Alle inzendingen over slof

onvoorstelbaar veel krachttermen bevatten zijn sterke verhalen met zijn trefwoorden weet hij raak uit zijn slof te schieten…

bam bam bammerde bam daar ga ik dan bam bam ik lig in de mars der doden bam bammmerde bam klik klikkerde klik luiden de trommels van treurende boden zij slaan op de hik hikkerde hik hik ik hoor het schoffelen als valse violen snaar slof snaar snaar de juiste tred om achter doden te dolen het blijft een hopeloos gebaar slof slof…

Tot de tanden bewapend, zit ik verscholen op mijn hoede te wachten variërend van een krant, mijn slof, een vliegenmepper en een weekmagazine, dat alles voor die vervelende vlieg, maar dood gaat ie!…

je hebt de broek aan deelt de lakens uit past overal je mouw aan vraagt me het hemd van ’t lijf schiet regelmatig uit je slof en vat me zo nodig ook nog in de kraag maar weet je wel ’t naadje van m’ n kous…

over haar nek simuleert ze ziek strakzat van toezien in een keurslijf is het bed vandaag haar kogel uitziend dat hij verloren thuiskomst met linkerhanden rondjesdraaiend dient zij hem alleen nog van repliek dubbel opgeblazen aanwaaikont welgevallen onder bolgevreten buik propt zich het voedsel in zijn mond als een pasgeboren kind blèrt…

gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad - 'K zie al om 't moe gezicht 't beginnend grijs; Herinn'ring aan verloren paradijs Zie 'k schem'ren in haar ogen: 't leven smeet Haar weg, een leeg gedorste korenschoof; Ik zie haar suf gejongd, gedweeë sloof…

Want stel je hem bloot, dan voelt hij zich slof. En dat maakt je boos, je knikkert hem weg... Ja, de hele doos.…

Vandaag doe ik mijn grapjas aan Mijn oude stoute schoenen Moet ik poetsen gaan Ik ga de pantoffelheld uit hangen Lekker schieten uit mijn slof Of enkel in mijn hemd staan Met rode wangen Mijn lolbroek is gewassen De zeurkousen stinken nog Zou een soepjurk mij soms passen?…

Een vrede daalde neer op 's heren wegen Geen woon- en werkverkeer maar Dag des Heren Gevoel van negentiende-eeuwse sferen 'k Was autoloos, maar 't voelde als een zegen Ik nam de fiets om boodschappen te doen En op een slof werd Ajax kampioen…

Vaak vonden we dat wat hij zei Zo nietszeggend was, zo vaag, Hij draaide meestal om de hete brij Met louter wollen woorden - Vandaag schiet hij behoorlijk Uit zijn slof, houdt zo maar een tirade; Als hij dan eindelijk is uitgesproken Concluderen we met ons allen dat zijn Teksten nog nooit zo uitgesproken helder Zijn geweest - nu alleen…

Zij speelde met haar poppen heel stil, heel zacht want als ze wacht met stil zijn en gaat gillen, zingen, springen dan is mamma daar een groot gevaar met de slof. Zij is vrolijk en lacht en als het moet dan doet ze net alsof. Mamma mag het niet horen dus in stilte maar praten met de knuffelbeesten om je heen.…

eerst in jezelf tot tien tellen bij moeilijke vragen waar je van uit je slof dreigt te schieten en dan onbeschaamd tien zeggen mooi die roos uit vlaanderen niet voor een gat te vangen deed dat in slikken of spuiten toen men haar uit het niets vroeg met hoeveel mannen zij het wel niet had gedaan daarbij zij gesteld dat zij alvorens een…

Gedachtenloos slof ik steeds verder ga mee met wind en geuren opeens sta ik voor een paleis waarin heel druk wordt gewerkt ontelbare bedienden snellen door de gangen en zalen willen hun onzichtbare vorstin verwennen en vreugde geven O, om zelf naar binnen te gaan en meedoen aan die daagse bezigheid vol zegen en goede eenvoud...…

Schiet een voetballer wel eens uit zijn slof? Is een politi-cus een zoen van een agent? Is een koning die geschaakt wordt wel een echte vent? Zit een echo (..echo) wel eens in de put? (...ut) Wat doe je als een lui-paard na een tijd is ingedut? Ga je naar een manke tandarts als hij met zijn ene been trekt?…

ik kijk naar buiten, zie geen blad bewegen de straat bedekt met zaagsel, mos en stof ik hoor de uitspraak van het Hof, de rechter spreekt zacht, schiet nergens uit zijn slof beschrijving van een leven, afgenomen door wie elk blad de mond bedekt, van hem, gesnoerd door hout en aarde geen mens die hem tot spreken wekt 'bewolkt, met af en…

de speelse wind danst en glinstert in het stof dat hij doet opwaaien het is mijn vrind vaak botsen wij op strand en boulevard hij jaagt scherp zand met hagel en regen door mijn haar maar als wij lopen langs de vloed is hij het steuntje in de rug dat doet mij oneindig goed soms schiet hij uit zijn slof orkaant kusten drijft…

