Alle inzendingen over saamhorigheid

Totdat hij bij andersdenkenden, saamhorigheid ervaart.…

allen zo toen ik dat beeld weer boven haalde Die man, die vrouw, zo stapel op elkaar zoiets kan alleen maar echte liefde zijn 'k zag ze later op een bankje zitten genietend van een echte lente zonneschijn Vandaag kwam mij dat beeld weer boven twee mensen, van middelbare leeftijd een beeld om altijd vast te houden dat gevoel van echte saamhorigheid…

Warm en teder ontwaakt het zonlicht achter de wolken, ik zit aan de waterkant mijn schaduw is in het water Overal mensen, wat niet ziel tot ziel kon spreken waait in het bedauwde gras Kinderen spelen hun spel rondom een groet van kleuren hoor ik het gebons der harten van God in elk van ons…

Het draagt de mand van ongeduld, de twijgen botten uit in licht van onze weerbaarheid waaraan de juweeltjes van hoop en weerwil zich tot een helende ketting rijgen die iedereen passen zal om de donkerste periodes te vervangen, die pil verzacht door een ongekende saamhorigheid die meereist door de tijd en tot een andere overlevering…

Kijken naar boven spreeuwen zwieren door de lucht in murmuratie. Wanneer dag bijna ten einde is en een nieuwe schemering zich openbaart laat zwerm vogels zich zien door sierlijk in de lucht te wervelen Een uitvoering die ik nog niet eerder heb waargenomen laat staan voorbij laat gaan. Hoe fascinerend het is om samen zich te laten meestromen…

Dat is wat ik bedoel Met saamhorigheidsgevoel. Niet ieder voor zich en god voor ons allen, Maar de keus op “samen” laten vallen. Het wordt anders een vrijgevochten boel. Vul niet enkel je eigen zakken, Maar ga het gezamenlijk aanpakken.…

O, wat is het fijn om in vreugde ziekte en pijn een vriend van God en mens te zijn een troost om te ontvangen in droefheid van de tijd liefdevolle menselijke saamhorigheid…

in een ogenblik van saamhorigheid mat ik mijn schaduw met een stok ik was toeschouwer van mijn onbelichte kant keek naar wat ik niet doorzag meten is maar beetjes weten niet eerder bezag ik een schaduw zo lang…

Overleving en saamhorigheid, met zo velen één groot lichaam tot het ongekende in staat.…

wanneer de wind zijn adem mengt in een regen van verlangen een zee van sterren de nachtelijke hemel spiegelend overheerst dan laat ik mij dromend meedrijven in de saamhorigheid van een mooie werkelijkheid…

‘t Heeft niets te maken met saamhorigheid maar met de lentekriebelfeestjestijd.…

Het sneeuwt, d’ellende is op slag vergeten De burgers voelen zich weer even kind Plezier is het dat hen weer samenbindt Het heeft hen al een tijd niet meegezeten Er stuiven fijne vlokken van de daken Haal alle soorten schaatsen uit het vet Bureaucratie, belastingstelsel, wet? ‘t Is alles foetsie tot aan het ontwaken Voorlopig is het Winterwonderland…

Dieren ervaren gedachtenloos, dat ze samen saamhorig zijn. Door elkaar en met elkander. Als energieke planeetjes, op een kosmisch strand. Onvoorstelbaar saamhorig, kosmisch sterrenstof, is al wat samen leeft. Zijn strandmensen. Zijn zandkorrels. Zijn wonderen. Zijn wij.…

Samen zingen met ons hele hart vol van vreugdevolle energie in een spel van saamhorigheid Oh, wat is het toch heerlijk om samen te zingen.…

Hij houdt van mensen, kickt op ’t groepsgevoel Dus ging zijn hart voor de Vierdaagse open Met duizenden heeft hij die uitgelopen Ja heel sociaal, tezamen voor één doel Als blijk van innige saamhorigheid Had hij en route aan de toiletten schijt…

De anderen zijn de hel wat je denkt als je een ander ontmoet De eigen gedachten weerstand vormen afstand blijft bestaan Hoe weinig bedreigend als iedereen een deel van jou vormt en hoe geruststellend de saamhorigheid der dingen met afstand, die verdwijnt…

ik kus je met woorden die het kind in ons doen ontwaken sterrenstof uit de hemel ligt onder vier saamhorige voeten in het eerste onderkomen weefden we prille dromen uit het vroege licht we wisten alles toen alles wat we later zouden vergeten…

