Alle inzendingen over schijn en werkelijkh

jouw smaak is stilte het bittere verzout in leegte die nu is onstaan ik zonde te dicht bij je huid verblindde met schijn, licht ging voor heel even uit brandde je trots ontnam je de kans zelfstandig te kiezen mijn aardig werd jouw minder waardig je vecht voor je vrijheid in tijd en in plaats hebt recht op de ruimte die…

jij volgde mij verschool je achter iedere boom ik zag je schaduw van opzij en herkende daarin je schroom om mij aan te spreken was het plagen of ontdekken wat mijn houding zou zijn wilde je iets in mij opwekken ofwel speelde je de schone schijn wilde je iets losweken dat in jezelf besloten lag maar opzag tegen een eerste woord de tijd…

Vergeef me ik wil niet goedpraten dat ik tijd nodig had om de consequenties van het ene of het andere op een rijtje te zetten Misschien heb ik de schijn tegen maar ik hield me niet afzijdig echt, ik wacht nooit af Ik kijk niet weg ik kijk juist grondig voor een weloverwogen beslissing want er gebeurt zoveel en vaak zit er geen lijn…

De schim die nu met verlangen opgetooid haar zoekt, is schijn die naar een streling snakt.…

Een vlokje van koude sneeuw Smeltend in een warme hand Hoorbaar in elke eeuw En vloeibaar de palm omarmt Kristallen die helder verdwijnen De drup die de hand verlaat De regenboog die gaat schijnen En met volle schoonheid weer gaat Een vlokje van koude sneeuw Die alle kleuren draagt Hoorbaar in elke eeuw En ons met het prisma behaagt…

De pijn is groter dan de dagen die ik steeds weer beleven moet genadeloos verplicht te dragen wat ongevraagd de leegte voedt Geluiden uit een stil verleden schreeuwen om een tweede kans verlopen vlekken op het heden geven illusie nog meer glans Geheelde wonden scheurden open toen mijn allerengste dromen gehuld in schijn naar binnen slopen…

"Ik hoef op den duur", Zegt Jan van Dalen Geen cent belasting meer te betalen De ontvanger uit Hengelo schreef mij dit Riek zijn vrouw, ziet de zon weer schijnen Alle blauwe brieven laten wij verdwijnen In de Otto of de kolenkit Want Jan heeft, en dat is een zegen Vandaag zijn laatste aanmaning gekregen Staat duidelijk zwart op wit…

blindelings vinden ze elkaar in het donker hand in hand hart om hart kloppen twee levens een hechte band twee paar ogen vertellen in gedachten elkaar´s diepste geheimen onuitgesproken gedachten vervullen wensen in stilte… open –ogen- dicht twee paar knipperlichtjes schijnen helder zicht…

we bewegen ons langs elkaar heen en weer terug naar onszelf en we schijnen elkaar niet meer mooi te mogen vinden (ik geloof jouw woorden eigenlijk niet) gek, maar sindsdien is het alsof we ons huis bliksemsnel aan buitenstaanders verkochten en we bleven en die anderen kwamen erbij en ik ben nog zo verknocht aan het bekende…

Ik wil de zon niet meer zien schijnen, laat het donker zijn, guur en koud laat mij voorgoed in het niets verdwijnen of sterven in een donker woud.…

's nachts in mijn verstijfd bestaan is hij mijn enige bron van hoop en licht hij houdt de balans in evenwicht en roept telkens weer mijn naam hij wil mij met zijn schijnen beschermen tegen sombere gedachten die ontstaan in duistere nachten mij in mijzelf laten verdwijnen hij beschermt mij met zijn stralen tegen kobolten, trollen en geesten…

Het uur voor de dag de zestig minuten eer de nacht begint schijnen altijd sneller te lopen dan de rest van het etmaal Voor de nacht wordt nog even gelezen voor de dag omgedraaid terwijl sterren verbleken lijken onder te gaan Hier houdt iets tegen blijft het hout van het huis eenzaam kraken, wiegt de boom de taken in zijn kruin aarzelt…

Jij verdient een oscar Voor rasecht volkstoneel De schijn mooi opgehouden Belazerd, veel te veel Voor glashard kunnen liegen Dag in dag uit die rol Met alles te bedriegen Hoe hield je dat toch vol?…

De zonnestralen uitgebreid ze schitteren en schijnen dat mist en zelfs de nacht onze zorgen doen verdwijnen. Ga weg, o nacht en duisternis het voelt als een verschrikking de morgen die er nu weer is brengt blijdschap en verkwikking.…

ik speel met licht op je gezicht laat schaduwen dansen in nog onbekende kansen altijd was er contrast dat alles tot zachte proporties bracht in dat vage schijnen konden er ongezien zaken verdwijnen nu uitgelicht laten liefde en pijnen hart en ziel verschijnen kon je gezicht dromen maar de realiteit geeft een andere kijk…

schrijf me levend schrijf me sprekend van de dode die ik niet ben noch dat vroom gebeiteld beeld met ogen vol chagrijn houw me vrij uit grauwe kerken hak mijn valse ego om boetseer mijn wezen en mijn woorden naar de ware die ik ben want ik walg van religieuze pap met brokken waan en klodders schijn ken mijn vuur en mijn…

vreemd kijkt de kamer mij aan de balans is verstoord alsof er niets meer echt bij elkaar hoort alles toont een eigen gezicht in het nieuwe licht dat is gaan schijnen het samen is snel aan het verdwijnen waar tijd liefde in verbondenheid heeft gebracht is alles zich ineens bewust van nooit gebruikte kracht is er nog plaats…

