Alle inzendingen over schittert

witte december morgen zondag zonder zorgen de straten onbeschrijflijk vredig ingeslapen kom mee en zie hoe schittert toch dit witte pak als diamant op ‘t rode dak en ‘k weet dan wel in ‘t hel gestraal dat ‘t werk is van ‘t zonnespel…

Morgenster schittert. Ook de zon die komt dan op. En de dag begint.…

Er schittert schoonheid, ondersteboven, dubbel -- in de parkvijver.…

Soms schittert de zon in de druppel die ik ben -- in de levenszee.…

Een lichtje dat schittert in de duisternis. Een kaarsje dat brandt fluweel zacht. Met iets van schittering mag ik dat kaarsje zijn, dat zo lang branden zal zolang ik leven mag. Een kaarsje dat hoopt dat zijn licht- uitstraling wordt gekeerd. Dat iets van zijn menszijn door een andere lichtbron wordt gewaardeerd.…

Pril zonlicht schittert als miljoenen diamantjes in de dauwdruppels…

het danst ongeleid in vastomlijnde ogen reflectie schittert…

ze lonkt verleidt geurt sjanst schittert zo is ze de Lente…

De avond schittert kauwen vliegen gezamenlijk naar een flatgebouw.…

Lentetraan schittert als een ruwe diamant zo puur en zuiver.…

Champagne schittert licht door de glazen toekomst we drinken er op…

[Haiku] het water schittert een duizelingwekkend licht achter de duinpan…

ragfijn kant schittert parelende dauwdruppels ingenieus schouwspel…

Zijn vurige hoofd duidt de avond als een ster schittert lucifer…

Aarde, je schittert met je natuur vol schoonheid in alle kleuren…

een meeuw tussen zon en witte aarde schittert zilver vleugellicht…

[Senryu] lichtjaren later schittert een dode ster nog in onze ogen…

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek een glimlach schittert.…

Parelmoer schittert verbazingwekkend dichtbij met oranje kraalogen vraagt ze nogmaals of ik toch echt niets te eten bij me heb…

vol zwart en wit waar niemand verdriet wil delen maar vol zelfmedelijden zit Ik heb voor elke waarheid gevochten keiharde leugens heb ik weg gejankt verstand en gevoel in elkaar gevlochten het vertrouwen is nu afgeslankt Ik heb het eigenlijk wel gezien deze wereld moet een virus kwijt ik kom later nog eens terug misschien als de leugen schittert…

even gedoken in verlopen letters en woorden die nooit meer gehoord worden onbestelbare brieven vol liefde aan het einde van talloze relaties en nu in alle eerlijkheid niet meer te genieten het is een schichtig toneel geworden met talloze anonieme correctoren op een oncontroleerbare niet bestaande werkelijkheid het scherm schittert…

Dan de najaarszon die ongehinderd schittert, wijl jij door de Kempen fietst.…

Elke fonkeling schittert in mijn hart De nacht is niet meer zwart Oneindig veel sterren Zeggen mij gedag Ik voel iets Wat ik al wist…

Wind snijdt in het gezicht Een waterige winterzon geeft de grijze vlakte kleur, die schittert in het bleke licht…

Verblindend schittert de wijde zandverstuiving; een hoge treurberk glanst luchtig en opwekkend, vol verkwikkende schaduw.…

na de regen schittert het dorp in de zon één toeft te komen winkelwagentjes rollen nog in processie voort zondag rorate…

het licht van de maan schittert sterren in haar lach haar hemels lichaam strelend ademt de wind zacht watervallen in de nacht…

Ieder jaar overvalt me weer die euforie als de lente haar loper uitrolt En ze schittert met het mooiste kleurenpalet in perfecte harmonie…

Een jonge zon schittert over takken, vindt mijn raam en lacht om mijn nog niet ontwaakt gezicht.…

kleuren verkleuren schoonheid vervaagt warmen aan het zonlicht schittert het teder tegen het ochtendblauw samen op een bloem die weldra verwelken zal dansen zij tot het hun allerlaatste is…