Alle inzendingen over smart

Ach, schoon men mij van liefde spreek' 'k Gevoel het diep in 't hart, Het beeld van hem, die van mij week, Diens liefde baart mij smart.…

Angst speelt mij nog wel eens parten, Angst voor pijn en angst voor smarten, huiver in het duister, vrees voor het onbekende luister, het zwarte paard zonder ruiter dat steeds verder rende, hoor je zuiver door de nacht met vonkende hoeven over de kasseien is het in mijn bonkende hart gaan vertoeven dat al loopt op batterijen Bang om te mislukken…

het ek ontvlug en dink my nou in Gordonsbaai terug: Ek speel met paddavisse in 'n stroom en kerf swastikas in 'n rooikransboom Ek is die hond wat op die strande draf en dom-allenig teen die aandwind blaf Ek is die seevoël wat verhongerd daal en dooie nagte opdis as 'n maal Die god wat jou geskep het uit die wind sodat my smart…

Als ik smart voel, o dan snij ik mij om mij wat minder rottig te voelen Op die wijze komt er spanning vrij welke in golven aan kwam spoelen Zo ongeveer begon ze het gesprek zij zei: Ik moest met iemand praten Want wellicht is ‘t wel mijn gebrek dat ik 't snijden echt niet kan laten En weet je, later krijg ik altijd spijt maar dan is het…

Dooi die de vlokskens tot wateren wijdt, dooi die mijn dromen tot daden herleidt, droef zijt ge telkens want ‘lief’ is op aard wat blank als de sneeuw nog zijn dromen bewaart, maar drinkbaar het water der ziel, dat, verreind, door smarten gefilterd naar de harten fonteint.…

Waar oud zeer nimmer lang kon rusten, wil ik mij richten meer te weten over jouw lusten, beschreven in een onbekende smart. Ik hoop mijzelf iets van nieuwe inspiratie te geven.…

afstand al wel, ook in het vergissen van het onverdraagzaam vermogen om te haten jouw altaar was mijn religie in het paleis dat schoorvoetend zich ten hemel had gestreden, wel met wankele moed maar dat is ons als moedermelk ingegeven mag ik dan zeggen dat ik van je houd, weer een leugen; of toch niet wel zijn mijn muren behangen met de smart…

ingericht uit al het as van mensen die ik lief had en werd ontnomen, een gebalsemd hart een drijvende kroon in een gelauwerd bad, hun hoofden gekranst met geurend duizendschoon, een labyrint van leven heeft ontward, bracht in dat stilleven kracht in tijd verstard in alle beeltenissen, die we in voortgang zullen missen, geen dieper smart…

dwaalnacht die zonder woorden is mijn lijf raakt verstrikt in het naakte alfabet enigszins beneveld , niet zonder dromen verdwaal ik tussen wulpse verlegen komma’s onduidelijke leestekens wekken mij in de ochtend maar jij blijft bij mij, intieme schets als een uitroepteken voor de wolkendans je geeft mijn knuffel een welkomstlied neemt alle smart…

onze God heeft een Naam roept elk kind bij naam in Jezus Christus onze Heer -die zegt- een iegelijk dan: die mij belijden zal bij de mensen dien zal ook ik belijden bij mijn Vader die in de hemelen is de Geest van liefde vrijheid kracht en leven de Trooster ons gegeven de bron van liefde 't kind maakt groot in vreugd en smart…

belooft het liefdeslicht van Valentijn dat als een vlammend vuur een rode gloed weerkaatst over d’ aarde de kerstboodschap iets langer bewaarde hij wil warmte en genegenheid brengen aan hen die vandaag hun geliefde verwennen hij laat een roos bloeien in ieders hart ook al is ze in sneeuw of ijs geboren zo verdwijnt elke haat of iedere smart…

‘dat een engel over jou mag neerstrijken zijn vleugels spreiden over al je smart.’…

Alles kapot verloren leven voorbij Tranen doorboorden ziel en hart Alles viel uiteen gedroogde klei Hoe moest alles verder heel alleen Waar kon zij nog ooit die liefde vinden Zoals hij haar kon geven alleen gaf De gedachte ik wil niet meer Rust zou zij vinden de stilte het graf Dan besefte hij haar liefde Wenend aan rouwbed verteert door smart…

Jouw jonge hart verklopt oude smart hekelt ernst in diepe lagen, zoekt de humor in de zwaarte wil slechts behagen. Je voelt nog niet hoe getart vrolijkheid in verdriet verstart in wat zij werkelijk ziet en ik voel zacht je hart ja jouw hart... De avond is beneveld.…

De oorlog doorboorde heel jouw hart, de stad was gedompeld in veel smart. Rotterdammers lieten dit niet merken, gingen na de oorlog weer keihard werken. Er werd niet erg lang gerouwd, hun stad moest immers opgebouwd. Onze haven dat weet iedereen, is nu werelds nummer een.…

