In de doolhof der dialecten
ben jij in je stem door mij herkend -
als dan de adem op gekoelde ramen
de semantiek van onze namen
tot één teken ketent en tezamen
voegt wat eens gescheiden was,
geneest wat genezen moest alras.
---------------------------------
uit: 'Van het wolkje af', 1980.…
loop de trap af laptop onder de arm in het stoffige voetspoor van stu
denten om voor het eerst herkend te worden her opnieuw vereist een
vorig bestaan in semantisch systeem van individu [ ] niet gelijk aan
dat wil zeggen anders dan vroeger liep men op straat bananenschil rond [zijn
knie en kamde zijn borstkas met behulp van speeksel stond voor…
of moet men gewoon de dorst lessen
en kan men er puur de broek aan vegen
ook aan het streepjes vegen
uit gemakzucht of nul op het rekest geven
want soms ruikt het naar de mutsaard
maar vrijwel zeker komt daarna de regen
echter het geschil geblust
de ongelijkheden blijven zich onderscheiden
en zo komt men na vele jaren steeds nader
de semantiek…
in vuurgevechten of explosies wordt gesmoord
Geef het woord kans om te klinken, gewoon hardop of fluisterzacht
Geef het tijd om te bezinken, daarin schuilt de grote kracht
Dus kom maar op met je werkwoordsvormen, met voltooid verleden tijd
Sla metaforen om mijn oren, gooi het stafrijm in de strijd
Kom met kracht van argumenten, interpunctie, semantiek…
een hoopje nog en het is
een mootje meer en het is
een enkele tel en het is
de daken dragen de regen die de daken dragen
de mannen dragen het lichaam dat de mannen dragen
de bomen dragen de takken die de bomen dragen
de violen kermen de violen
het einde stuitert op het einde der spiralen
de hond blaft de hond
je schouder haalt een schouder…