gepluisd
nooit wetend
waar ooit
die eindeloos
lange adem huist
gezucht om
zorgen die ons
sterker raken
dan we toen
dachten dat
onze schouders
konden dragen
we hebben
geluk gehad
want na een
uitademing
kwam eigenlijk
vanzelf onze
lucht weer terug
corona speelt
een gemener spel
hoe wij ook
ademen en zuchten
nooit zal de saturatie…
in de fluwelen duisternis,
waar kwetsbaarheid
tederheid wordt
lag je in mijn armen,
innig
geborgen
nagloeiend
we zwegen
in veelzeggende
stilte
en luisterden
hoe de tijd
tot rust kwam
en stolde tot
tijdloosheid
niets was er nog
behalve wij…
86
Bezig met laden