Alle inzendingen over sluiting

Als ik morgen niet opsta moet je niet schrikken: per slot, elke opera en alle toneelstukken hebben hun ogenblikken, het vallen van gordijnen of andere ongelukken. Dit is dan het mijne. Sluit dus mijn gezicht, doe die mond en twee ogen maar netjes dicht en ik ben voltooid. Laat zo maar gaan, en die oren mogen nog openstaan, want je…

het was een plek die wekelijks houvast bood terwijl je verder steeds meer los moest laten dierbaren, gezondheid, werk en jeugd je ervoer daar momenten van genade waarin de eeuwigheid zich openbaarde velen werden er geroepen tot nieuw leven er werd een stukje meegelopen op de laatste reis en als je het gewoonweg niet meer wist dan brandde…

Zoveel schakels op een rij vormen samen een ketting de ene schakel die nog ontbreekt daar ben je naar op zoek Een mooi leven heb je wel maar toch mis je nog wat de sluiting van de ketting welke misschien leidt tot iets Erg bewust ben je niet op zoek maar je wilt zo graag delen de sluiting dichtklikken de ketting compleet maken Maar…

Terwijl na sluiting van de laatste mijn De Limburgers juist uitgemergeld zijn.…

Als het aan onze kamerleden ligt Dan komt het tot de sluiting van moskeeën Die broedplaats zijn van stuitende ideeën, Maar volgens mij hoeft zo'n moskee niet dicht. Men hoeft alleen de monden maar te sluiten Van de imams die die ideeën uiten.…

Doch volgens de gemeentelijke regels besmeurde men daarbij te veel de tegels, zodat men toen tot sluiting overging. Maar straks komt er een bord met: ‘Vanaf heden kunt u ook via tráppen naar beneden!’…

Speel Sonnevelds Het Dorp af op je screen Vol intel hoe we zetelden in dozen Met flink veel glas en verse plastic rozen Nu kun je met de webcam alles zien Justitie vraagt om sluiting van de luiken Door de nee-nee sticker nog eens te gebruiken…

Nooit meer die vertrouwde kerkgang; nooit meer lopen langs die gevelzwaan, dat appelboompje in de tuin zien staan; nooit meer die opgang op, die trap naar de kapel; nooit meer kunnen zitten op die vertrouwde plek; nooit meer die begroetingen van bekende kerkgenoten; nooit meer die bekende liturgie in 't hoofd geprent na 22 jaren; nooit meer…

zijn de uren eer jij zijn droom teder optilt en elk pareltje wederom openvouwt de sluiting valt haast intiem langs haar ranke hals en het laatste stukje goud zacht twinkelend bij het beroeren van de naakte huid geeft een lichte huivering…

De Eftelingpoorten zijn in het najaar moe van haastig getrippel, kindergekrijs onder hun gewelven, waar wachters de prijs laten klinken bij een schuivende mensenschaar. 't Komende herfstgrauw maakt een vertrouwd gebaar voor Sprookjesbos, klein huis of paleis: "Bezoekers verdwijnen ras, dan galmt een wijs uit handen, die jullie sterk houden…

Een warm hees geluid streelt mijn oorschelp klanken maken zwoele zinnen zacht Zalig het gevoel loos de woorden schat sieraad van hechte emotie De parels geknoopt tot een ketting van verlangen Als snoer een juweel maar geen sluiting maakt dromen waar geklikt gedicht ...…

de Dolle Mol is niet meer gesloten, dat wel, het systeem verdraagt geen klare kijkers die teveel kunnen bespreken met stemmen die kunnen tellen de koffie staat te verkleumen zonder warme mensenhanden het lot van elke geschonken kop in de krant van agitatie over frustratie en defenestratie - iets ging naar de mallemoer zo eindigt het…

Enkel een woord, niet eens een zin, een enkel woord vormde het begin Gevoel op negeer, hart op slot, een enkel woord brak de sluiting kapot Ongeloof, verbazing, angstig en verward, een enkel woord opende mijn hart Jij opende mijn ogen, toen zag ik in, ik sta aan de voet van een nieuw begin...…

Kus me niet wakker wanneer de deur sluiting vindt mijn ogen willen liever blind zijn voor de leugen in jouw tederheid Ik weet daarbuiten huist een leven verhoopt gelukkig met kleine meisjes en een hoofd vol sprookjesboeken Dus blijf niet langer in dit land van duizend en één nacht maar wees hun prins niet mijn kikker…

Uit naam van de cipiers van Nederland Richt ik mij hier tot onze criminelen: Breek in, licht op, mishandel, ga uit stelen, Verkracht, pleeg moord en doodslag of sticht brand, Want als u daar geen werk van wenst te maken Dan valt er straks geen mens meer te bewaken.…

