Alle inzendingen over schroom'ge

Je plukt de woorden van mijn boom zonder schroom Zaai je mijn glimlach…

Geliefd achter schroom. Etaleer jouw kundigheid. Door kou en hitte.…

- - Wees niet de schroom'ge...…

in zijn dromenland loopt hij zonder schroom vooruit zijn stokloze hand leunt tegen de rijke stam van zorgeloze dagen…

Ik hou je wakker tot ik je schroom overwin en als ik dan zachtjes trillend begin je waakzaamheid weg te strelen halen mijn nagels over je rug de woorden terug die ik eerst van mij zelf liet strelen.…

God had ergens onheil geroken de slang had Eva aangestoken pluk toch van die boom- toen zat zij vol schroom achter een vijgenblad verdoken.…

kom schuilen onder het bladerdak loop met mij het schaduw pad weg van het helle licht dat genadeloos je zorg en pijn beschijnt een kleine pauze op een omgevallen boom samen praten zonder schroom in delen vallen lasten van je schouders die doodmoe van het dragen zijn met een gestrekte rug weer terug in het licht waar de zon schijnt…

Een dame, een schaakstuk te Rome, Vertelde onlangs zonder schromen: Je weet hoe het gaat Als 'n koning je slaat Dan voel je je heel snel genomen…

Dan helpt de EU: heb dus geen schroom! En dus krijg je vast weer dagenlang last van je slepend vermoeidheidssyndroom ...…

Zo goed als je bent Veel te goed voor Deze wereld die Bol staat van Onzegbaar veel Kwaad - zo vaak al De ander ontzien die Dat niet verdiende - Leer je eindelijk Je eigen ik te ontzien En schroom je niet Langer jezelf te zijn…

haar oogopslag zegt meer dan woorden kunnen zeggen haar handgebaar legt uit wat hij niet uit kan leggen haar warme lijf verdringt zijn allerlaatste schroom haar zachte stem verwoordt zijn allermooiste droom…

met je vingers aftastend helemaal over zijn gezicht heel voorzichtig aanrakend daar, in het donkere licht je voelt hem aan, zo puur niet met gêne, zonder schroom je "ziet" hoe hij werkelijk is zonder dat mooie laagje chroom…

Schroom niet te huilen Wend niet af dat bedroefd gelaat Vermag het niet in stoer te schuilen Zwijg niet, liever dat je er over praat Veins niet ongemeend het is vergeten Eenzaam is de mens die niet wil weten…

sneeuw op zerken van hen die wakker leefden en zij er boven, wier gemoed in aarde slaapt, licht hernieuwt zich in z’n baan, de tijd waait de nieuwe dromen schoon, op hun hoofden rust de luchter van een keizerkroon, het zicht op de kortste dag is dood, het heeft zich uitgeput en laten kussen in de langste nacht en verlaat ons zonder schroom…

- - Wees niet de schroom'ge...…

Ze dansten en ze dronken zonder schroom. Maar toch ontbrak er iemand in de rij. Wat zien ik? Albert Mol was er niet bij.…

als tussen droom en werkelijkheid geen scheidingslijn meer loopt en zonder schroom de wenselijkheid aan realiteiten wordt geknoopt dan kan de vraag het antwoord zijn op wat ik eigenlijk wil… en valt vandaag het menselijk brein in slaapstand eindelijk stil…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

een gedicht geschreven op een gebruikt servet om je mond mee te deppen zonder schroom om iets in te vangen voor een droom een gedicht geschreven op een servet mag heel eenvoudig hoeft niet in 't net…

teder het aquarel van de frêle jonge vrouw die haarzelf in naaktheid met ietwat schroom bloot heeft gegeven voor de eeuwigheid…

schroom de grond in boren ik geef ruimte aan agressie ontzie mij daarom niet je zult zuchten van verlichting en schor roepen hè eindelijk heb ik die dreyfsandt te pakken en eens diep in de put laten zakken KOM OP !!!…

Vermag het mij te doen blozen Kus mijn nippels als rijpe frambozen Laat mij met exotische oliën beroeren Tot een ongekend hoogtepunt vervoeren Schroom niet ongeremde lusten te delen In hunkering door minnekunst te helen…

Ik word niet gehinderd door regels Ik ken ze niet Niet gehinderd door reputatie Die heb ik niet Niet gehinderd door schroom Ik voel het niet Ik kan nog wel wat leren Krijg ongevraagd advies Zo zei een literaire pief “Vermijd de woorden ik en niet, ze zijn zo negatief”…

Ik schroom te treden op het purprend bruin; Ik schroom de voet te zetten op het mos Zo gul aaneengegroeid.... Het lijkt me een bos Vol lommerpaadjes, of een feeëntuin Priëelig groen en koel. - Een mensenvoet Vertreedt zo licht... en weet niet dat hij 't doet.…

schakeringsgewijs schaak jij het grijs zonder te kleuren of te schromen toon jij de bomen volkomen naakt en blaakt wanneer jouw laatste dagen het laatste blad - voldaan de winter binnendragen…

Wellicht begrijp je daarom ook mijn schroom: Ik neem dit jaar een Foster Parentsboom.…

Ik wilde graag dichten maar was geen poëet aan mij hing het label gevoelsanalfabeet na jaren van schromen ben ik tot een nieuwe conclusie gekomen wat het husselen van mijn emoties betreft lijd ik aan gemoedsdyslexie lyriek blijft voor mij helaas utopie…

zoek de koelte bij valavond onder mijn luifel drink op het terras uit mijn glas het klaarste water nestel je zonder schroom in de holte van mijn hand schuif je kussen om vannacht te dromen tegen mijn duimmuis aan leun een beetje zomaar tegen me aan.…

Schroom zeker niet om mij te steunen, hoor Ik moet als dichter ook de winter door En bied u bundels voor uw mededogen Dus koop mijn werk - voordat ik omkom - snel Hoe? Google dan mijn naam + .nl…

Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…