1362 resultaten.
Misschien
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 Ga zitten en wacht
op een herinnering
Roep geen herinnering op
want het is geen soldaat
Commandeer geen herinnering terug
het is immers geen hond
eerder een vleermuis in de schemer
Komt er dan iets ? Vast wel.…
Eenzame kleuren
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 231 De avondzon verjaagd al het licht
even voordat de schemer op staat
een gratis schouwspel in het zicht
er is geen kleur die mij niet ontgaat
de hemel staat als het ware in brand
door al die fel gekleurde tinten
mijn auto zet ik even aan de kant
om dit wonder te laten bezinken
gehoon en verwensing is mijn deel
terwijl een auto langs mij schiet…
Verboden vrucht
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 193 zwijgende bomen lijken zo stil
werpen schaduwen op de muur
buigen onder gewicht van de wil
verteren hun ziel in brandend vuur
ik durf niet te zeggen waar het op staat
bang om prijs te geven wat verborgen is
dat in ongebreideld verlangen schuilgaat
in luwte van schemer voor het morgen is
zonder grenzen van betamelijk gedrag
zou het verbodene…
De liefde slaapt in haar hart
poëzie
4.0 met 6 stemmen 4.363 geen regen, geen schaduw, geen sneeuw,
geen dooiende schemering
die als een zwavelen zon
in de rafels hangt van het weer,
drijft mij terug naar het vuur
van haar kamer, haar rode haard.…
Laag bij de grond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 99 zelfs water stroomt neerwaarts
zoekt raakvlakken met mythe
dit gegeven is onafwendbaar
min of meer binnensmonds verzwegen
natuurwetten beuken hard, wat zeg ik, keihard
geen zweem van vergeving in stoffelijk zacht
zelfs kinderlijk verlangen is in schemer gedompeld
in grensgebied van uitersten
wat blijkt?…
Zonder hoop geen kans...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 179 Schemering komt gestaag en verzandt
alle gedachten.
Machteloos is de hand die geen pen meer
vast houdt.
Toch het is de geest die het verhaal opbouwt,
maar zich niet laat vangen op A-4 formaat.
Laat is het nu op de avond en de nacht opent
haar poort.…
Voorwoord
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 75 het lijkt alsof ik je in de verte hoor roepen
laten we bestaan
zonder omhaal, nu, onttrokken aan voorheen
zijn als niemand anders dan ons en ik
een oneigenlijk anti-deel
zoals ooit de schaduw van ons zonnehuis
zonder jouw sporen geen pad dat zich kruist
zich verdroogt in bedding
verheft uit schemer, verdrinkt in grenzeloos
het lijkt alsof…
Zo te kunnen schilderen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 149 Geel klatert klinkend langs lichte vlakken
ze tinkelt over blauwe wateren en langs
de toppen van een dicht-groen woud
waarin zware dampen hangen
adem van aarde, blad en hout
Het stervend licht penseelt paarse vegen
zachte schemer langs de hemel
spreidt de stilte uit
waarin helder opklinkt het geluid
van een vogel vlak voor de nacht
Rood…
De ruïnes van vandaag
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 309 ruïnes van vandaag
overleven is nog vaag
het eerste stuk werd geplaveid
met rituelen uit de morgen
chaos kwam met haat en nijd
om twaalf uur boog alles
en ging barsten ik zag
brokken ongebruikte tijd
was gevangen in de niet
doorbroken cirkel van verwachten
kon niets tot mijn ultieme spijt
ik duisterde de middagzon
en tunnelde de schemer…
Gebondenen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 444 Wij, door het leed, in heur tuin,
Worden te sluimren gesust,
Schemer en bladeren bruin
Weven de wade onzer rust.
Soms komt de zon door het grauw,
Wind langs het lover gevleugd,
Dan snakt ons hart in het blauw
Mede te zweven met vreugd.…
daarna is alles gebleven
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 261 zij stond er vaak
koeien vulden het landschap
en in de verte lag de stilte, net achter
de oude gracht
een kauw schreeuwde rauw
naar het schemerend boerenland
het deed haar beven
het voelde als sterven
moeizaam draaide ze zich om
stak de lampen aan
en in het licht
om haar heen kwamen zij:
de dreigingen, het verwijten
zijn vlugge…
Trekdamse bos bij 's-Gravendeel.
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 Zou hier als de schemer is gezonken
al kwakend "slaap zacht" hebben geklonken.
Of wellicht het lied van de eenden bij het riet,
met in hun klank het gloren in het verschiet.
Zelfs in het meer zuidelijke hoeksche land
ook bloemen meedeinen in de akkerrand.
Of liepen geliefden langs deze paden
die in de avondlucht deze grond betraden.…
Dat eeuwige houden van
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 340 Elke dag is als een omhelzing
een dans in de kamer
in het schemeren van de avond.
Ik ben altijd aan hem
als bij bliksem en donderslag
op die ene dag blijven hangen.