Chronisch ziek Samen fietsten we stilstaand rondjes Zij copd en ik een knieprothese Gehuwd met een kaaskop was ze De mannen van de anodefabriek Negeerden haar volkomen na het werk Na het werk lagen de vieze kleren Voor het oprapen, spoelden ze pek en Petroleumcokes weg onder de douche En leegden hun blaas waar zij bijstond Sloof…

Ik ren en plan de hele dag als vrouw heb je vele taken word ik als sloof gezien dàn ga ik staken. Is de computer bezet kijk ik uit armoe teevee vragen ze "vindt je dát leuk"? zeg ik heel gedwee "nee". Ben te toegeeflijk, te slap kom niet op voor mezelf ga nu gillen en staak voor ik het onderspit delf.…

Maar hoor ik dan dat daar de krant door ‘t gleufje glijdt en met een plofje op afspraak op de mat belandt, dan laat ik slof en apostrofje voor wat ze zijn daar in mijn mand, want knauw je hem het eerst, dan bof je. (apostrof = stijlfiguur waarbij een onderwerp als persoon wordt aangesproken, bijv. “O duistere nacht!”)…

blonder streek het pad van ogen liep en week als je een vinger wenken zag je plukte woorden van hun lippen, kuste ze en wierp ze als zoenen in een zelfgemaakt boeket van bloemen in hun schoot je geeft je bloot als zachte streling voor hun handen, met jou wordt achteloos gespeeld totdat het iedereen verveelt je bent voor hen een sloof…

Moet je mij zien, van stoot naar sloof en andersom – nu kinderlijk dom-blondjes lief: Hoe was je dag, pak ik je jas, maak snel je sleutels kwijt, verberg je spullen. Jij blijft nu hier en helemaal tot morgenvroeg van mij alleen. Ik denk de lakens boven al vast in de plooi van wat er komen gaat.…

schoorvoetend uit de gratie de middelvinger zorgt voor consternatie een gladde tong is dubbellang van stof geheugen wordt geplaagd door Korsakov de huid heeft zelden last van transpiratie wat klieren bekken onbehoorlijk grof een ruggengraat bezweek door de inflatie de ballen zijn bevreesd voor een castratie en lange tenen schieten uit hun slof…

(1864-1942) Kind van eenvoud, ouderloos Dienster, wasvrouw, vale sloof Vastberaden het geloof Dat De Heer haar uitverkoos Spaarzaam was haar vrije tijd Toch wist ze die te benutten Want in plaats van in te dutten Zocht ze buiten naar Gods krijt In de nacht mengde ze kleuren Hoe, dat hield ze goed verborgen ’t Werk bracht Uhde van de…

Dus slof ik door de leeszaal van de straat en blader maar wat door de Burger King, gewoon, omdat ik leef, omdat ik hopeloos eenvoudig eet en straks vanzelf vertrek. - Als deze wanhoop ons Walhalla is, als hier het echte leven staat te lezen, mij best, ik zag genoeg.…

achterna wilde zovelen verlichten verenigen wat onhaalbaar is aan hen die turen achter de begonia's bevrijdende vreugde toedichten het zekere voor onzekere nemen en maar niemand vergeten te wenken het nieuws verorberen kortom mijn wezen leegschenken o wat ben ik moe ben ik het, die dat allemaal doe een burger in optima forma een sloof…

Wat was ze toch heerlijk gelukkig geweest de dag dat hij de ring aan haar vinger schoof Al meteen echter de dag na ‘t huwelijksfeest zag zij zich beschouwd geworden als sloof Zijn verliefde vlammen die doofden al direct zelfs de vonken stierven reeds geleidelijk uit Hij had in de buurt een andere dame ontdekt die dolverliefdheid overkwam ook…

bloemen die geurloos als het water mij niet kunnen bekoren wars ben ik van dromen die dwingend als een kater mijn evenwicht verstoren geef mij de kans mijzelf te zijn zonder verlies van waarde geef mij de rust alles op een rij mijn voeten weer op aarde kind ben ik voor anderen die jonger zijn dan ik en ouder dan zij lijken sloof…

gaat, Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet: Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed, Nobel en ridderlijk in woord en daad - 'K zie al om 't moe gezicht 't beginnend grijs; Herinn'ring aan verloren paradijs Zie 'k schem'ren in haar ogen: 't leven smeet Haar weg, een leeg gedorste korenschoof; Ik zie haar suf gejongd, gedweeë sloof…

Je hebt me kapot gemaakt met jouw gedrag: me voor gek weggezet bij jouw familie, collega's en vrienden, respectloos en als een sloof behandeld, financieel uitgekleed en altijd maar laten wachten op jouw aandacht en tijd voor mij. Uiteindelijk heb je me half doodgeslagen...…

1k slof wat over de aarde heen, van Oost naar West, alléén — alléén — en moet nog tussen-beien wat stilstaan, om te schreien — Ik ben een oude pionier, een sjofel, afgemarteld dier en alles scheen om niet — om niet — Zo klonk het oude lied. Waar zijt gij, lieve Heiland dan?…