het duinenkind
blijft houden van de zee
de opdringerige meeuwen
vindt parelschelpen
op een verlaten strand
hoort de wind
de vliegende storm
vangt op haar hand
het stuivende zand
het duinenkind danst
op de levenslucht
de schenking van het tij
zonder hersenspinnerij
is enkel blij
-
och
kon ik haar weer zijn
een golvende…
Beroofd van energie
Door al die zuigers
in mijn leven
Die gratis kwamen tanken
Na de droogte niet meer zie
Ze genoten van mijn warmte
Misbruikten al mijn kracht
Profiteerden van de brandstof
die ik vrijwillig bracht
Zo is het jarenlang gegaan
Het is nog niet te laat
De zuigers zuigen ergens ver
Niet meer in deze straat
Geen energie en schenking…
veilig
jammer en kwezel er lustig op los
we luisteren natuurlijk niet echt
Er verandert door de biecht niets
schulden blijft U zelf betalen en
voor misdaden komt U voor 't gerecht
Het lichte gevoel in Uw moede hoofd
als U zich opricht van bidden en biecht
na bekentenis en spuien van zielenpijn
Komt niet door hemelse verlichting
noch door schenking…
Kort na het nieuws omtrent de dood van Reve
Volgt nieuws omtrent het werk van Lucebert:
't Is aan het Rijk geschonken om nog ver
In vele vormen voort te blijven leven
De dood is als natuurkracht zeker groot
Maar oeuvres zijn als leven na de dood…
Hij trekt zijn allervrolijkste gezicht
Als hij daar met zijn busje aan komt lopen.
Ofwel de voordeur zwaait dan voor hem open,
Ofwel de voordeur blijft hermetisch dicht.
Hij is niet van een wereldvreemde sekte….
De Hersenstichting hield weer haar collecte.…
Ik hou van plaatsen zoals dit oude huis
door mensen verlaten
niet weldoordacht en geleidelijk
maar plotseling
en onverwacht
terwijl de koffiepot nog op tafel
een beker ernaast
in afwachting van
een tweede schenking
en de kastdeuren open
nu hangen vleermuizen aan 't plafond
binnengekropen gras
groeit langs een tafelpoot omhoog…
een speeldoos
die er dagenlang bleef spelen
Even waren zij onzichtbaar
als de schimmen die zij waren
uit een kijkdoos opgestaan
om benen in de lucht te dragen
om te zingen en te drinken
met dat wat de nacht er liet
als tafelspringers, Tempelieren
vallend van de bokkenwagen
Alles wilden zij er geven
voor hun dorstig onbehagen
als een schenking…
Wij blij en onbezorgd aanvullend
met elkaar zijn, leven in elkaars hart
al draait de wereld om zijn as
is er vuur en ellende en brullen vulkanen
wij kennen de schenkingen van de stilte.…
-
de roem reikt ver, tot Ispahan,
en trok de rijkste Perzen aan
bedwelmd door onderwerelddamp
voorzei zij tegenstanders' ramp:
offers voor Apollo's tempel,
schenkingen in zuiver goud
Delphi was destijds de navel
van de oude Griekse wereld,
later hadden de Etrusken
aan de kusten hùn idylle,
lezend in wel negen 'boeken'
van papyrus…
208
Bezig met laden