Alle inzendingen over sleur

Vraag mij niet ooit terug te keren naar onze bloedstollende sleur tussen vergeeld behang verkeren ontneemt het leven elke kleur op kruiend ijs wil ik verdwalen in een vuurrode vlammenzee ik burger in bij kannibalen met negerinnen op de thee vergeet voorgoed alle verhalen uit onze perkamenten rol je zal mijn kruin nimmer zien kalen ik…

Het is de dag van lege pleinen en winkels dicht, behalve dan de tuincentra en de meubelboulevard. Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht en vernemen van het woord en de verlossing aldaar. De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek. Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids die naar opa en oma moeten gaan…

Der komt geen einde aan Althans niet in mijn zicht Geen grond waar je kunt staan Geen balans, geen evenwicht Geen reddingslijn, geen baken Zelfs geen teken aan de wand Ik verslap niet, ik moet waken Al heb het zelf niet in de hand Het valt altijd zo tegen Nooit eens een keertje mee Mijn lot is rond te dobberen Alleen op volle zee…

Want ook wij willen graag de sleur doorbreken. En wachten op een teken dat het goed is om te huilen, om soms even zwak te zijn. Wie wil mij daarvan overtuigen?…

Ik hoor geen voetstappen meer mijn maag zweeft, gedachten fladderen als verloren musjes in een storm. Het pad kromt, meandert zich in een oneindige verte. De vlekjes op de muur vertellen geen verhaal, ik hoef ze niet te tellen in mijn slaap ben ik al verloren. Een eenzame kat, violist in een donkere nacht en in mijn hoofd een…

ontfermt zich over het kind De oude man praat over Waar de wereld zich vandaag de dag in bevind Oude en nieuwe verhalen Hoe is het leven Van alledag De bestuurder rijdt De bus met een Glimlach Alsof het leven nooit een einde kent Rijdt hij Een rit Van hier naar daar Onverwoestbaar De bus en zijn chauffeur Lijkt een baan Met een sleur…

laat mij een druppel zijn in het vlakke nietszeggende leven de druppel die beweging maakt en breekt met sleur één druppel en er is verandering tot voorbij de horizon.…

Neem mij mee aan je hand Sleur mij weg uit het geweld Ver van ongewenst verdriet Doe het nu, verlaat mij niet Neem mij mee aan je hand Laat mij jouw warmte voelen Ver van onzinnig verdriet Doe het nu, verlaat mij niet Neem mij mee aan je hand Samen genieten van elkaar Ver van wreed verdriet Doe het nu, verlaat mij niet Sleur mij weg…

Reik me je hand dan geef ik de mijne want ik kan het niet alleen Maar pas op, want als je mijn hand neemt en ik trek te hard, sleur ik je wellicht mee, maar, reik me je hand want ik kan het niet alleen!…

De speelplaats van het verzet de verlenging van de levensduur het stoppen van de stroom in de vallei zonder erbarmen grijp mij, bekoor mij en tel de dagen het is een feest zonder einde zijn er nog accenten in de sleur van de waanzin…

het kerstfeest staat weer voor de deur het feest van licht, maar ook sleur vrede komt er dan op aarde en men zit aan de dis voor de vrede die men niet bewaarde vieren wij met kerst een mis…

Adem je nog altijd warm en bezorgd Kijk je nog altijd vurig en vastberaden Luister je nog altijd begripvol of tegendraads Ben je mij nog niet moe Omdat ik steeds onverwacht doe Ik klamp me vast Wind, sleur me nu niet mee...…

rug en kuit laten masseren Topfit zijn, prepareren en soigneren Na beulen sleuren eenentwintig dagen Wacht hen voor 't afzien een eeuwige prijs De Elyzeese Velden in Parijs…

dromen in deze tijd een overgave aan je fantasie een gave die je bevrijdt van de sleur van alle dag zwevend door de ruimte naar een toekomst met kleur en met een lach de wereld van ’t mooi onder een laken een droom is te mooi om bij te ontwaken…

mensen kruipen weg in jassen grauw en grijs hun kleding ze sjokken in hun tredmolen van werken en van sleur zo kort de donkere dagen energiepeil staat op nul waar zijn de zonnebloemen de onbezorgde zomerdagen ?…

