Alle inzendingen over sinds de hemel werd

Sinds de nacht die ons Weer bij elkaar moest brengen en die ons verder dan ooit van elkaar heeft vervreemd ben je langzaam maar zeker aan mijn gedachten ontglipt.…

sinds ik jou ken valt de regen anders, klinken woorden liever te mooi om waar te zijn zoals je ogen, zoals je het zegt zoals alleen jouw mond en ik wacht dan met mijn handen, op je huid, op wat je doet het kriebeltje op mijn wang, de lakens warm met nog een lichte verlegenheid wij die zo mooi elkaar wensen, armen en benen in lepeltjes…

Alles achterlaten Met niets zo jong naar de hemel, Waarom doe je zoiets? Meisje lief, lief lief meisje Je zong als een sijsje. Waarom?…

was veel dichterbij veel dichterbij was nu de hemel in een duizendlicht op aarde aan zijn altaar nu verschenen…

De trooster in ons hart laat bloed stromen, naar dat grote geheim, naar dat heilig huis, waar ooit de hemel werd gevonden.…

sinds ik jou liefste mag noemen blijft d'hemel vlak om ons heen.…

sinds jij bent weggegaan is de aarde niet meer blauw maar eerder koud en kil leeg en stil sinds jij weg bent zonder rede zonder doel zonder betekenis zonder goals sinds jij weg ging draaide de aarde door samen met de maan maar sinds jij weg bent gegaan is mijn wereld blauw maar zonder naam anno....…

Sinds je mij voor altijd bent binnengegaan, ben ik tot aan de rand van je vervuld. Dwars door de rukwinden van het verdriet voel ik je onder mijn huid bewegen, warm en goed als vroeger toen wij overnachtten binnen de omheining van elkanders armen.…

verdriet sinds wij deze weg zijn ingeslagen worden we 's-avonds donker van tong en vertalen we ontbinding onze enkels ruiken reeds de geur, maar god!…

sinds piet zijn hart verloren heeft aan bieke van de bakker, zit hij nooit meer op hete kolen, piet ligt 's nachts nooit meer alleen in bed wakker te zuchten en te woelen, maar wroet zich nu te pletter naast bieke bij de oven.…

Voor ’t eerst heb ik een beetje gefraudeerd Sinds kort ben ik ineens gediplomeerd Dus eindelijk een kleinkind met diploma! Ik ben gelukkig af van het gezemel en oma… mondje dicht daar in de hemel!…

ik schreeuw naar de hemel, dat ik je zo ongelofelijk mis jouw handjes in de mijne. je guitige lach ik schreeuw naar de hemel, in de hoop dat jij mij horen kan wetend dat ik jou nooit vergeten zal ik schreeuw naar de hemel, daar mijn hart gebroken is sinds dat ene moment, dat ik jou moest laten gaan nog altijd schreeuw ik, elke dag opnieuw onhoorbaar…

Ster van vuur Gloeit haar hitte In de diepten Van zijn water Schijnt haar licht Op toppen van golven Sinds het eerste uur Werd zij bedolven Door zijn kracht Dansen aan de hemel Ritmisch door getijden In vervoering gebracht Laat zij zich leiden Tot het nu van later…

's Namiddags zagen we haar staan aan de drukke hemel, boven de helle daken: verdwaald, lauw en flets had de maan, het dient gezegd, toen allerminst iets van een baken. Misplaatst als een kikker op een racefiets, een smeltende, vale, in een dof laken gewikkelde bol kaas, hinkend naar niets via zenit en nadir, geenszins blakend.…

Wat we sinds Socrates weten, is dat we niets weten. We kennen onszelf niet eens. We weten niet wie God is. Niets laat hij van zich horen. De zon die brandend aan de hemel staat. De open ogen van een pasgeboren kind. Een ziek mens die niet sterven gaat.…

eenzaam in de nacht geen ster die knipoogt of even naar me lacht geen maan van goud die mij begroet of van mijn schaduw houdt er is enkel het zwart verbannen door duisternis voel ik me zo eenzaam in de nacht!…

bladeren ruimen het gazon bemesten verzorgen van tuinen doen wij als de besten met de herfst in het land treden we nu best in actie alle rommel langs de kant werk voor gans de familie het plankier wat schuren met zeep of bleekwater het groen van de muren geen zorgen voor later iedereen is druk in de weer vele handen maken…