Het is hier elke dag weer vaste prik: Dan schuiven wij weer aan bij onze file, Want Nederland is vol automobielen; Zover de blik reikt, is het enkel blik. Alleen in Limburg gaan ze dapper staken Omdat ze nog meer auto’s willen maken.…

Ik heb geloof ik al sinds mijn geboorte De pest aan pindakaas bij het ontbijt Wegens de weeë geur die hij verspreidt, Maar nu sluit Calvé-Delft voorgoed de poorten. Wel spijtig dat het zoveel banen kost, Maar ik ben van mijn jeugdtrauma verlost.…

maar geef me een passende jas met een sluiting die me ruimte laat vrijuit te inhaleren als in een vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom accompagneren zonder ooit te verwateren daar, op nog nooit…

maar geef me een passende jas met een sluiting die ruimte laat vrijuit te inhaleren toon me jouw vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom blijven begeleiden zonder ooit te verwateren daar, op nauwelijks…

Ach ja, die ouwe MIDI-bioscoop Een peilloos gat dat niet meer viel te dichten Zeer logisch dat men het vizier gaat richten Op iets dat vast ooit uitmondt in de sloop Zo ging veel geld in 't putje in ons stadje Dus wie was hier nou eigenlijk de Adje?…

Het is een vieze boel bij mijn Chinees Zo schijnen zelfs de ratten en de muizen Te overwegen om maar te verhuizen Ze raken in zijn keuken aan de race Hij vroeg zelfs met een glimlach laatst aan mij: 'Die kakkerlak speciaal, ook sambal bij?'…

dromen geboren om te sterven want hun leven duurt niet lang de slachters zullen kerven het mes onder hun wang maar wat mij hier erg stoort is brutaliteit in wandelgangen ze schoppen dieren, en dat ontspoort de juiste manier van aanvangen waarom moeten varkens lijden die uren voor hun dood we moeten dit euvel bestrijden desnoods met sluiting…

verbonden door een las onmogelijk meer los zelfs niet in de war met tussenschakel oneindige reeks ovaal rond overal omarmend veel vrienden het midden eind en begin zandloper D – sluiting schroef en oog blad en steen gespannen kracht sprekende letter niet strak staand schots en scheef losjes liggend stevig staal roestig…

waar zomer spreekt in contrasten bruin en wit was de lente in ontwaken al de lichte rode randjes pikant aan het maken het knoopje nog een sluiting verder waar nonchalant wit de schijn van openheid verbloemd en een aantrekkelijk palet voor de schilder heeft klaargezet pas onder donkergroen loof blikken ogen het sprankelen…

zacht dansen vreemde vormen in hun eigen gel gekleurd is hun vel naar functionele groepen zij ontsnapten uit het onbekende op zoek naar de vertrouwde sluiting van het eigen dna om in samen delen de potentiële mogelijkheden zo goed als mogelijk te benutten als geheel om de bouwplaat te kunnen lezen moesten er wel ogen en hersens…

De wereld is ontdaan Corona is de naam De cijfers tonen aan Corona treft geen blaam Het is bescheiden Vergeleken met griep Die élk jaar maait Maar meer in het geniep In 2018 gaf griep ruim 9000 zieken de laatste zet Er werd geen ophef over gemaakt Een half miljoen was besmet Geen afstand, niemand bang Geen sluitingen, vier maanden lang…

het kind van een schitterende vallei groeide op te midden van weelderige boomgaarden buiten kookte de moeder liefdevol en zwijgend het eten de onverschrokken vader streed met een groot hart het kind deelde zijn dromen het liet de woorden vloeien wist van hun onmetelijke kracht moedig kind van de vrede je naam reisde over de wereld toen…

waaien Door de zwarte krullen van het kind dat naar haar vader stond te zwaaien Heel eventjes talmde ’t diep stil nog edoch gleed toen in peilloos kabaal Mensen schreeuwden: Het is oorlog en ze vluchtten vervolgens allemaal Heel eventjes, toen stond er dat hek dat alle vluchters moest weerhouden De landsgrens de ijzeren schandvlek die sluiting…

En 'k zag 'n zaal vol schone vrouwen, het blank en blauw, in lange vouwen omhangend los de slanke le'en, in nauwe lijne-sluiting kozend om malse vormen rose-blozend, - en blanke voet op marmersteen.…

In een ogenschijnlijke kakofonie van vergankelijkheid welke neigt naar rotzooi zie ik de schoonheid van het verleden gedijen in ons heden Door zoveel knipogen naar combinaties van gebruiks-/verbruiksmaterialen welke het primaire doel ver overstijgen maar met een gerust hart Kunst mogen worden genoemd Mooie bruikbare kunst Nu nog…