Het rare-dagen-cluster gaat op stal De vrolijkheid van Koninginnedag Twee minuten bij een halfgehesen vlag Of drie bij een groot liedjesfestival Na maandag wordt de sleur ons weer de baas Dus maak het vrolijk tot aan Sinterklaas…

de wereld is zijn verstand verloren of was het er één wiens frustratie zo was opgekropt dat hij de vrijheden van zijn thuisland niet aankon zodat hij kon overgaan tot het beramen van om hen die het leven liefhadden nodeloos mee zijn dood in te sleuren gewoon, omdat het kon…

Soms heb ik zin om te vluchten vooral niet omkijken, gewoon rechtdoor stappen. Geen vaarwel, alleen tot ziens. Alles achterlaten gewoon intimi op de hoogte brengen, zodat ze zich geen zorgen hoeven te maken. Ik wil de vrijheid smaken. Ik moet me even op proef stellen, een vlucht maken zonder de deur te sluiten. Lijkt me een interessante…

druk druk en nog niet stuk vliegend en rennend nederland verkennen welkom en afscheid opgebroken tijd inhaalslag op een open dag open deur breek de sleur draai om wat eens recht was maak krom…

beelden ontglippen, glijden langzaam door de vingers gedachten gestolen, gevangen gezet door hen die zijn wereld niet voor vol aanzien, ontwaken ze als vijand die uren grijs verven gestaag geeft hij zich over aan de dagelijks sleur…

Het werd statisch, in kleur de eeuwige stroom je sleur bij gratie Verlaat de fles, de geest de druïde geeft les wie leeft nog het meest Volmaakt maakt, tong er lopen druppels over richels een diepe gong…

Een machtig gevoel zal dat geven als je even de sleur ontvlucht ver boven het aardse verheven de wensdroom met de zucht.…

Ieder jaar opnieuw zal ik bij de eerste sneeuw jou voor me zien totdat de vertrouwde sleur van het dagelijks bestaan de scherpe kantjes van mijn verdriet heeft afgeslepen en tot een draagbare dofheid zal hebben gereduceerd maar zelfs dan nog zal ik je voor me zien bij de eerste sneeuw…

Als er niets gebeurt buiten Sleur en vanzelfsprekendheid We onbewust overleven dan Raakt de tijd verlamd want Hij heeft geen functie meer We zijn 3D, gelijk een ding Als niets bewust verandert Zijn we op sterven na dood En vloeien terug in de aarde…

Trays vol Spul hebben Wij verkocht Vandaag aan Afnemers Van groei en bloei Kleur onontbeerlijk Geur tegen de sleur Van elke dag Deze dag zij geprezen Want wij eindigen tevreden Met patat Opgedragen aan Arien…

er waren handen aan het bed kussens recht gelegd zag ze in verschonen mij lieten ze dromen een glas werd neergezet het ander meegenomen ze kwamen en ze gingen weer in dagelijkse sleur mij kenden ze niet want ik was ziek mijn naam stond op de deur…

Ton Heerts bedacht: ik stap voortijdig op De fusieklus heb ik bekwaam geklaard Maar rondom flexwerk sleur ik een dood paard Die strijd wordt voor mijn achterban een flop Wat zal men zeggen als ik nu mijn jas pak? Toen leerde Asscher ons het trefwoord ‘klasbak’…

Voor je neus ligt de horizon Een stille, rustige vlakte, eindeloze natuur Een paradijs, ik wou dat ik daar naar toe kon Zo rustgevend, stil, mooi en puur Als de horizon voor je ligt te lonken Dan vergeet je alles om je heen De sleur, de stress, de eenzaamheid verdronken De schoonheid van de natuur verscheen Het is een droom die als je wakker…

Zeeblauw kleurt jouw liefde wanneer je me tussen eb en vloed, eventjes, meeneemt naar zeeblauwe oorden ver weg van de sleur, ver weg van de strijd.…

het eerste blaadje onbeschreven maagdelijk in het wit ik schrijf mijn woorden overdreven feestelijk in gelid na regel zeven als vanzelf rommelig wordt het sleur en in de buurt van regel elf dusdanig dat ik scheur *met een knipoog naar “writers’ block” van Helen Josephs…