28 resultaten.
roestbruin
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 111 Roestig eikenblad.
Grauw verdonkerd hun ziel.
Transparent doorschijnend.…
Haiku
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 66 Roestbruine tenten
staan gerijd op de vlakte:
buitenaards gezicht.…
Kop voor keel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 151 Steile wanden en vismogelijkheid
Twee voorwaarden van de ijsvogel
Met een in de steile wand slim-gegraven
nestgang
voor vervolg van kleur
Met lichtbruin-oranje gevederde buik
witte hals en scherpgepunte snavel
is het beestje, opvallend, verdwenen van Rode Lijst
Als echt één van de mooiste vogels die
werkelijk zeer fascinerend, door zowel…
geniet van de natuur
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 284 Ik wens dat je
vandaag en altijd
mag delen in de wonderen van de natuur
De roestbruine veertjes van een zwaluwhalsje,
De fijne pootjes van een mus,
De ogen van een uil die eruit zien als juwelen,
donkere hemel bezaaid met sterren,
het gezang van een leeuwerik,
de stilte van het platteland,
heldere zeeën
en glinsterende stranden…
Wisseling
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 150 weelderige zomer roept broeder herfst
met kleuren van haar lichtend kleed
hij komt met zijn roestbruin seizoen
bomen gaan gloeien in goud en rood
nevel glinstert op grijze webben
het gistend vergaan wasemt kruidig
het lied van de herfst blaast majeur
met wisseling naar een stil mineur
oogst wordt in schuren geborgen…
Een treffen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 340 Ongemerkt wil ik mij
op het roestbruine herfstbed
naast je schikken
om de pijn van het breken
de angst bij het vallen
met je te delen
Je slaapt hier om te sterven
een ijle lijn scheidt je
van onzichtbaarheid
draden van wit
zuigen toverachtig
het houten hart weg
Ik laat je hier stil achter
– in de verademing –
gun je weer terug te…
Herfstbloemen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 626 Chrysanten
dan maar roestbruin
of sappige vruchten
wil ik
met jouw zachte liefde
op mijn wangen
staat geschreven
door dit leven
boze woorden
verre oorden
door het noodlot
niet vergeten
Chrysanten
dan maar okergeel
zoveel geweten
of zoete dromen
wil ik
met jouw zachte liefde
op mijn tenen
staat geschreven
door dit leven
vergeten…
Herfst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 211 Ach ja, de mooie kleuren,
het roestbruin en het geel,
het donkerrood der eikenblaren,
de wind, de mist, de plotse regenvlagen,
de specifieke geuren van november,
de innigheid der avonden.
Je zegt het wel,
maar sta me toch,
verdomme toch,
wat raakt het mij.
Mijn moeder is niet meer,
niet eens de zomer haalde zij.…
In Medias Res
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 112 Het roestbruin bloeiend
bedolven onder het witte laken
van de continue geboorte
De stem van de stilte
zweefde over het open veld
zelfs de kraaien vluchtten
Zout was de dauw
de tranen van het ontwaken
deden de ramen beslaan
Zacht glooiend plooide
het landschap zich ondertussen
naar het afscheid van de winter
Haar groene vacht werd…
In memoriam matris (13)
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 83 Ach ja, de mooie kleuren,
het roestbruin en het geel,
het donkerrood der eikenblaren,
de wind, de mist, de plotse regenvlagen,
de specifieke geuren van november,
de innigheid der avonden.
Je zegt het wel,
maar sta me toe,
verdomme toch,
wat raakt het mij.
Mijn moeder is niet meer,
niet eens de zomer haalde zij.…
Adembenemend
hartenkreet
4.0 met 15 stemmen 1.442 De opkomende zon
stuurt gouden stralen
door de bomenkruin
't bladerdek in herfst-tooi
van oranje tot roestbruin.
In de stilte hoor je
af en toe een krak
van een verdorde tak
en geurt de adem
van het bos.…
Nieuw zicht op de oude haven
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 580 Haar gezicht raakt aan haar blikken gewend,
verweerd en allesbehalve eenkennig
verzuchten de schaduwen hun daglicht,
blinken tranen het roestbruin zacht.
Strak gespannen, lippen vastberaden
om de plooien, de netten van het ongemak
in onmogelijke samenhang te steunen..…
'Paardemeisje'
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 269 klontjes suiker
paaien
Zijn hoofd
met haar voelen
in z'n ogen kijken
Zij wil
nog -geen seconde-
van hek en draad wijken
Waardoor zij
gescheiden zijn
als die de benen
heeft genomen
na ontelbaar rondjes
draaien 'in de bak'
alleen in
zijn omgeving
voelt zij zich op 'r gemak
Zijn geur
kleur van haar en huid
..vooral die roestbruine…
bevroren maanlicht
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 324 achter het vroeg gesloten raam
bedrijf ik onverschillig de liefde
met roestbruine windvlagen
die dode vogels laten vallen
tussen bewust verzwegen verzen
het huis kreunt niet langer meer
om de lege kamer, waar doden
’s avonds wederkeren om
slapeloze nachten te vergezellen
naar een koud beslagen vlakte
de verte duizelt op mijn huid
en ik…
Lorelei en het getal pi
netgedicht
3.0 met 34 stemmen 1.876 woordje van jou tegen de drank
en de voortschrijdende dementie
weet niet meer wie ik ben voor jou
waar ik eindig en jij begint
me in de morgen samenraap
nog steeds verbaasd over
uit hoeveel stukken ik besta
je mag me ook laten, meis
een roestbruin aapje met rheuma
in een schuddende boom op een berg
die een vulkaan blijkt te zijn
zich…
FINALE
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 278 Kantelt nu de zomer naar
een roestbruine herfst
ouderdomsvlekken kruipen
door een sproetengezicht
purperrode neuzen, kil-rilgevoelens.
