Van Marwijk laat zijn elftal steeds weer winnen
Ook in de natte Kuip was Holland beter
Het Noorse team presteerde voor geen meter
Met 2-0 was de buit eenvoudig binnen.
Oranje straks succesvol finalist?
Verlies van München eindelijk gewist...…
Het slotaccoord van een symfonie,
is niet wat componisten motiveert.
Wel het spelen met en van muziek.
Uitslagen van voetbalwedstrijden,
zijn geen heilige doelen.
Wel spelen van een spel.
De dood van een mensenleven,
is niet waar ons leven om draait.
Wel om sluiten van vrienschap.
Om het dienen van de liefde.
Om levenskunsten maken.…
klanken van een sprookjessymfonie
in jubel om het vieren van de teugel
verzin ik vingervlug een lichte tune
voor ‘t gedicht en proef de tinteling
in klingelklokjes, de zindering
van zomerrokjes in ’t weidse groen
aan het venster landen kleine guiten
die op de rand van ongehoord
in alle toonaarden van lente fluiten
mijn handen volgen hun slotaccoord…
haren kraakten web brak verbleekte
hangende kruinen van zee-anemonen
oprukkende grijstonen in
tranen in kastanjehulzen
mijn kromgetrokken handen
tussen je krachteloze tanden
het slotaccoord van onze inspanning
klonk als een verloren kroniek
de bergen lagen geestesziek en comateus
als lakens in ons verlaten bed
we zaten aan weerszijden…
Het was al middernacht - een volle maan
Scheen door de ruiten op een boek vol noten
-Aan Ludwigs muzikale brein ontsproten -
Hij sloeg het slotaccoord nog eenmaal aan.
Ging daarna voor het open venster staan
En dacht: Wat heb ik van muziek genoten,
Mijn luistertijd is bijna afgesloten,
Maar 't componeren is nog niet gedaan.…
Aan de horizon
Dwarrelen nog wat vage slotaccoorden.
Geen die ze hoort. Van niets meer ziel of bron.
Arm troetelkind, te vaak, te schril geprezen
Met slechte adem, achterna gezeten
Door charlatans, bemind met bullepezen.
Alleen nog kermisvolk wist hoe je heette.
In het lawaai verdween je. Onbetreurd.…
ik droom van je naar behoren
in streel je zonder woorden
niets kan mij verder nog bekoren
dan jouw verborgen slotaccoorden
jij bent de droom van vele mensen
die zich rondom schoonheid wensen
maar voor de effecten zijn bedacht
je weet het nooit wie nu weer lacht
maar ik alleen raak je van binnen
ik hoef mij daar niet op te bezinnen
je bent…
tellen kan in 't spieg'lend oog van de pendule
voor de duur van een fluistering, een ademtocht
zingt de dood en plooit zijn zware mantel rond
de broze schouders van de gaande mens
windstil -
getemperd staat de treurwilg toonloos aan
de overzijde - vangt de toegeregen draperie
haar stille wake aan bij 't luwen van de avondwind
op 't slotaccoord…
768
Bezig met laden