Wees ontsmettend lief Waar verdraagzaam en saamhorigheid huist, is niemand van eigen en andermans gezondheid een dief Daar wij allen zeker buiten onze eigen voordeur gelijkwaardig behoren te zijn, doch nimmer een hypocriet nog de opperpief…

Top-10 Netgedichten 1. de Fladderende schoonheid 2. is zonder woorden 3. met Apotheose 4. en zielenpijn Afscheid van een vloer 5. op Zomerse zondag 6. te Benaderen 7. door hartstocht omgeven 8. tijdens Boeket voor een stervende 9. welke Soms 10.te vinden is langs het tuinpad.…

Het was weer eens zo'n Giro555-dag Een dag van steun en solidariteit En van saamhorig- en verbondenheid Waarvoor je heel wat mensen in bedrijf zag Want wij staan zeer voor goede doelen open Wanneer we daarmee aandacht kunnen kopen…

'Het pleintje' wordt nu dagelijks herhaald Een serie over zo'n gezellig buurtje Elk deel hieruit toont ons in 'n klein uurtje Waar de moderne mens niet meer naar taalt Want van dat lief, saamhorig pleingevoel Rest hoogstens nog een schone-schijn-gevoel…

je ogen spiegelden een klaarheid die ontwapende in licht de basis legde voor ware transparantie elkaar de hand reiken was al bereiken van saamhorigheid waar golflengten synchroniseerden perspectieften matrixen het doel zo hebben wij de toekomst gezien het schijnsel van utopia misschien…

Wat bleek het geval dossier bleek leeg, waardoor ervan kwam: Lachwekkendheid gemoedelijkheid saamhorigheid, gelegenheids' voorrang.…

de wind strijkt tegen de haren in van de schuwe solitaire jager wacht sluip wacht op ongehoorde fluweel zachte kussentjes almaar dichterbij saamhorig verticaal gestreept met het hoge gras in het scherpe vizier het argeloze leven leven en jagen alleen…

Als saamhorigheid? Als vriendschap? Waarom bestaat liefde nooit, zonder zelf lief te doen? Zonder liefdadigheid? Alles hangt met alles samen. Eigen kan niet zonder anders. Alles wat leeft is afhankelijk, van onszelf en van elkaar. Waarom liefde bestaat? Daarom, meen ik te weten. Hierom, geloof ik graag.…

In een stralend Licht Werd het Kind geboren Vrede kreeg een gezicht Daar wilde men bij horen Het Kind bracht verlossing In plaats van onzekerheid Angst werd weggenomen Er kwam saamhorigheid Vandaag leeft het Kind Nog steeds in ons hart Het brengt steeds vrede In tijden van grote smart…

Lieve Henk, Elke dag toonde je liefde en zorgzaamheid saamhorigheid, genegenheid de andere 23 uur vocht je in jezelf de strijd met die tegenstrijdigheid In een inktzwart beleven stond jouw leven aan de binnenkant van je ziel beschreven in jezelf geleden in jezelf voor ons gestreden voor ons te vroeg uit het leven gegleden…

geluk is het moment van harmonie en tevredenheid het moment van begrip en tederheid geluk is het moment waarop je in evenwicht bent met jezelf en met iedereen om je heen geluk is het moment van blijdschap en hartelijkheid het moment van vriendschap en saamhorigheid geluk is het moment waarop je in vrede leeft…

de Kerk sterk in saamhorigheid? Zullen we op ingeslagen weg niet in gekrakeel en eigenwijsheid verzanden? Ik kijk links en rechts van me.... zie in zoveel handen kaarsjes van hoop branden.…

naar me toegekeerd met niet meer dan een vlek een luchtspiegeling ben ik toeschouwer van een bal masqué de duisternis houdt me tegen het licht van een wankel blind bestaan tot het licht onthult hoe ze draaien hoe ze golven met met hun torso hoofden en heupen met de handen in de zij bewegen ze ingetogen sprankelend in saamhorigheid…