Met stil verlangen staart hij naar de hemel en krijgt dan vertrouwen.…

Niks duurt... voor altijd ook al denken of wensen, wij mensen, dat ooit eens! Niets is voor altijd alleen het land waar altijd alles is, is voor altijd!…

Door één lief woordje zou zich laten winnen, Door één gebaar of vriendlijke oog-opslag Of door een luide open-heldre lach Na veel gevlei's en zachtjes-aan zoet minnen Ik, die droef-wachtend op des Levens tinnen Melodieus zit klagend, naar de dag Opstijgend glorieus, van wat eens mag Bevredigen mijn ziel…

Donkere wolken Vol dreiging in Het westen Met een paar Laatste sliertjes Licht van de Voortijdig ondergaande Zon - de dag die Zich vermoeid al Vast te rusten legt Voor ze voorbij is En dan onverwacht Een geweldige kegel Van licht die schuin Over het toneel van Deze wereld strijkt En U die ons zo maar Voor het voetlicht…

De kaars op de badrand knettert en over mijn lichaam bruist de bal de paarse regen van mijn rode bloed in de blauwe weerspiegeling van de hemel in het water mijn huid lost op, mijn skelet rilt, zo mooi is dit einde, vaarwel mijn lief laat me maar gaan, ik huil maar ik houd van mezelf sinds jij wegkuste wat lelijk was…

het water dat uit de fonteinen gutst snatert welgemutst gulpt als zilver in het blauw gerimpel er stoeien aan de hemel witte wolken de wind huivert voorbij palmen wuiven sinds vanmorgen dadelloos in alle weligheid boven mij weet je nog wat ik je gisteren zei er hangt iets vrouwelijks in de lucht net als jij.…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

middenin de sneeuw liggen wegen weggedrukt - nog wit maar later vloeipapier, in ombervolle stappen hoog reikt de populier mijn hemel in met laag-bij-de-grondse voeten en een ferme standplaats weggesleept in kleine emoties verliest de grotere haar tranen; buitengaats in dit verdriet sinds de winterzwarte dag dat jij mijn levenslicht…

Achtervolgd door wat je losliet, de liefde van je leven en het leven door de liefde, kun je niet meer aarden. Het openbaart zich in je binnenste zodra je oog in oog staat met haar evenbeeld. In alle heftigheid breekt het verleden open uit je ontgraven fotodoos. Wat als je toen… hoe komt een mens tot wat hij niet wil doen.…

pigment ontnomen evenals je onschuld sinds 'n worgengel aan je bed verscheen angst realiteit werd toen je zus is vermoord in het zwart van de nacht bleef de hemel sterrenloos overdag verstoten uitgekotst paria totdat de avond valt het donker vreest brandende zon verzengt de huid het gat in de ziel lijkt onheelbaar…

Wanneer je op de zesde zit En je kijkt daar uit het raam Zullen zwaluwen verdwijnen Zwakbegaafden door radio's schallen De lust om te leven verdwijnt zoals de zwaluwen Het is vier uur op de zesde We zitten dicht bij donderdag Dicht bij de hemel waar de zwaluwen verdwijnen De zesde is sinds de lagere school Het hoogst haalbare Niet voor de…

Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over de dingen die mij toen hebben betoverd.…

Zijn geslepen gezanten Bevolken Volgens heugenis Mijn gedachtewereld Sinds eeuwig Moedwillig Fluisteren ze in mijn oor Er is geen goed en kwaad Geen hemel, geen hel Slechts de geneugten des levens Leiden Tot een zalig bestaan Een bestaan Dat het leven zelf Alzo voorzien heeft Onbezonnen Verorber ik iedere verboden vrucht…