'In blozend schoon ligt mijn gelaat gespreid; waarom door reukwerpers mij smart bereid?' fluistert de roos, de nachtegaal geeft antwoord: 'een dag gelachen en een jaar geschreid'. 10. Hoe lang nog zal ik om mijn toekomst beven? Hoe lang om mijn geluk in zorgen zweven?…

in mijn kop de glazen toverstaf strooit gensters over jouw huid ik leg mijn oor aan jouw bloedarme borst de rikketik van een pomp, de goudklomp die klopt in een kier, een koor van blikken de dorst naar het lis van jouw steile oever de regenboogflard drijft in de iris de papil van de fijnproever tintelt een sintel op de tong, dovende smart…

'k Voel vroeg're vreugd weer En vroeg're smart,- De wolk en 't maanlicht zijn me in het hart. En 'k denk bij 't letten Op heil en ramp: Ach! 't ganse leven Is als de damp.…

achteraf gezien misschien wat onbezonnen was ik dapper met klimmen begonnen, ik wilde hoog de Parnassus bestijgen om die prachtige bloem te verkrijgen die daar lokkend op mij wachtte en mij paaide met haar zoete stem: "ik behoor aan jou, al sta ik op hem, kom, ik zal al je smarten verzachten!"…

vraagt ze met heel haar lichaam tijd is als die nog steeds rijdende trein stond hij stil dan zou ze hebben gestaan nu bevindt ze zich in een stoel bejaard met pijn Oei, oei, kreunt ze met haar laatste kracht herinneringen aan onnodige operaties weg zij, de machinist, droomt: alles stopt, en wacht maar oude smart blijft, opnieuw heeft ze pech…

Koele schaduw moest ik zoeken, Waar het koortsig vuur des harten Laafnis vond en tevens voedsel Ter genezing warer smarten.…

klassieke adembenemende emoties, smart, in de vorm van een oratorium afgewisseld, het erbarmen op de achtergrond, de Mattheuspassie binnen het wereldje van pijn, beluisteren en kunst, de oude muziek van Bach..welke je elke noot, elk sentiment laat voelen gezongen teksten over de hele wereld van de lijdensweg het weerklinkende passieverhaal…

Ik wou dat ik bij machte was Jouw tranenvloed te stoppen En jouw hart dat ik ooit Als een open boek las Niet meer voor hem te laten kloppen Als ik maar bij machte was Als onbeschrijflijk pijn en smart Tot leven komen in jouw ogen Dan treft mij zwaar het besef Dat een getergd moederhart Al wil zij geen kwaad gedogen Slechts kan wensen dat…

hout door bijl en beitel menigmaal gefreesd, tot er niets te pellen overbleef, bewerkt uit ruwe staat, te lezen in de oude zonden, diep geworteld tot in de ruggegraat, in de laatste nerven wordt het koud, schors ligt overal, vermengt zich met druppels bloed, gemorst mengsel kan het verval niet dichten en kan met tranen de gewonde smart…

om hem in z’n waarde te laten ook als hij me kwetst in het diepst van mijn hart mijn God, geen mens kan begrijpen hoezeer ik gebukt ga, overmand wordt door smart. Mijn God als u me nog ziet en me wilt helpen geef me dan een teken een klein warm gebaar van een medemens waardoor ik mag voelen, dat u er toch nog voor me bent.…

niet volgen Ik kan je niet helpen Ik kan je niet leiden en ik wil niet van je scheiden Ik voel me verloren Ik wil je stem graag weer horen Na al onze belevenissen Zal ik je zo vreselijk missen Ik heb nooit kunnen overpeinzen zonder jou te moeten reizen Het zal zwaar voor mij zijn En de weg niet meer zo fijn Een lange tijd van smart…

liefde doet pijn als ik niet bij je kan zijn liefde is een raar iets maar het is toch beter dan niets jij brak keer op keer mijn hart terwijl ik jaren wacht met smart tot jij zou zeggen ik wil het uitleggen uitleggen waarom ik ging en jouw liefde niet meer ontving jij nam alles mee mee naar het schip op de grote zee ik wou dat onze…

Ik vlucht mijn leger, mijn vreedzame dakje; 'k heb hond noch geweer, door de nacht loop ik heen, Mijn boezem doorwoelt een knagende smart, En waar ik ook vlucht, zij volgt mijne schreên. Voor mij geen rust, Geen hoop in 't verschiet; Want zij die ik bemin Bemint mij toch niet.…

Een traan lichtte in uw oog, de zerk lag grijs En eenzaam in een krans van groene blaren - Een lichte handdruk kon uw smart bedaren Maar wis zong nog uw hart bedroefd een wijs.…

orde van klatergoud nooit oud het paardenoog straalt onbevangen in de optocht van glanzende stangen ze steigeren wild op licht daverende muziek eerbiedig strak aan de toom laten tamboerijnen slaan terwijl ze dansend verder gaan de paarden hoeven niets te dragen wanneer trommels het laatste ritme hebben weg geslagen zonder smart…