Alle inzendingen over rouwen

Die eenmaal hier geboren werd, hij weet - En weet dat voor altijd - Dat hij één vroege Meimaand nooit vergeet, Vijf dagen zwart van rouw en leed, Hij is ten strijd bereid. ------------------------------------------ uit: Geuzenliedboek 1940-1945…

Burgervlucht Geraakt In...... 298 levens, hielden gisteren, plotsklaps op te bestaan 154 Nederlanders 28 Australiërs 24 Maleisiërs 11 Indonesiërs 6 Fransen 4 Duitsers 4 Belgen 4 Filipijnen 1 Canadees 47 nog onbekenden Slachtoffers Een dag van intense rouw Voor ons land en al die andere landen Hoe troost je de familie in zo'n groot…

Koester de aarde" en dat wordt dan verpakt in een minuscuul klein boekje ik probeer vooral trouw aan mezelf te blijven maar dat levert me heel veel rouw op van mijn familie, mijn kennissen, vrienden en maatschappelijke omgeving of beter, duidelijker gezegd: rauwe, ruwe reacties waarin elke vorm van empathie, onderkenning ontbreekt even…

Je kent alleen de roddels, over rechtzaken en kinderporno over Neverland en de overnachtingen allemaal informatie die we door de pers kennen, ja, de pers, pure commercie Jackson was een product mensen rouwen om een product en dat product wordt nog steeds gedraaid en verkocht, en vooral uitgebuit Net als toen hij nog leefde: uitgebuit En…

T rouw aan jóuw gedachten E n blijven hopen en verwachten W eet dat je niet alleen staat O ok al denk je dat soms wel R eken op je vele "soulmates" D oor dat te blijven doen E n een rotsvast vertrouwen N ooit opgeven, maar intens leven.... 't Leven is het waard om geleefd te worden !…

Een hand zij een pand van een hartlijk gemoed, Waarachtige troost in de rouw! Gastvrijheid, uw welkom, uw zegen, uw groet, Het zegel dier liefde, der trouw. En – ’t kusje te–met zij verleidende zoet – Uw handdruk zij heilig, o vrouw!…

gekoesterd kleine schat ook al mocht ik je maar even houden op aarde er bestond geen waardiger manier om afscheid te kunnen nemen, ontroostbaar verloren aarde wil je zachte hemelse speelse slaap daar boven bij engelen eeuwig vastleggen, nooit meer storen baby girl ik hield onnoemelijk veel van jou was verslagen, radeloos en verdrietig diep in rouw…

Het was als vulde de geest zich met lucht, omdat ik even wilde zweven, op duizend onbeduidende melodieuze teksten, eenzame grappen een miljoen keer bekeken elk eenzaam woord van rouw, ik hoorde ze.. jou zo diep voelbaar, schrijnend dichtbij.. jij mijn kwetsbaar fluwelen hart.…

Zo treurt nu Amstels vrouw, En smelt als sneeuw van rouw Tot water en tot tranen. Zij rekent Gijsbreght nu al dood, Die, om zijn stad en onderdanen, Zich geeft te bloot.…

Trots ieder raadsel, Het Kwaad zó groot, De Smart zó schriklijk, Trots rouw en dood. Ja tóch, ik mene Dat ik Uw hand Wel speurde in ’t leven – Uw Vaderland; En dat mijn ziele, Ter stille nacht, Uw stem wel hoorde, Zo teer, zo zacht.…

Voor ene seconde Neigt zich in rouwe Alles in 't ronde, Voelt naadren 't Onzegbre, Groot-stille Nacht, Verborgen In schaduw der heemlen, een nacht - zonder morgen? - Huivrend verbeid. Treê zacht tot de baar. Waar blijft uw groet? Stom zijn uw lippen En ledig uw handen! Geen trane' ontglippen Uw ogen.…

Al die jaren draag ik zo… mijn eigen rouw. Ik praat tegen hen, alsof ze nog leven Voor het slapen gaan, blijf ik staan, heel even. In gedachten ga ik terug in de tijd, Denk aan die kleine dingen, zonder spijt. Sommigen vinden dat ik dat niet moet doen, waren zij mij niet dierbaar… toen?…

Zo treurt een moeder, diep bewogen, Bij ’t sterfbed van haar huwlijkspand; Zij schreit, en smeekt om mededogen, En klaagt vergeefs haar wee de wouden en het strand; Zij dat de blos der jeugd vervlogen, ’t Gelaat met loodverf overtogen; Een mist dolt eeuwig nu die ogen, Die straalden in haar hart; zij zwijmt, door rouw vermand.…

frisheid van je ogen het kleine het gave wonderlijke en spontane sprankel je vrij met het schuwe diertje in mij de vogels vliegen boven mijn hoofd en splitsen hun gewei in tweeën ik leg nu mijn zwijgen in je ziel, zie beiden neem mijn handen aan in tederheid voor haar lief de dag, de nacht was zacht voor mij de stoppels staan als dubbele rouw…

Ik nam de kans je nog eens te vertrouwen, ik weet niet of ik er nu om moet rouwen, Je bent namelijk bang en laf, en alles wat ik wil, is van je af!…