Aan zijn lippen als hij sprak
zijn ogen als hij dwars door mij keek.…
Bouw luchtkastelen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 253 De slaap komt nooit meer
door de schemering van je martelende gedachten
Omringd door boze krachten
elke herinnering een moordend geweer
Je knoopt jezelf helemaal vast
Het verleden is weer meester in je kop
Elke minuut dieper in het slop
Alles voelt als een loden last
Jouw beweging creëert een luchtstroom
Zelfs jouw kleine lieve zucht
blaast…
het zwart van late avonden
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 889 ruïnes van vandaag
overleven is nog vaag
het eerste stuk werd geplaveid
met rituelen uit de morgen
chaos kwam met haat en nijd
om twaalf uur boog alles
en ging barsten, ik zag
brokken ongebruikte tijd
was gevangen in de niet
doorbroken cirkel van verwachten
kon niets tot mijn ultieme spijt
ik duisterde de middagzon
en tunnelde de schemer…
een nacht zonder zee
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 616 onmacht en opstand
wat wil je nou echt
jouw dag is toch meer
dan de schemering?
perspectief is een woord
voor jou ongeschreven
jij leeft het geluk
van een ander wel mee
jouw horizon ligt
veel te ver
voor dit leven
het liefst verdrink je
in een nacht zonder zee…
Het licht in mijn ogen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 702 waarin je schaduw staat
treurt haar tranen rood
wordt twee keer zo groot
voor ze werkelijk gaat
De opkomende maan
verbleekt als weinig straalt
huilt verlegen vol
tot zij hoog en hol
in het duister dwaalt
Een fonkelende ster
herdenkt jouw felle gloed
vindt geen enk`le rust
stort als kaars geblust
`t vallen tegemoet
Het schemerende…
In de knoop
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 863 Het vuur in hem
Staat op punt van doven
Sintels her en der
Liggen triestig na te stoven
Vonken onder as verborgen
Wachten op zijn levenslucht
Om opnieuw te kunnen branden
In torenhoge vlucht
Anderen vaak gekoesterd
In de hitte van zijn haard
Het eigen vuur nooit opgerakeld
Is het schemer dat hem aanstaart
Als duisternis gaat heersen…
halverwege de nacht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 949 heel stil omhelst de zon het betreden pad
wanneer de dichter woorden laat vervagen
in ondergrondse, nachtelijke lagen
die nog schemeren doorheen zijn zielensmart
hij schikt het zwijgen in ’t bleke ochtendlicht
onder de grimmige wolken op de ruit
verzamelt zinnen voor zijn stervende bruid
wanneer zij het uur volgt zonder morgenzicht
en in…
Dag zonder
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.671 De zon verdwijnt terwijl het nog dag is
verlaten de vertrekken van vertier
flarden van voorbij die ik nu opvis
vage restanten van verkoold plezier
Het treurlied kent slechts de laagste bassen
de fluiten schuilen in de schemering
gestaalde naden niet meer te lassen
alsof elk drijvend schip die dag verging
Verre kusten bleken onbereikbaar…
Moedertaal
gedicht
3.0 met 41 stemmen 24.634 Misschien slaapt er nog iets diep in je hoofd
iets van de taal van je moeder
want taal kan slapen - je probeert te bedenken
wat je droomde terwijl de droom alweer verdwijnt
in een steeds donkerder wordende schemer nog
voor je de woorden ervoor terugvindt
bij het woord moedertaal zie ik een oude foto
een schemerdonkere slaapkamer en in het…
Een regen van rozenblaadjes
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 2.464 Een regen rozenblaadjes
dwarrelen op een novemberavond
zachtjes in de wind
Elk teer blaadje
draagt een boodschapje
aan jou, die ik zo mis
Een paarlend traantje
een zuchtje glimlach
een fluister
een geheimpje
dat alleen met jou
gedeeld kan worden
In de fluister van
de schemering
vliegt een nachtvlindertje
heel verdrietig
draagt eenzaamheid…
Waak 2
gedicht
2.0 met 15 stemmen 7.545 Ik wist goed dat dit zou overgaan,
zo lang het verre, jonge lam kon wachten,
bleef ik onbeweeglijk staan, alsof uit de schemer niets te wekken viel.
---------------
uit: 'Waak'.…
mijn blind getast
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 912 koude breekt en ik sta daar aan 'd oever
zie niets tast blindelings met mijn hand
't doorschijnend grijs en ik wil jou
beroeren maar vind je niet
ik weet dat jij er bent en ook
heel warm soms misschien en toch
nooit werkelijk grijpbaar want jij bent
altijd zo ver weg, zelfs van jezelf
wat blijft is enkel hunkering
naar ongeleefde schemeringen…
Omdat je zo mooi bent
gedicht
2.0 met 99 stemmen 31.291 Omdat je zo mooi bent, schemer ik mijn dromen
alsof ik afdwaal in de nevels van je blik
alsof je ogen aan me tornen en je meest
terloopse lach me veroordeelt tot boeteling.…
Lucht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 De dag is voorbij, de avond begint,
een schemering valt over straten en pleinen.
Ergens hoor je nog een kind,
dat niet naar binnen wil, wat dreinen.
Wat hondengeblaf
en kattengemiauw,
de dag is af,
de avond grauw.…
Groen van toen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 de sneeuw was plotseling weg
niet eens in een langzaam proces
kale aarde is al wat rest bedekt met
vage zwemen sprietig groen van toen
er is iets vreselijk misgegaan
door het vervlakken van het zicht
ik kan de wisseling niet meer aan
van het voortdurend strijdend licht
de schemering duurt dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid…
Tuin
gedicht
3.0 met 43 stemmen 6.693 Geblinddoekt door de heggen
en het huis, voed ik de luizen op
de rozenstruik, laat vogels vliegen
van mijn vingertoppen, de egel scharrelt
in de schemer langs mijn huid. Ik ben
hun stek, lig steevast op mijn plek, geneuk
van mieren op m'n buik.
--------------------------------------
uit: 'Een dunne duurzaamheid', 1999.…
In herhaling
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 498 Jullie keken hoe de schemering
zich het eerst onder de appelboom
verzamelde, je hand als vanzelf
daalde, komvormig op haar fontanel.
Jij een liedje voor haar zong
over een meisje, dat moest gaan slapen
om vroeg in de morgen samen met jou
de zonnegroet te doen of te laten
jouw vingers streelden het blonde haar.…
Brief aan Ben
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 149 Ik hield mijn koude tenen
en was sindsdien voor de schemering al bang.
Ben,
oude vriend,
kom je me verlossen?…