Alle inzendingen over sentiment

Je slaapt niet en je eet niet Schrikt van elk sentiment Vreemde kronkels in je darmen Als je in nabijheid bent Van de vrouw die is verworden Tot datgeen dat niet bestaat Strak gevangen in gedachten Die je niet ontsnappen laat Je weigert elk compromietje Met de harde werkelijkheid Dus je leeft je lange dagen In volmaakt verleden tijd…

Ons land wordt tot het bot geïnfecteerd Het Ruttevirus vreet aan fundamenten En ondersteunt de platste sentimenten Je moet maar zien hoe of je integreert De botte bijl in alles wat verbindt De mens zorgt voor zichzelf, de sterkste wint.…

As verzandt langzaam tot sediment Als hij wegzakt in het sentiment Van een golvende herinnering Onderweg naar de Noordpierbranding In het deinen op duinen van woelig water Valt het nu samen met later En spiegelt de zon zich als zilver aan de oppervlak Waaronder een zee van stilte zich stelt op zijn gemak.…

In haar sentiment toverde ze prachtige kleurenbeelden tevoorschijn. Uniek waren de mooie felle kleuren, die in een razend tempo voorbij kwamen. Weerzinwekkend, fraai opvallende kleurenmelancholiek, die de avond bleef bewonderen totdat de lichtflitsen het spel der kleuren deed veranderen in een mooi nachtelijke vuurwerk.…

loop ik over van sentiment, vormen wij écht één geheel... Ik wéét dat jij er bent, in mijn maag en in mijn hoofd... is er niemand die mij zo kent, was jij maar aan mij beloofd... Ik lééf,omdat jij er bent... 'k voel je van top tot teen, is er voor jou geen concurrent, ben je voor mij écht nummer één...!…

Mijn vader noch mijn moeder hadden een afscheidswoord ze hadden in hun leven genoeg gezegd waarschijnlijk ook verzwegen ik hoorde eens dat laatste woorden kracht geven dat is voor mij uitgebleven ik neem het hen niet kwalijk het is te lang geleden om daarmee nog te leven alle sentiment van het sterven alleen al vond ik voldoende het…

De beginselen begreep ik voor handen uit hemelse bron schaduw zonder verlangen zonneschijn in schemerstilte hoorde ik jouw naam, onuitspreekbaar alsof er niemand jou werkelijk kende was je alleen, soeverein en stoer teder aangetast door sentimenten riep je mij naamloos terug in het verleden de beginselen ontroerden mij jij was mijn…

Begin van de dag als zonnestraal zoals een hemelpoort opent voor een grenzeloze eeuwigheid zijn mijn emoties het sentiment.…

Dit ene moment, gezien als gemist sentiment. De seconden die de knuffel duurde, de seconden waar ik mijn leven verhuurde. Voor nu voor later en voor altijd, zal deze knuffel meegaan met mijn tijd.…

Ik luister en soms hoor ik het 's nachts het hulpeloos gehuil van al die afgedreven zielen nog door geen polsslag voortgedreven nog zonder dromen zonder sentiment weggeworpen...... Het hart is verdreven uit de mensen lachen is er niet meer bij huilen al helemaal niet.…

doch met vrienden op het werk is het sentiment nog redelijk sterk. het alleen gevoel is op zijn best, in combinatie met wat stress. mijn eenzaamheid gebruikt zijn macht in de vroege uurtjes... van de nacht. dan dwaalt emotie door mijn hoofd, "een fluister" die mijn elan dooft.…

leven blies de schrijver in een vergankelijk relaas met taal als goddelijk instrument beeldde uit in enkel woorden de werkelijke mens – al schrijvend ingekleurd en verkend met de sentimenten van die tijd kleine eigenaardigheden innerlijke en fysieke strijd typische geuren kleuren klanken miskenden uit een triest verleden danken…

luisterend en genietend hoor je uit de radio liedjes van de jaren tachtig en daarvoor ik glimlachte ontspannend op het geluid van child in time maar daarna die prachtige melodie van het dorp oké, het is misschien heel cliché zijn twee echte topnummers meesterlijk meeslepend het ontroert me nog steeds wordt vermengd met vleugjes sentiment…

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit: 'Steden en sentimenten' (1976)…

Een landschap blauw met roze grond Gemiddeld maar toch zo verwond Door afkeur, sentiment, gebrek Geen dag meer vrij van ons gesprek. Als ik toen, met m’n stomme brein, De juiste woorden had gekozen. Zou ik er altijd voor je zijn, Waren wij in liefde virtuozen. Voor ons een leven lang en fijn, Als wij elkander troostten.…

