Voor Saori
netgedicht
Twee bewuste volle manen verder
het borrelt sporadisch
Het raakt me wanneer ik einden loop
mezelf herken in eenvoud of
rechtop lopen zo overdreven lijkt
en sfeeromschrijvingen vergetel
als donker in een nacht onmachtig
enkel een schampere toon teweegbrengen
Variaties op het thema blijven leegtes
barokke spinsels zonder eeuwigheidswaarde…