LAIS CXCII
netgedicht
Verlossend duister komt altijd te laat
maar dat falen is geen fout van haar.
Haar git is niet wat er in licht vergaat:
het schijnsel kleurt te blauw haar hels gebaar,
het zwart is daar, er is genoeg in haar.
Calculaties vergelden elk moment,
data, ingelezen, rij na rij per cent,
en uitgerekend zo de mens vergaat.
Het heeft geen spijt, het deugde…