Alle inzendingen over schrappen

Ik ben verliefd, zo vreselijk verliefd op al mijn eigen woorden dat ik geen enk’le schrappen kan. Maar dichten is niet louter inspiratie het is toch zeker en vooral, veel transpiratie en schrappen, heel veel schrappen maar. Mijn zweet dat stroomt, mijn tranen niet veel minder. De vruchten van mijn dichtersziel kan ik niet aborteren.…

naar lucht happen, wissen zo wijs als een herinnering het minder kan maken; zalig wordt het in je hoofd blijft vaag een blauwdruk na niet uit te gommen.…

Want als ze schrappen, schrappen ze het eerst Die sport waarin één land zó overheerst.…

Je voelt wel voor een dagje naar het strand tot blijkt dat de directe treinverbinding verdwenen is. En bij die ondervinding krijgt menigeen dan vreselijk het land. Nee, Zandvoort is te zwaar voor de NS: Zien die meer in een Poolse strand-expres?…

in de poëzie is bijna elke regel er één teveel met dit gegeven kwam ik mezelf tegen met een potlood in de hand gereed om te schrappen wat nog overbleef was een leeg blad…

Schrijven is het schrappen van alle overbodigheden zo dacht ik hier toch een heel gedicht te hebben opgeschreven maar bleek het uiteindelijk een leeg vel te zijn met niets er op maar kom daar maar eens mee op een site vol met gedichten…

ik sloot de pen wat af was leek geschreven met de zinnen die bleven de woorden die verdwenen ik zond ze henen zonder genade met voorbedachte rade ja ik beken…

Discriminatie in de gelederen, hij zou beter moeten weten door het woord discriminatie te schrappen in zijn woordenboek!…

Het veiligst is van iedere etappe De laatste kilometer maar te schrappen.…

De roomse kerk is liedjes aan het wissen, Ze schrappen uit de boekjes ‘Stille nacht’, (Dat u met kerst daar niet vergeefs op wacht) Ze zullen dat nog bij hun missen missen. Verboden wordt het niet dat lied te zingen… Dat vind ik nou zo zwak van roomse kringen……

dat ene woord, die metafoor steeds weer benadering vertwijfeld zuchten zij en smachten verdrinken onmacht in de kroeg zoeken, zwoegen, schrappen, zagen soms een kus van Muzemond…

Geleid door een nieuwe formule om aan te pappen ontstond veel chemie met een pront element te Rheen slechts bekend onder nummer uit het Periodiek Systeem en zonder ezelsbruggetje moest ik haar schrappen Trouwens had ik Hahelibebcnof niet vergeten me met al die schillen nog geen raad geweten…

Een fietsend kind wordt nog een zeldzaamheid Dus schrappen scholen het verkeersexamen Daar zij dit dreigend tijdsbeeld reeds beamen Het laat zich raden waar dit straks toe leidt Zo raakt een kind, vrij van examenplicht Juíst stuurloos en in wankel evenwicht…

De zinnen schrappen steeds meer woorden waardoor het gedicht geen einde vindt dus maar weer terug naar het pril begin de inhoud zweeft naar alle kanten een titel is pas achteraf te geven of wellicht zelfs helemaal niet…

Ze banen wegen naar de toekomst, maar veel banen wegen financiëel zó zwaar dat men ze schrappen moet, ’t kan verkeren. Dus onderweg straks naast de baan met pech ? Verwacht geen wegenwacht, díe baan is weg.…

Allicht, we zijn hárd aan een workshop toe Om seksespecifieke taal te schrappen Omstreden toch, die rare eigenschappen! Op man en vrouw rust voortaan een taboe Straks schrijven wij geheel geslachtsneutraal In politiek correcte kwezeltaal.…

