Alle inzendingen over sijs

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…

In mijn tuin een sijsje zat, Dat zo'n aardig nestje had. 't Vleugelde in zijn groengeel pakje Vrolijk in de bomen rond, Van het takje op de grond, Van de grond weer op het takje. In het nestje zat zijn schat, Die drie jonge sijsjes had. Lustig ving met zoet gezing 't Kleine fijne kwinkelding Al in d'ochtend aan te kwelen…

Zal het de dag worden van de laatste reis een laatste keer dat liedje van die kleine sijs. De dag van leven te overdenken achterstevoren alles nog een keer te voelen en te horen. De dagen verschillen in hun bestaan laten vooraf niet zien hoe ze vergaan.…

Volop bloeit de pruimenboom en schuchter volgt de eerste peer als in een mooie droom kleurt heel de tuin straks weer en tussen tulp en hyacint zweeft menig vlinder rond die vanaf vroege morgenwind zijn tafel gedekt hier vond middagzon brengt alles in een luim zacht klinken tonen van een sijs tussen bloesem in de pruimenkruin eentonig doch…

Ieder gaat zijn eigen gang, van boomklever tot mus en sijs. Voor ons een tuin om in rond te hangen, voor hen een paradijs.…

Mijn ziel – stel, ik had je, en stel, je moest niet naar de hel -, ik stel me je na mijn dood voor als een rare sijs, natuurminnaar, verloren in het paradijs, waar, op een open plek, een wilde engel sluimert, half pauw, half meisjesbengel.…

Ze zingt bovendien nog als een sijs(je), al klap ik ervoor volgens haar wat flauwtjes. Mijn vrouw…. genoeg de loftrompet gestoken! Ze past (op en aan), ze wast (af en uit), ze plast. Als ik haar zie, raak ik nog immer van de kook. Ook dát hanteert ze (eigen)wijs, onafgebroken.…

Een sijs en wielewaal klonken al in alle vroegte wellicht was dat even wat verheugde en bedroefde. Oude vriendschapsweelde is immers al voorbij vandaag proost ik i.m. denkbeeldig naast hun zij. Want kijk hoe toch die gouden bol weer fris straalt door hun blijdschap boven ook weer in mij nederdaalt.…

Leo Kanes en Divo de Sijs Zijn met poète maudit Van Schamelen Een jaardicht bij elkaar gaan stamelen Op een soms zeer laagdrempelige wijs Hij mag dan eeuwig' in de titel dragen Hun Zuiderzeeballade parodie Mist die Enkhuizer feitenmelodie Van boerenwijsheid, antwoorden op vragen: ...Ten noorden van de Sont ruisen de bossen De…

Deze neiging , de dag overdekken met een laagje ijs weerhoudt menig vogel olijk zonnig te zingen als sijs. Wind striemt als lasso, als los koord van een giek rustiek licht te vroeg duisterend met menig hogere piek. ’t Weer plukt kruiend kruinen eensgezind frisser gezwind aanzwellend herfstig met deze allesoverheersende wind.…

Op een Sijs In Naaldwijk bleek een kleine sijs Als kuikentje al heel erg wijs. En ook als oude grijze sijzen Hem schamper plachten na te wijzen Bracht hem dit nare nagewijs Nog geen seconde van de wijs.…

Sijs! 't Zachte rood der wilde rozen Zien wij, waar de sneeuwbal pronkt, Door de groene blaadjes blozen, Van het eerste licht belonkt. Kamperfoelie kleedt de randen Langs de hele hage heen; Winde hangt er in guirlanden; Paarse wikke wiert dooréén.…