Een dans, op het ritme van een passie
een canvasdoek een labyrint van kleuren
betoverd door wondere geuren
een handpalm leid je naar een tedere sfeer van amber
met jaloerse penseeltjes, een schittering van verfgeuren
in een palet door heen je atelier
wachtend op een expositie ,
schildersverdriet dacht het niet…
Vannacht heb ik stofgoud verstrooid
Over de treurbeuk die over de stroom hangt
Een wapenschild met een vlinder geschetst
Om blauwbloedig met vaandel en een loze kreet
Te tronen door een luwe dreef
Verder heb ik een aquarel af
Een inktvis die zonnebaders van het strand plukt
Tentakels die uitvloeien in zand
Al beken ik ruiterlijk
Dat niemand…
dicht bij het raam
probeert ze het licht te vangen
door de verf te mengen
schaduw van verlangen
hoe helder ook haar oog ontvangt
pigment tot de exacte tint
verwoede poging tot vermengen
natuur lacht zacht en wint
nietige bloem, ragfijne tak
haar kleur onvatbaar teer
gaf haar een naam
schildersverdriet van weleer…
en je flashbackt door mijn leven
en de dagen groeien én de jaren,
en wat waren
wij heerlijk medeplichtig
aan alles wat nooit mocht, waarbij ik zocht
naar die ene waarheid en ik werd
een zolderdichter met schildersverdriet
maar het vuur en het verlangen blijven.
ze zijn springlevend, ze sterven niet.…