Philips gaat vierduizend banen schrappen Voor al die mensen is dat vreselijk sneu Een fout in het apparaat voor slaap-apneu Doet Philips nu zelf naar zuurstof happen En ook al kon je het misschien verwachten 't Geeft toch weer heel veel slaap verstoorde nachten…

als alle woorden zijn geschreven als alles staat waar het moet als de dichter ledig staart niets meer toe te voegen niets meer weg te schrappen niets meer in zijn petto voor hen die dit gedicht nu lezen voor hen die kunnen denken vooruit met de geit dat dit gedicht er altijd al dat het even goed door mijzelf in de goot gevonden kon…

Wat blijft er over van een goed verhaal, Wanneer we vieze woorden, foute grappen, Uit alle kinderboeken willen schrappen? Dit lot treft nu het werk van Roald Dahl. Straks mag alleen ‘wat door de beugel kan’, En niemand vindt er meer een donder ‘an.…

er wordt te veel gezegd te veel beloofd te veel uitgelegd waarmee de kracht van woorden worden gedoofd geen woorden maar daden de schouders er onder zetten de afbraak van taal beletten woorden moeten weer opnieuw worden gewogen en die te veel hebben gelogen moeten we schrappen desnoods verdagen tot ze er niet meer toe doen…

Zo heb ik dan zeven woorden geschreven Daar is het niet bij gebleven Ik schrapte de eerste vier Die waren hier niet nodig En je begrijpt het al zeven als getal was nu ook overbodig Woorden geschreven Daar kan ik mee leven Maar moest het zijn dat “geschreven” je stoort Houd het dan bij dat ene woord…

(ook de poëzie) je herhaalt hardop wat in je hoofd zit je schrijft het op en schuift met woorden je schrapt en streept en schrijft opnieuw tot het hangen blijft je leest weerom en als je er warm van wordt dan is het goed tenminste vooralsnog…

* Woorden schrappen van Grieks Latijnse afkomst degradeert de Europeaan verbaal Brulaap!…

Ik boekte een vakantie naar de zon Met palmen langs het hagelwitte strand En factor 50 tegen zonnebrand Zo blij dat het nu eindelijk weer kon Maar Benschops Schiphol werkt helaas niet mee Een weekje Zandvoort is nu het idee…

iets willen schrijven dat is niets dan tijd verdoen doorstrepend wat je schreef opnieuw schrijven en ook dat weer schrappen aangezien wat je gedacht had slecht bleek maar bij nader inzien nog zo gek niet was misschien zelfs bij benadering het beste hoe- wel uiteindelijk toch ook alleen maar bij benadering en dus zo ongeveer precies niet…

. ----------------------------------------------- Je kunt er beter laat dan nooit mee kappen, Maar gaandeweg komt men tot het besef: Een bodemloze put, die JSF, We doen er goed aan om dat kreng te schrappen. Politici, die rekenden zich rijk, Maar theorie is lang niet de praktijk.…

dus spons en zeem ik, in- tussen dringen zinnen binnen in mijn hoofd ik moet weer schrappen, knippen en plakken; altijd wil ik ergens anders zijn zo ook vanavond loop ik voortdurend tussen klei en aanrecht, van wolk naar peer en terug; altijd ergens anders heen en als ik anders wil ik hier, zo stroom ik heen en weer, een echte vis!…

Dat buitenhuisje zij de prins vergund En ook een hoger uitkeringsbedrag En dat hij nog steeds gratis vliegen mag, Al is het ook privé, vind ik geen punt, Maar wel dat hij voor de Olympiade Laatst Koning Voetbal lelijk heeft verraden.…

alleen wat woorden op papier dat is wat ik ben en er van mij zal overblijven spreken doe ik ze niet wel lezen en schrappen meer komt er niet bij kijken of toch?…

ik hoor het ruizelen van woorden uit de bomen van mijn dromen die ik optuig in mijn geest het is een feest van groene blaadjes prille tonen op muziek van lente als de winter is geweest in kleur bloeien akkoorden als zinnen zich formeren volgens regelen der kunst schrappen en opnieuw proberen wind draagt traag wat inspiratie aan als…