Gorgelende radiatorgeluiden
schemerlampenromantiek
op een vroeg aanvangsuur
een rappe vleermuisvlucht dringt
door het laatste avondlicht.…
Art. 461 WvS
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 alle voetstappen smoren terstond
een bord verzoekt niet te betreden
in het broekland van zompige grond
met roestbruine aderen doorsneden
pluizige pluimen deinen op de maat
wuiven zinloze gedachten voorbij
een lepelaar die op stelten staat
wakend in vlagen van dagdromerij
hier eindigt het land, is wat ik je zeg
nu kan niemand nog ergens…
afrekening
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.076 In een oogwenk was het geschiedenis
Een vaal doek schoof over het krot
Aangevreten door de tand die duurt
De huisbaas heeft de muren leeggemolken
Gniffelend in zijn laffe vuist
Betonrot en schimmel en wind
Wissen de rest
Leidingen geknakt
Stroomdraden losgerukt
Water lekt langs het plaaster
Trekt een roestbruin spoor
De laatste bewoner…
Boomtown
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 107 geworden
Als je niet steeds eerder van huis gaat
Komen ze chronisch te laat
Door de pendelende matatu's
De wegpiratende rücksichtslose boda's
De snoeverige bazen uit de buitensteden
Met hun geblindeerde ruiten
Die je de loef afsteken
En situatief denkend
Moet je ook altijd attent zijn
Op door slopende hoosregens
Pokdalig geworden roestbruine…
Wandeling in het bos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 107 wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren
de krachtige balsems van den, beuk en eikenhout
langs de paden een zee van varens als in een woud
geniet ik van de grijsgroene tot roestbruine kleuren
in één nacht van regen en wind kan veel gebeuren
als de dagen zonder licht worden, kort en koud
wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren…
De vier jaargetijden...
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 516 Het jaar ontspringt door jouw prille groei
ontplooit zachte zonneschijn en bladeren
nieuw leven dwarrelt in velden en op luchtstromen
kleine stapjes op fragiele pootjes op weg naar de zomer…
Het leven ontpopt zich in volle teugen
welige bloei der natuur in prachtige nuances
stranden in overvloed met adoreerde zonverwanten
in afwachting van roestbruine…
intermezzo
netgedicht
4.0 met 43 stemmen 4.488 de mildheid van de regen
is nog even weggebleven
de pruim schudt zijn takken
en kijkt meewarig de heg voorbij
fluitekruid wuift wit
terwijl riddersporen star
onbewegelijk roestbruin
met hun ijzige blik verdrogen
boerenwormkruid gele teint
bundelt zijn knopjes
druk insekten werend
verlangend naar de zon
tegenover deze natuur
huilen…
Een houtsnip leidt een stil leven.
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Deze roestbruine gekleurde bosvogel
is zo nauw met de loofbossen van
Nederland verweven. Met haar lange
snavel en dwarsbruin gestreepte
onderbuik, blijft zij zitten tot het laatste
moment, totdat zij die vogelspotter
waarneemt achter die struik;
en vervolgens schielijk opvliegt,
omdat haar vogelinstinct haar niet
bedriegt.…
- Bedwelmende Magnolia geur -
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 247 hemeltergend
en allermeest onverwacht
groenblijvend wandelen
zijn herinneringen
door parken
weldoordacht
ja, zelfs bij nacht
uiten zich op beschutte plek
als lange rijen laanbomen
aangeplant en vederlicht
ademt lentelucht
heel dicht
en sterk bedwelmend
blijft zijn
draagkracht hier
magnolia geur
knoppen, gesloten
en roestbruin…
De pracht van de seizoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Het leven ontpopt zich, geniet met volle teugen van een
welige bloei der natuur, geurend en kleurend in prachtige nuances
Duin, strand en zee worden in overvloed gevuld met liefde, adoratie en genot
op hetzelfde moment zijn we in afwachting van het roestbruin lover die te allen tijde valt.…
De pracht van de seizoenen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 Het leven ontpopt zich, geniet met volle teugen van een
welige bloei der natuur, geurend en kleurend in prachtige nuances
Duin, strand en zee worden in overvloed gevuld met liefde, adoratie en genot
op hetzelfde moment zijn we in afwachting van het roestbruin lover die te allen tijde valt.…
Onderweg naar Kamkatcha
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 244 Aan de mast
het oude roestbruine zeildoek
van Moeder Afrika
de grauwe maan bolt het fokzeil
en mooie Marianne Thieme het boegbeeld
met volle borsten fier vooruit.…
Hades en Perséphone
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 152 geblindeerde mollen
Schoorvoetend dolend
door hun dolorosa
in metamorfose
van der mollenfeeste
Kruisweg door kraters
vol ledige kraamkamers
ondefinieerbare
spermatozoën
van vogelnestdieren
in verzonken bekkens
Obscure camera's
ovale muren
impermeabele
schoot van de Hades
Diep weggescholen
dorgedroogd deeg
van eroderende
roestbruine…