Alle inzendingen over schik

straal maar laat het licht glanzen ook in de schaduw zie je mij dansen op flarden muziek uit het diepst van je ogen we spelen liefde in blikken zonder te schikken…

Spoel het grauw maar van mijn hart met liters regen, en pak de draad op van mijn bestaan Eindig ons maar in verwijten, laten we denkend aan de eblijn staan Wijs ons na met honderd vingers doe het mooi van gister maar af als zot Zijn we natter nog als buiten, dan schik ik me, dan schik ik me wel jankend in mijn lot.…

Als het u om 't even is Kunnen wij deze zaak schikken Zei de bloemist tegen de Klant die zich over 't boeket Kwam beklagen - Zo pittig geprijsd En ze stonden maar drie dagen…

ik schik en herschik wat ik schrijven moet op een stuk papier woorden karig als een schraperig geschilderd veld met stramme hand en stroeve pen binnen weerbarstige lijnen bangelijke woorden die rondjes draaien binnen perkjes van papier onrustig wacht ik op de taal die uit me zwermen zal en het luchtruim vindt…

Er zijn nog volop gratis zaken, Bijvoorbeeld het ouderwetse schik maken. Met een blik Maak je al schik, Of anders over de hik. Of heb jij je buik al vol Van gratis lol ?…

Er zijn nog volop gratis zaken, Bijvoorbeeld het ouderwetse schik maken. Met een blik Maak je al schik Of anders over de hik. Of heb je je buik al vol Van gratis lol ?…

warm nog de herfst ik schik haar kleuren behoedzaam , behoudend beducht voor december…

Als gelach, schatergelach het gesprek overstemt wordt de inhoud ondergeschikter!…

Elk zal je tuintje roemen, En jij hebt grote schik.…

toppen van struiken geschikt in water gezet schoonheid afgemaakt…

Ik schik me in jouw eenzaamheid Doordrongen van de innigheid Van mijn bestaan...…

als scherven liggen ze een bord vol ik schik ze het puzzelen snijdt gebroken lijnen weerspiegelen rode draden een zwarte weg…

ik herken de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt tot pastel laat verzachten alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant bevallen op mijn netvlies ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

wij tuurden samen naar de einder ik zag nog zon en jij zei dat het donkeren al begon het zachte licht bescheen warm je gezicht jij rilde even alsof de kou je al deed beven wij zijn gaan lopen ieder in zijn eigen pas op een ritme waarin handen zich niet samen wilden schikken nog overbrugt mijn lach het niet meer kunnen raken onafhankelijkheid…

ik houd zo van de stilte het ruisen van de wind langs het blad dat zachtjes bijna onmerkbaar trilt de sereniteit die mij raakt, maakt dat ik mij moet bezinnen mijn gedachten schik toekom aan mijn eigen de vertrouwde ik ik houd zo van de rust in de geboren morgen wanneer alles onaangeroerd voorzichtig adem haalt de pracht na de…

Ik kan de liefde doden, het bloed afvegen, getuige spelen Ik kan je zien op de plaats delict niet verschrikt, in je schik Ik zal je helper zijn, handlanger, leven korter.…

Terwijl ik dicht en in der minne schik.…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

nu stopt de stilte in een zachte snik waarmee ik gekleurde woorden in een regel schik om te stollen in bezongen tijd die de zwoele klank uit taal bevrijd…

In het centrum van mijn ik leef ik hier en heb nog schik In het centrum van mijn zijn weg van zorgen blijf ik rein In het centrum van mijn leven ben ik mezelf zonder te zweven Hier is het vrede slaap ik zacht In dit centrum schuilt mijn kracht…

Heel even haal ik de letters uit het alfabet schik en herschik pressie zit er niet achter geen klank hoeft te klinken taal is universeel niet te min versta jij het niet…

Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.…

leemte is de vijand van de dichter een lege bladzijde moet worden beschreven met dat wat zoal aan hem voorbijtrekt en wat hangen blijft in de zeef van het geheugen de dichter is een zoeker die zich wel moet schikken in 't lot van het onvoltooide…

hoe ver woont de mens in buren ook al voelt men bij het passeren elkaars huid schuren de afstand wordt groter als woorden interen en ogen slechts inblikken raak mij niet meer ook in mij roept een stem om in te schikken…

Ik kiezel langs waterwegen waarin ik in grillige patronen een bont mozaïek van dagen schik helder en klaar alleen rimpelende uren giet ik in dempend matglas daar niet alles te dragen valt.…

Met Ramses is het altijd goed gegaan, Want Ramses is geleerd om zich te schikken. En is ie toch een keer recalcitrant, Eén aai en er is niks meer aan de hand.…

Wel vraag ik ze, voordat ik me zal schikken, Beslist niet in m’n dichtader te prikken.…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…