Alle inzendingen over schijn

Je lijf raakt in verval dat geeft verdriet je wilt er aan ontsnappen dat lukt niet probeert het uit te stellen dat lukt soms denken dat je dan ontkomt is iets doms met chirurgie wegsnijden kan lonend zijn beseffen dat dat schijn is doet erg pijn wat je ook probeert dat is zo zuur het krijgt je toch te pakken op den duur al wat nu nog…

Gisteren waarde zij in de bergen rond met haar kin gleed zij over richels met haar neus kietelde ze de bomen en elk oog volgde, voor zover mogelijk beek en stroom naar hun oorsprong terug Glimmend liet haar voorhoofd bijwijlen de bergen in tweevoud aanwezig schijnen en waar haar zwetend aangezicht wat al te morsig was geweest liet zij haar…

huilt Je niet goed weet Wat je nog moet Je zachtjes strelen Als je niets voelt Hopend dat Het je iets doet Mag ik je vangen Als je diep valt De grond wegzakt Onder jou Je warmen Als je je zo naakt voelt Je lief beschermen Tegen kou Mag ik je loodsen Als je wegdrijft Naar het duister Uit mijn zicht Je bent mijn zon Die zacht blijft schijnen…

er hangt toekomst in de lucht gesponnen door vandaag een web verleidelijkheid en schone schijn die vlieger gaat weer op duikelt soms of struikelt ik spin met zoete woorden lange koorden tot cocon trek met draden dood uit leven smul heel even spin de gaten dicht en hang weer vlug toekomst in de lucht…

Door schimmen van optimisme omringd en de triestheid van gele tegels ik mis de schijn van nieuw en fris en de rust van duidelijke regels weer even beleef ik de schoonheid van de na-oorlog nog voor het dromen werd bedrogen eerst een plaat, dan klak naar beneden de naald danst er zachtjes op en de muziek kraakt door het stof van de radio-versterker…

je groeide zacht bloeide in stilte op bomen en wegen jouw sneeuwse pracht zacht dalend in duizenden vormen elkaar ontmoetend begroetend in de avond en nacht haakte tot kristallijnen maar mocht in de zon je bloem niet meer schijnen het wit is vervaald verdwaald in kleurloosheid van water ooit zal jouw pracht weer gestadig dalen…

Wanneer ik ze wil gaan gebruiken Loop ik tegen een probleempje aan Ze passen niet en vol verbazing Zie ik wat of er fout is gegaan Tenzij: ze bij het bedrijf schijnen te veronderstellen Dat ik met twee linkerhanden moet stellen?…

het gevoel alleen te zijn er niet meer bij te horen maakt al je lachen schijn laat je brein ontsporen vrienden gaan verloren zoals sneeuw onder de zon door jouw hart gewapend met heel sterk beton mooie dagen gaan nu komen en jij weet echt niet waarheen de kerst laat van zich horen maar jij...jij viert dit nu alleen!…

Wat ben ik trots Op jou, op jullie Wat overweldigt mij Jouw schoonheid Jouw geheimen Ken ik, zie ik hier Jouw angsten schijnen door In je lach Maar je hebt toch Zoveel gevochten Bent zoveel gegroeid, Zoveel geweest Alles van jou Dat is mij zo lief Ik ben zo blij Op jouw zijlijn Ben niet zo bang Me te overschijnen Dat doe je…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

Graag schrijf ik gedichten tot eer van God om Diens Naam te verheerlijken wat ook eigen geloof versterkt daarbij brengt een verborgen lamp doordringend schemerlicht in heel mijn geweten laat de vermelding schijnen als je bij het daagse leven Jezus' wil niet nastreeft zijn schrijfsels aan de Heer gewijd verfoeilijk gekwezel scheldwoorden…

ik ben tot het metaal gegaan blazen lieten zuchten los bladders krulden zonder moeite op valse lagen zijn verdwenen geverfd met haat en nijd ik politoer weer langzaam kleur op wat de kern moet zijn staal de schone schijn weersta de zandstraal van kritieken nu en eindelijk zonder pijn ik geef niet meer om het publiekelijk juichen…

er hangt toekomst in de lucht gesponnen in een zucht een web verleidelijkheid en schone schijn die vlieger gaat weer op duikelt soms of struikelt ik spin met zoete woorden lange koorden tot cocon trek met draden dood uit leven smul heel even spin de gaten dicht hang weer vlug toekomst in de lucht…

er hangt toekomst in de lucht gesponnen door vandaag een web verleidelijkheid en schone schijn die vlieger gaat weer op duikelt soms of struikelt ik spin met zoete woorden lange koorden tot cocon trek met draden dood uit leven smul heel even spin de gaten dicht en hang weer vlug toekomst in de lucht…

