de dichters
netgedicht
hijgend aan de rampetamp
hij nam ze lief en teder
diep en vol zelfvertrouwen
tijdelijk getrouw zijn roeping
licht met zijn pen als veder
daarna op in zijn verleden
met terugkoppeling
tot in de tuin van eden
zo ook ik
op het kapersschip veronica
zij het onder toevoeging
van een slik
daar het anders toeging
want oh gunst
er was geen roergerief…