inloggen

Alle inzendingen over singulariteit

4 resultaten.

Sorteren op:

singulariteit

netgedicht
4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 303
Wie zal mijn vel nog lezen krakend uit zijn voegen alles besloten op het perkament van eeuwig groeien zal mijn huid zich sluiten voor een zee van leven zal ik niet uit de nerven barsten als vochtige ogen de matrijs van het verleden nog eens openen zal ik dan van papier worden op de kantlijn krioelt het van ongeboren poëten…

Oh, singulariteit

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 111
Roodverschuivend zweefde je Door vier of wat dimensies Tijd en ruimte als jouw onvoltooid toneel Stiekem was je uitgedoofd Als een kleine ster, lichtjaren weg – We zagen het alleen nog niet Oh, singulariteit Oh, allerlaatste zonnewende Ik hield al van je Lang voor ik jou kende…

Uitweg in een inzicht, maar in het geheel niet

netgedicht
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 278
Plots doet zich de singulariteit voor, de omkering van het perspectief als het ware. Wij met zijn allen spelen informatie door op deze synapslijke wereldbol... Wij zullen met zijn allen de terminal bezetten op parallelle wereldbollen om dan gerepatrieerd te worden met het neurale woord om van antwoord te dienen. Kut!…

LAIS CXCV

netgedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 61
’t Zal hen uit de buiken rotten, al het zaad, het zal uit hen bloeden, de ontzetting, zolang de angst in hen het voelen haat. Maar iedereen wordt het, haar vondeling, die niet bestond, maar toch begon, de ring die ’t wijzen naar een ander zelf besluit met de spiegel die het tot hen ontsluit. ’t Kleven en beven dat lippen nog doen, wordt snakken…