Alle inzendingen over rondgang

De zomer vond ons Onbevangen op de fiets Het schema mikte niet zo nauw Maar ergens riep er iets Dat zelfgenoegzaam daar bleef hangen Het drijft terecht tot een gesprek Lost in als ongestemd verlangen Of blijft een haperend gebrek Zo komt de taal op allerlei De hele kermis aan de praat Over wie er wat en waarom zei Eén ieder verhult wel…

Verblindend schittert de wijde zandverstuiving; een hoge treurberk glanst luchtig en opwekkend, vol verkwikkende schaduw.…

het blauw van de winter tekent zich zo mooi over de kale bomen een kraai vertelt in krasse taal toch alvast zijn lentedromen wat koude poedersuiker legt een maskerende deken over het onbewogen gras vanuit mijn glimlach tekenen zich asemvlaagjes met genoegen vertraag ik mijn pas voor even verban ik de twijfel naar de verte…

Van speeldoos tot pierement, een muzikale rondgang die het oor van een museumbezoeker aangenaam verwent; in een rondgang langs speeldozen en uurwerken met draaiende mechanieken; langs pianola's, straatorgels; dansorgels en de fel beschilderde kitscherige kermisklassieken.…

nu dageraad haar sluiers licht de rondgang door mijn nacht heeft afgesloten met de vochtige oogopslag van zonnedauw wil ik gauw de avond terug een rilling langs mijn rug laat spoorslags zeven rozen achter en de indruk van wat ooit zo rotsvast in mijn leven lag…

m'n oude vriend moest leunen op z'n stok ik ging vermoeid op mijn rollator zitten er klepperde een koor van kunstgebitten hoe wreed is toch de rondgang van de klok en toch ... en toch ... we voelden ons kiplekker we zagen voor de laatste maal Mick Jagger nog één keer naar de Stones ...…

de stijfgesteven zakdoek even tegen je neus en oog houden het hoofd buigen stram knikje tijdens de rondgang een cent offeren getroffen naar het prentje kijken diep zuchten de verwanten toeknikken kuchen kijken wie er achter je zit en op je horloge in rij naar buiten schuifelen en dan de koffie als après-vie…

weer witte tulpen en sneeuwballen bloeien spontaan uit een vorig jaar de forsytia mijn urine geurend daagt haar hier terug een delicate wolk roze als mijn huid eens was hangt boven de tuin deze oproep wordt mede mogelijk gemaakt door bier en wijn geraakt door bliksem mist de vuurtoren geen flits van zijn rondgang -…

ga met mij mee in het laatste shot mijn aderen zijn al kapot een snelle ronde bloedsomloop maakt kankercellen dood of doet ze snel verdwijnen naar plaatsen waar het gif niet makkelijk in eerste rondgang kan verschijnen geen wanhoop zij kunnen slechts leven van wat het bloed kan geven mijn lichaam is gesloopt maar het laatste…

IJsblauw dansend op paden doodskil tot in de naden die verraderlijk verscheuren en ons, geladen, sleuren door de geur van vier graden. Geleidelijk aan groeiend tot tien Celsius misschien zelfs het loeiend lentelawaai van vertrouwelijke vooruitgang wat de aderen doet broeien en de bladeren doet groeien. En ook! hoogzomers dromen van de…

tweemaal in één rondgang van het wiel voelde ik hoe groot de zon was ook als de zomer niet meloenen langs het gras uitspreidt en zachte misère goedmoedig over het pad hobbelt. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten', 2007.…

zij streelde het blad kleurde de knop bad om zon voor een mooie bloei deelde het groen met vingers vol lente maakte haar rondgang langs iedere bloem hing kwistig de dauw aan het eerste licht terwijl mist haar kleedde als onzichtbare vrouw heb haar ontmoet toen ik me boog boven de beek en in haar spiegelende ogen keek…

ik volg je ogen in jouw rondgang op ontvangst de kleine knippers zijn echt van groot belang gesprekjes van wat letters in woorden zonder zin de vreemde is erbij en nog onwetend zo midden in de kring onschuld prevaleert ook dit keer zonder escaleren jij bloeit stralend lachen om het bereikte goede resultaat zoekt…

er rusten mensen daar uitgewaaierd over land en water aan de ijsvogel kleven zomerkleuren zelfs in winters, als de zilverreiger vliegt langs de zwaluwwand zweeft leven in de holle cirkels van vandaag, gebalanceerd tot hoge ogen volgen op de rondgang van de wind mijn kind… er rusten mensen daar, uitgewaaierd op het veld niets doet nog…

Hij kent: de groene vanen en het plein Waar vreemden naar de goudspiralen staren; De Koraanspreuken boven ’t deurgordijn; De egale zon; der schaduwen slagorden, Die zwart opdoemen, en verwijderd worden; De stilte, de gebedsroep, en de schijn Der maan, die als een man met een lantaren De laatste rondgang doet, en met zijn licht Het donker oproept…

steeds verder voert hem de irritatie zinloze zoektocht naar zijn ware ziet hij zich een slaaf als de hare zijn wezen veroordeeld tot collocatie verbijt hij machteloos verkrampte agitatie doof voor de rondgang van een groeiende mare zoekt hij niet het lichte maar liever nog het zware en vindt slechts in zichzelf de ultieme confrontatie wanneer…

Haar aandacht verslapt tussen voorbij huppelende konijnen en ingeblikte paternoster rondgangen. Beeldspraak. Het zuchten gaat hartsgrondig en glastergend luid. Verspilling van konijnen, paternosters, zetels, enz, enz,... De prijs voor een filosofie komt altijd met de verpakking van de waarheid.…

Bewuste rondgang. God en wereld trouw. De diepte en het oppervlak, het waken en de slaap. De wouden van de droom, de perken van het licht. Ik houd die twee maar moeilijk uit elkaar. Maar nu ik hier mijn woorden samenraap, ontbindt zich, vader, moeder, haast uw paar.…

Nu kan beginnen De rondgang van mijn Heil'gen door 't heelal; En langzaam komen, langzaam, ze aangetreden Naar rang en orde, waar sinds eeuwigheden De ritus uit het Denken 't hun beval ---------------------------------------- Brahman, deel I, pag. 66…

De rondgang in dit paradijs op Aarde als mens, als wezen, als bewustzijnsstraal van moederborst tot 't laatste avondmaal van wervelwind totdat de storm bedaarde Bestaat uit rust'loos zoeken: slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij…

en wie en wat jij bent voor de wereld om jou heen in de kringloop van jouw zijn met de ongekende kracht van ontkiemen en groeien die in wasdom voller rijpt bloeit de betekenis daarvan waar de tijd jou ouderen laat leer jij hem beter te vieren opdat zij kloppen mag en zal in de harten van eenieder die jij en jou bewegen laat de rondgang…

Een rondgang door mijn eigen huis, is een bijzondere ontdekkingsreis, door een voorbijgelopen heden. Wat ik er terugvind in oude kasten, is in geen ander huis te vinden. Op zolder, in vergeten dozen, wacht nog mijn verleden. Hier, in onze groene, wilde tuin, voelt inheemse natuur zich thuis. Onze kater wordt er opgewonden van.…