Is er een tijd, een moment Dat plots alles anders is Kan zijn, ontstaan Dat liefde zich Openbaart aan mensen Die ooit elders waren In het firmament Die hun tweeling ziel ontmoeten Herkenning, vertrouwen Verbaasd en verwonderd zijn Er is veel mogelijk En onmogelijk duurt langer Eeuw na eeuw schijnen wij te zoeken Rusteloos en verdwaald…

je ging Ook waarom en waarheen Daar had ik begrip voor Het was je gegund Maar de toekomst voor ons Had toch beter gekund Dus heb jij momenten Met het zelfde gevoel Dan is voor ons beiden Het ultieme doel Om samen te zijn Voor de rest van ons leven Want besef het maar goed Het leven duurt even Het wachten lijkt lang Maar dat is pure schijn…

in tere tinten en gebogen lijnen groeien witte blaadjes in een krans om het gouden hartje van het madeliefje ze bloeit in het buiten schijnen het zonlicht schijnt op haar in zacht gebogen twijgen in het liefelijke ochtendlicht van blank goud golvend pronken kleinmoedig sluimer jij door de wind glimlachend in een woest spel onuitputbaar…

striemende woorden bevroor tot ijs voor hen die ze hoorden scherp spiegelden sterren de waarheid in het zwart oppervlak dat feilloos gerechtigheid zag waar vergeving al in rietkragen ruiste verwarmde zon het doldriest onbesuisde brak langzaam het ijs smolt wrevel en ergernis in rimpelloos verdwijnen zo dat hij weer in water kon schijnen…

waar de hemel lichtjes kiert en liefde je beweegt meer te geven dan te nemen begint het paradijs in licht dat warm gedragen wordt door akkoorden die in het wereldse nog nimmer zijn gehoord waar schepping in vernieuwend groen kleur en vormen schildert van het komende seizoen daar zal jouw lach de zon doen schijnen met ogen stralend…

als een hemels schone schijn laatste krachten samenbalt toont het met groots spektakel aan er is weer een bestaan verknald brokken komen flitsend voorbij verslaan in een zonnelichtkrant hoe de lang verloren strijd eindigt als gebluste komeet gelukszoekers lopen te hoop voor dit nieuws uit eerste hand trachten snel nog wat te vangen…

Ik zou alles willen opgeven Alles wat belangrijk leek Me volledig willen overgeven Aan wat eens onmogelijk bleek Ik wil helemaal niets meer willen Niet meer moeten, alleen zijn En alleen nog verdwijnen In een stille witte schijn Ik wil alleen nog waarnemen Me verwonderen over wat is En me geen zorgen hoeven maken Over wat ik wel of niet…

Ach laat de nacht de dag maar zijn, de dag lacht mij al langer uit Als de dag weer dag is, trek ik er weer op uit Ach laat de traan de lach maar zijn, de pijn straalt in beide door Pas als de lach de lach is, dan ga ik er weer voor Ach laat het licht het licht zijn, zodat ik altijd schijn, op dag, op nacht op traan en lach…

Stilte heeft voor mij geen vragen antwoord ligt te rusten in het brein alleen wanneer immens verdriet of pijn nog vraagt naar het waarom wordt stilte uitgedaagd ligt het schreeuwen voor de hand dan verlang ik naar intense rust met gesloten ogen vraagt het gemoed geen mededogen waarin ik verzand veerkracht is soms schijn doch het antwoord…

De zon is prachtig, ze zal optimaal schijnen. Ze brengt een lach op je gezicht, wees dankbaar en geniet zoveel mogelijk. Neem op tijd je rust en drink wat meer, want dat is heel belangrijk. Mooie zomerdag toegewenst.…

Je hebt de grens te ver verlegd om doelen te bereiken en zo jezelf het woord ontzegd achter gebroken dijken op zeeën zonder horizon raakt ambitie vlot op drift in spiegelschrift op oud carbon staat je eerste tekst gegrift: "ïk ben veel kleiner dan de zon en zal nooit feller schijnen ik zie de hemel als balcon voor jou en al de mijnen.…

er waren rozen daarboven in witte sferen transparante muziek lichtte op bij vluchtig passeren verbaasd naar je lichaam kijken dat alleen het zijn liet zien nog een vage schijn van het aardse zonder vaste materie het mysterie van denken en overal bestaan zonder gaan geen woorden maar weten delen wat ooit is vergeten voor…

angst en onzekerheid is datgene wat de ziel splijt ik kan de kleur van je ziel niet zien ben ook geen hoogmoedige psycholoog die denkt God te kunnen vervangen terwijl ik in je woorden bleef hangen en jij na een verhit betoog nog immer gevangen wat ik wil is dat het licht van God zal schijnen in je ziel…