De striemende wind Splijt mijn brein Ratio in de lucht Gedachten op wolken Isothermen als wichelroede Doezelend op de thermiek Van mijn gevoel Regen geselt het sentiment De huid doorweekt Infiltratie tot het skelet De diepste krenking Letselschade Afbrokkelende koraalbank Zon aan de hemel Aarzelende oogopslag Stramme ledematen…

de woordenvergadering verliest zich in een zoektocht naar rijm het onnadenkend samenvoegen leidt tot wartaal de ogen van medelingen zijn geleend van anderen of zwemmen in teveel sentiment wat alleen staat klinkt zo hopeloos verloren nee, de waarheid ligt ergens anders meer in het vrije vers en in het samenzijn van letters in liefde dus…

Je groengrijze ogen waarmee je tegen mijn sentiment stoot m'n hart tekeer gaand een schuddende hete klomp lood Priscilla, smaragdje wil je bij me een nachtje? En kijk me dan zo aan van dichtbij jij zielsmooie vrouw in m'n armen dicht bij mij…

iedere dag een maagdelijk doek het palet vol kleuren de eerste streek brengt zon en wind misschien wat lichte geuren zacht vloeien de pigmenten met persoonlijke sentimenten nog is er harmonie maar drogend lopen vormen vast verdwijnt de tolerantie zet structuur zijn vaste stap lijkt souplesse arrogantie pas later strijkt de…

Ontloop de dans Volg de signalen Trek een streep Bepaal je grens Zoek een doel Dat je kunt halen Vervul je droom En leef je wens Ontzie het risico Van zwakke schakels Van valkuilen Vals sentiment Dubbele agenda's Tegenstrijdige belangen Ontwijk het pad Dat je niet kent Wees niet bang Te kunnen falen Ga er voor Met heel je hart Wees…

Ontsnapt aan de rijmen van smachtende heethoofden (anekdoten die qua lolligheid niet voor elkaar willen onderdoen) sta ik recreërend aan het perspectief van de leegte: het Dwingelderveld (daar waar het oog van Achterberg je terzijde staat) Hier moet het toch lukken verbale vormen om te zetten naar nieuwe sentimenten, Gerrit?…

Zo begin ik aan een nieuwe start, op een heel droevig sentiment, met jou nog heel diep in mijn hart, dat, zegt men, vanzelf wel went. Duwt men mij in de rechte voor, waarvan ik de ploeg niet wil weten. Heeft dan niemand meer door dat ik jou echt niet wil vergeten.…

Een druppel valt uit mijn linkeroog Met veel kabaal op het laatste woord De inkt was droog, is nu weer nat Nog nooit zoveel verdriet gehad De letters verwateren, worden één Het sentiment smelt tot een blauwe vlek Het papier wordt zacht, een gat, een lek Het laatste woord verdwijnt, verdween Het zielige einde van dit rijmsel Is geblust,…

Een sentiment van ophef en verontwaardiging maakte zich meester van diehard Trumpisten en verstokte Biden-adepten over ongeoorloofde infiltraties van het luchtruim boven de Grote Meren tussen Ontario, Wisconsin en Michigan... Mede geïnspireerd op 'Opgelaten', het snelsonnet van Theo Danes...…

gordijn van schijn waar ze zich jarenlang achter had verscholen werd ruw opzij gerukt naakt en kwetsbaar staat ze daar met in haar armen gekoesterde doornen tot verwonden bereid omdat rood op haar huid overtuigender schreeuwt ooit werd haar roepen medelevend aanhoord met liefde verzacht naakt en kwetsbaar staat ze daar nu vals sentiment…

Soms geweldig goedkoop sentiment, dat ontroerend overkomt en de toekomstige kenner aanspreekt. Leuke en scherpere teksten, engagement met een tikkeltje zelfspot dat de belangstellende toeschouwer beloont.…

mijn moeder en ik zitten bij het raam praten over van alles, geven dingen een naam over wat is geweest en zonder sentiment blijft mijn moeder moeder en ik haar grote vent wij lachen en zwijgen over niets de aanbieding van de buurtsuper gehaald op een nieuwe fiets later die middag drinken wij glaasjes rode wijn moeder wrijft door mijn haar…

Er is een land waar sporen worden achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden de wegen zijn er zwak en vaag geen huizen aan de flanken de geesten van het landschap wonen zonder dak en wand vlak zijn de velden zelden grillig de waterranden van de oceaan sentimenten slaan op holle rotsen de trom de melodie van de maanstand bevrucht het…

Er zijn veel gebruiken en tradities die nog als een sentiment ieder jaar aan ons voorbijkomen. Die nog steeds de kracht in zich hebben op een wijze zoals wij over deze goede gewoonten in onze jeugd konden dromen.…

Langs de muren druppelt J. naar binnen ook deze keer zie ik ergens tegen op, tegen alles, tegen deuren die maar langzaam dicht lijken te willen slaan, tegen plafond dat stug blijft hangen in de hitte, tegen stormachtig zomers sentiment, maar vooral tegen J. die erg naar jazz verlangen zal. ---------------------------------------- uit…