had men niet om aan hem kwijt te raken. Zelfs Hillary die heeft nu ook de blosjes op haar kaken. Hij kwam en zag en overwon. Wie kan hem nog iets maken. Trump, nu toch de persoon van `t jaar, bevocht het als een leeuw. Te hopen voor de U.S.A. De President der eeuw.…

Ik zal gaan O met genoegen zal ik gaan met diepe vreugde en trompetgeschal ik zal gaan Als jij roept zal ik gaan mijn werk mijn eten en mijn handen zal ik laten staan als jij roept zal ik gaan Als jij roept in de morgen in de middag in de avond in mijn dromen in mijn waken als jij roept zal ik gaan Ik zal gaan al breken…

Het kind in mij roept jou hunkert en tart smeekt en sart zwijgt verward. Het kind in mij roept jou vertrouwt op jouw kracht wantrouwt jouw kracht stamelt verward. Het kind in mij roept jou wil met je spelen en met je lachen wil met je huilen wil jou niet delen met niemand! En voelt zich verward.…

Fluisterend roept de dood je Zijn zwarte sluiers omarmen je Hij tilt je zacht uit het licht "Ga mee"... Fluisterend roept de dood je Zijn zachte stem glijdt door je heen Hij tilt je in het schip van vrede "Ga mee"... Fluisterend roept de dood je Geduldig sluit hij je koude ogen Tilt je op in je doodsgewaad "Ga mee"...…

Als de wind is gaan liggen en de stilte naar me roept de wereld door lijkt te draaien mijn geest om antwoorden roept .. terwijl alles draait om zijn eigen as ben ik vergeten wie ik was...…

Een koe vraagt om aandacht van de boer, de boerin die het er niet mee eens is en ‘boe’ roept omdat haar man haar een koe noemt omdat ze om aandacht vraagt, terwijl hij een koe roept als vrouw.…

Opnieuw haalt Hirsi Ali alle kranten Niet langer mag een jongen nog besneden Iets wat door jood en moslim wordt beleden Zo snijdt het mes dus lekker aan twee kanten De Heer heeft, godzijdank, uit medeleven Gelovigen een dikke huid gegeven…

kleine droefheid roept en raast als regen in de duinen kleine droefheid kijkt verdwaasd naar de bramen neder. zwarte vrucht van droefheid in de regen, zoet en koud roept en raast, verdwaasd en teder.…

Is hier iemand roept iemand; niemand antwoordt: hier is niemand…

Mijn vriend de toekomst, hier 2008 Brandveilig wordt er hier nog niet gebouwd Maris en Frans zijn eindelijk getrouwd en Seedorf heeft zichzelf al afgevlagd En internet! Dat heeft nog veel gewicht! Daar wordt zelfs elke dag wat nieuws bedicht…

Hoor, de Koekoek roept op Pinkstermaandagmorgen legt zij in mijn nest .…