Want als ik blijf behou'en Gezang en de vreugd daarvan, Dan weet ik, dat ik al wie rouwen Oneindig troosten kan.…

In het zwart gekleed, in de rouw om haar familie, verdronken nadat hun schip was gezonken tijdens een storm op de Noordzee. Geen vloed bracht hun lichamen mee, zij kregen geen ander graf dan dat wat de diepte hen gaf. De jonkvrouwe op haar kasteel kreeg Terschelling als haar erfdeel.…

bruin gehard Witte broodjes worden ook gebakken En zwarte schapen hebben hoge hakken Het wordt haar zwart voor de ogen Als we in Nederland gaan betogen Tegen mevrouw V.N. de Herder Op haar zwarte lijst komt verder : zwarte zaterdag, zwarte cross zwarte band, zwarte markt zwarte koffie, zwarte thee zwarte drop, zwarte kleren zwarte rouw…

flatterend de eenzaamheid aardbeigouden doorheen zo'n moeilijke tijd wenend dreigen parels te bevriezen parelmoer schittert het verdriet tussen zwerfkeien, viel het laatste groen bekoort het warme ebbenhout de aarde niet dekt groetend stoffelijk overschot vertoont vaak diepbronzen toon kapot verlies kiest lijden, respecteert de tijd van rouw…

Want als ik blijf behou'en Gezang en de vreugd daarvan, - Dan weet ik, dat ik al wie rouwen Oneindig troosten kan.…

Haastig dicht naast elkaar op de sofa, zin je op te vreten Je mag schuilen in mijn schoot, ik lust je rouw ook bloot. Bruine en olijfgroene kijkers treffen en raken Lijfjes zo dicht verbonden, totale overgave raak! Elke seconde betekent weelde rijkdom ook dik vet verbintenis Wereld met ellende ook briljanten nep, nope betekenis.…

O, wrede Zomer, wreder dan één winter, Lach niet, lach niet, bij 't woedend onverstand, Laat uwe hemel rouwen, want wie vindt er Geen haat in lach des hemels boven 't helse land?…

gedenk Uw Heer, gedenk Zijn Dood wikkel het moede lijf in rouw en passend boetekleed aanvaard de zware tocht naar Huis dwaal nimmer af, negeer de lokroep van de bandeloze vrijheid doch tors opnieuw en zonder ommekeer Uw daag'lijks Kruis ..en verder trekken zij het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen de hoeder en de danser de melkmeid…

Tweeduizend vier was het jaar van de volkszanger zonder plankenkoorts Maar Andre sloeg de plank wel mis Zijn overmatig drankgebruik Leidde uiteindelijk tot zijn begrafenis Een tsunami werd dé natuurramp van 2004, maar ook van de jaren nul En dan was er nog Mabel-Gate, en andere flauwekul In tweeduizend vijf moesten we om Rinus Michels rouwen…

als staatshoofd gehad, maar nimmer een vrouwelijke minister president ik ervaar het probleem van de emancipatie niet bij mannen, maar bij de vrouwen zelf ja, jullie kunnen facken, fuck off, zeg ik dan solidariteit onder vrouwen is ver te zoeken dat vind je veel meer en vanzelfsprekend bij mannen leer daar van en pas het toe, Nederlandse rouwen…

paragraaf 3 soms ben ik alleen en heb dan even niets met dat of jou of het moet de eenzaamheid zijn wanneer ik lijd aan het leven een niet te vatten rouw *ik hou van rode gladiolen* ook midden op een zomerse dag ween ik mijn donkere wolken gevoelens die niets anders doen als in mijn lijf steken met plots…

hoe drukkig, hoe vol rouwe Was die zegenrijkste vrouwe, Moeder van Gods enig kind? Die, met een weemoedig harte, Levend aanzag al de smarte Van haar vrucht, bij God bemind. Och! wie zou in 't hart niet snijden, Zo hij, in dat deerlijk lijden, Christus' lieve Moeder zag? Och!…

Van broedervolken die ge er thans zult vinden Dooddet ge de zonen, Rookwolken vlammen op de winden Uit de steden waar zij wonen, Gij hebt de kindren, de vrouwen Van uw nieuwe genoten Doen hongren en rouwen, Verkracht en verstoten: Klaag het nu, klaag het nu voor elkaar, Nu uw nieuwe jaar, Het jaar van de mensheid zich heeft ontsloten, En…

En 's molenaars dochter zat stil en alleen, Al zuchtend en klagend, in rouw en geween; Drie jaar lang rouwde ze en wenste zich dood, Totdat het haar vader ten leste verdroot. 'De knecht op de molen is vlijtig en trouw, Is knap van persoon en hij wil je tot vrouw; Of hij jou nu lijkt?…

zij die dachten de golven te kunnen temmen trokken gezamenlijk naar het strand met hun windsurfboard onder hun arm klaar om de strijd met Moeder natuur aan te gaan in pakken gehesen, gingen ze vol adrenaline de schuimkoppen tegemoet golven bleken huizen hoog het schuim te onverbiddelijk, en zo verloren vijf jonge mannen de krachtmeting…