De Paus, gekweld door kwalen die beletten
dat hij zijn kerkelijke taken kwijt,
zal eens op reis gaan naar de eeuwigheid,
omringd door kransen en door rouwboeketten.
Maar juist wanneer men hem het meeste mist
klinkt er "Dank voor die bloemen!" uit de kist.…
die even in de mijne knijpt
geen lijf waar ik mijn armen om kan sluiten
enkel maar een urn
met vastgelijmde deksel
en die deksel maakt me kwaad
het is alsof die alles afsluit
terwijl jouw dood voor vrijheid staat
maar soms drijven de gedachten
me tot knielen bij jouw naam
dan huil ik in stil gebed
jouw heengaan tranend
op mijn rouwboeket…