jij en de zon gaan schijnen de wind vindt het kind van haar dromen door een kier in de hemel wolkt de schepping paradijs in korenblauwe ogen blikken je speelt maan omdat de nacht te donker is om God te zoeken in de velden slapend tussen witte doekenhelden de wereld vlindert naar haar zin, de rest komt er niet in, geen honing…

het regent licht bladeren waaien groen en natter dan de bui zag hangen in zijn snelle vlucht tussen vlagen wind en sluiers water ontlaadt de bliksem schicht na schicht, dreunt gedonder zonder zicht de plassen blikken terug als de zon weer vaal gaat schijnen het kermist in de hel, drie regenbogendik verdwijnen…

mijn glimlach tilt je van de grond we dansen op de liefde die ik in je ogen vond het is muziek van alle tijden waarin ik lente naar jouw zomer zal gaan leiden we reiken naar elkaar tot schaduwen verdwijnen en licht alleen zijn warmte zal schijnen we versmelten in elkanders geven hopen weer te delen in het nieuw ontstane…

is morgen nog te vatten door de vingers van vandaag honger blijft dorst is niet te lessen met een antwoord op die vraag straten vol met lege mensen huizen dromen weg na goedemorgen wensen zon verveelt de dag met schijnen laat uren in de schaduwen verdwijnen als de avond valt in wegen die verlaten kijken zal dan de wereld…

In het verdroogde oord van dit bestaan horen mensen hun naam, en ze steken een licht aan, jaren nog van hen vandaan: gekromde stralen geven letter-bleke schijn van wat nu handig wordt ontweken. Die ster blijft staan, als eindelijk eens iets echts in dit onwezenlijk verhaal. "Past jouw hand niet in de handschoen van dat niets?".…

Met zijn marcelleke en zijn pint raakte die vadsigaard toch bemind. Zelfs zonder kostuum helpt hij nu postuum bij 't liefdadig werk van Hyacinth ..…

Waarom moet onze liefde nu al sterven zonder namen in een boom te kerven Nu zal onze liefde verdwijnen en nooit zal onze vlam meer schijnen. Pascaline, waarom ben je verdwenen wat heb ik gedaan dat ik dit verdien zo'n leegte in mijn hart in ruil voor liefde vanaf de start.…

Tot, zie, een schijn zich kondigt, Spokig geheester door Dat als een ziel die zondigt Zijn loof verloor. Een schijn, zie, door die naaktheid Snelt snel nabij me en slaat - O schaam-doende geraaktheid - Mij in 't gelaat. Waar red, waar berg ik 't aanschijn, Graaf me in de mors'ge grond!…

Grauw weerkaatst in leemte slechts stoffige wind waait in eenzaamheid in ontelbare deeltjes naar een stil ogenblik… Dicht deuren vastgenageld aaneengesloten muren voorbijgang in stilte uiteindelijk niemand thuis de invitatie crepeert… Opvang schepte hij in illusies de schone schijn reflecteert in het zwart diep in de holst van de…

Of is het de zon die zo fel zal schijnen, dat het ieder mens zal doen verblinden? En misschien zijn 't wel de wolken die op een dag, naar beneden komen vallen als bakstenen. Ja dat vraag ik me dikwijls af, wat zal ons doen verdwijnen? Welk persoon of wat voor iets, zal ons uitroeien?…

De zon zal nooit meer schijnen, mijn smeekbedes werden niet verhoord...…

wil ik doen nergens aan denken ik wil voelen en aandacht schenken Vandaag wil ik schrijven gewoon met een pen op papier ik wil jullie vertellen over mijn gedachten, hier Vandaag wil ik "mooi" zijn van binnen en van buiten ik wil, oh zo graag alles een keertje uiten Vandaag wil ik stralen als een sprankelend licht gewoon even schijnen…

Als de zon nooit meer zou schijnen en de maan ook niet meer lacht zou ik in't duister verdwijnen met toch veel verbeeldingskracht... Als de wind nooit meer zou waaien en 't altijd windstil zou zijn dan zal ik dat briesje missen aan het strand dan minder fijn...…

Ik wentelwiek gedachten omhoog in een gat van waken, slapen en weer waken Snelheid is van belang in woord en gebed stil schroef ik zinnen vast in hoop ik wil niet los komen van de grond die ooit zo vast stond in geloof en vertrouw op het goede droom dag terwijl dat ene kleine lichtje het lampje liefde laat schijnen rotsvast .…

dobber ik niet genoeg in uw wassend water niet genoeg in uw zilver meer vlinder ik veel te veel tussen nu en later veel te veel tussen nooit en weer laaf ik me niet genoeg aan uw dikke druiven niet genoeg aan uw droge wijn tortel ik veel te veel tussen grijze duiven veel te veel tussen echt en schijn open ik niet genoeg de deur…

Ik zou me bijna schamen om een nederlander te zijn vraag me af; waar moet dat heen leven wij hier onder het mom van schijn ?…